Selena: Devon, anak. Gising na! devon.
Devon: hmmmmm? Anung oras nap o ba, Ma?
Selena: ala-sais na. banagon ka na. papasok ka pa.
Devon: five minutes na lang Ma. fi-
Nang ma-realize ni Devon kung nasaan siya, napa-bangong bigla ang dalaga.
Devon: ha? Teka! Asan ako? Ma, paano po ako naka-pasok dito sa kwarto ko?
Selena: anu ba namang klaseng tanung yan, Devon?
Devon: eh kasi… kagabi, nandun ako sa…
Arf! Arf! Arf!
Selena: tingnan mo, pati itong alaga mo ginigising ka na!
Devon: ikaw! Lumayo ka sa akin! Mama ilayo mo sa akin yan!
Selena: devon! anu bang nangya-yari sayo! Bumangon ka na dyan!
At lumabas na ng kwarto niya ang mama at naiwan siya at ang tuta sa harap niya.
Devon: pe-pero…
Churu: goodmorning Dear!
Devon: Mamaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Nagta-takbong lumabas si Devon sa kwarto niya.
Churu: hala! Sumigaw? Wait up dear!
Sa school
Hindi muna tumuloy si Devon sa klase nila ng umagang iyon. Sa mini-forest muna siya nag-tigil. Nagbaba-sakali na may maaalala siya sa lugar na iyon.
Devon: bakit nga ba dito ako dumiretso? Hindi na talaga ako nag-iisip.
James: Devon!
Devon: ay butiki! Anu ba naman James! an gaga-aga nanggu-gu-
Hindi na natuloy ang sasabihin ni Devon dahil niyakap siya agad ni James at pina ikot-ikot pa.
Devon: james!!! tumigil ka nga! Nahi-hilo ako!
James: sorry! sorry! na-excite lang ako. Masaya lang ako!
Devon: halata nga! Teka anung gina-gawa mo dito?
James: may nakapag-sabi kasi sakin na pumasok ka na daw. Pumunta naman ako sa klasroom natin, wala ka dun sa canteen naman imposible kasi maaga pa, para kumain. Kaya dito kita pinuntahan! At yun tama naman ako! So, how are you ffeling now? Okay ka nab a? masakit pa ba ang ulo mo? Sigurado ka bang kaya mo nang pumasok?
Devon: prrrrrrrrrrrrtttttttt! Time-out muna! Ang dami mong sinabi! Ang dami mong tanung! Pwede bang isa-isa? Magulo pa kasi pag-iisip ko, at hindi ko kayang i-absorb lahat ng mga sinabi mo.
James: ganun ba? Maupo na kaya muna tayo?
Devon: mabuti pa nga! Bakit yata excited kang makita ako?
James: ha? Excited ba ako? Hindi naman ah!
Devon: hehehe.. teka lang James, may itatanung ako, okay lang ba?
James: oo ba! Wag lang kung pwede kang umutang, may pinag-iipunan kasi ako.
Devon: hindi noh!
James: buti naman!
Devon: tse!
James: eto naman, galit agad. So anu ang ita-tanung mo? Favorite color ko? Blue. Favorite ulam,… hmmmmmmm meron ba?
Devon: James Anthony Leal! Pwede ba! Seryoso ako!
James: peace!
Devon: wag na lang kaya!
Akma nang tatayo si devon ng hilahin siya ni James para umupo ulit.
James: sorry na!
Devon: argghhhhh!!!!
Ginulo pa ni devon ang buhik niya na inayos rin ni James. ngumiti ito sa kanya. Ngiting naging dahilan para mag-wala nanaman ang puso niya. "Anu ka bang puso ka! Wag ka ngang makulit!", pagalit niya sa sarili.
James: Wag ka nang magalit. Anung ita-tanung mo? Tungkol ba sa nangyari sa iyo?
Devon: ha? Paano mo nalaman?
James: tumawag ako sa inyo ka-gabi kaso tulog ka na daw, ate mo ang naka-usap ko. Ang sabi niya, hindi mo daw ma-alala ang nangyari sayo. Totoo ba?
Devon: oo eh! Paki-ramdam ko tuloy parang kulang na ang buhay ko! Dahil sa nawawalang alaalang iyon. Pwede mo ba akong tulungan?
I-kinuwento ni James sa dalaga kung anu ang nangyari dito noong nag-daang araw. Pero kahit anung gawing pagba-balik tanaw ng dalaga, wala pa rin siyang ma-alala sa mga nangyari.
Devon: wala pa rin akong matandaan James!
Nai-iayak na saad ni Devon. nakita ni James na nahi-hirapan ang dalaga. May kung anu sa loob niya na nag-uutos sa kanya na yakapin ang dalaga. Ngunit meron namang bahagi ng isip niya na wag gagawin iyon dahil baka humantong lang iyon sa isang bagay na hindi na nya maari pang takasan kahit kalian. Subalit parang may sariling kusa at natagpuan na lang ni James nay aka-yakap na niya si Devon.
James: tama na Devon. hayaan mo na. wag mong pilitin ang sarili mong ma-alala. Malay mo makaka-buti para sayo na wag ng ma-alala pa ang nangyari.
Ibinuhos ni Devon lahat ng mga nararamdaman niya sa pag-iyak. Hindi alintana ang posibilidad nabaka may maka-kita sa kanila ni James. all she know and feel on that moment she is safe. Secured and protected by this guy who is with no second thoughts and hesitations comforted her. And make her feel that there is someone in the person of James Anthony Leal, who is willing and ready to care for her.
Devon: james salamat ha.
Ayon kay Devon ngunit hindi nagta-taas ng tingin at naka-baon pa rin ang mukha sa dibdib ni James.
James: anu ka ba! Para kang others. Friends naman tayo diba?
Mahinang tawa lang ang isinagot ni Devon. ngunit sa isang bahagi ng lugar na iyon, isang nanli-lisik na pares na mga mata ang naka-tanaw kayna James at Devon.
No comments:
Post a Comment