Sa Pagpu-Pulong
Esther: Magandang gabi sa lahat! Labis naming ikinaga-galak ang inyong pag-dalo sa pagpu-pulong na ito. matagal-tagal na rin simula ng huli tayong nagkasama-sama ng ganito. Bago tayo mag-simula nais kong ipahayag ang presensiya ng isang angkan na matagal ng nalayo sa ating lupon. Ngunit sa araw na ito ay kasama natin. Ang angkan ng mga Celeres.
Kasabay ng mahinang pa;akpakan ay ang bulong-bulongan ng mga naru-roon. Taas-noo namang tumayo ang mag-kapatid na Candice at Lucia. Nagulat si James, na papasok pa alng sa bulwagan ng mga oras na iyon mula sa likurang bahagi ng lugar ng makita sina Dice at Lucy. Nakita ni James ang pag-sensyas ng kanyang ina upang lumapit siya dito. ngunit hindi inalis ni James ang paningin niya sa mag-kapatid. Nakita niyang tumingin si Lucy sa direksiyon. Gumuhit din ang pagka-gulat sa mukha nito sa pagka-kita sa kanya.
Esther: maraming salamat sa pag-dalo sa pagpu-pulong na ito, naway maging hudyat ito ng muling pagkaka-isa ng lahat ng mga angkan.
Natapos ng matiwasay ang ginanap na pagpu-pulong. Nagkaroon ng kasunduan ang lahat ng mga naroroon na hindi iyon ang magiging huling pagkaka-taon ng kanilang pagsa-sama sama. Napagkasunduna ng lahat na sa susunod ay pipili na sila ng magiging El Supremo na mamumuno sa pangkalahatang angkan ng mga mangku-kulam.
Dice: Tingnan mo nga naman ang pagkaka-taon, dito pa tayo nagkita-kita.
Lucy: It's a surprise to see you here, Mr. James Real. What a small world we have! Sinong maga-akala na ang isang James Real, or lets say James Gauis, ay isa palang kalahi. Nakaka-tuwa naman.
James: I-i
Lucy: okay lang yan, kami ma'y nagulat din. Pero kabaliktaran naman, ang taong ina-asahan naming nandirito ay wala.
James: Huh?
Dice: wala iyon. Sige mauna na kami.
James: sandal! Ang ibig bang sabihin nito, si mitch..
Lucy: oo naman! Kapatid naming siya. Matutuwa siya oras na malaman niya ito!
Dice: Sa tingin ko mapapa-dalas ang pagki-kita natin, James. so, paano, kailangan na talaga naming umalis. Wala kasing kasama si Mitch sa bahay.
James: bakit nga ba hindi niyo siya kasama?
Lucy: sabihin na nating, mas makaka-buti kung wala siya dito….
Yung lang at umalis na ang mag-kapatid. Iiling-iling na lang si James habang piangmamasdan ang papa-alis na mag-kapatid.
James: kung sana lang ganun din si Devon. wala na sanang problema.
Chapter 40-My WitchHeart
Nav: Chrizza! Chrizza!
Alam ni Chrizza kung sino ang tumatawag sa kanya. Sa halip na tumigilt ay, binilisan pa ni Chrizza ang paglalakad para hindi siya ma-abutan nito. Wala siyang balak ka-usapin ang lalaking ito. Napamura ng mahina si Nav ng makita ang obvious na pag-iwas sa kanya ng dalaga. Pero hindi siya papayag sa gusto nito. Tinakbo ni Nav ang natitirang distansiya nila ni Chrizza para ma-abutan ito. agad nitong hinablot ang kamay ng dalaga.
Chrizza: Anu ba! Bitiwan mo nga ako!
Nav: Let's talk Chr-
Chrizza: No! not now! Not tomorrow! Never!
Nav: wag kang sumigaw hindi ako bingi!
Chrizza: sisigaw ako kung gusto ko! Paki-alam mo!
Nav: pinagti-tinginan tayo ng mga tao!
Chrizza: eh diba sanay ka naman na na sayo lahat ng atensiyon? Ah… alam ko na! ayaw mong makita ka na kasama ako… kunng ganun naman pala, paki-bitiwan aki. Ngayon na!
Nav: No! Not now! Not tomorrow! Never!
Pangga-gaya ng binata sa sinabi ni Chrizza. Malakas ang pagkaka-sabing iyon ni Nav. Para tuloy naumid ang dila ni Chrizza, at natameme na lang.
Nav: Magu-usap tayo sa ayaw mo o hindi!
Yun lang at hinila na siya ng binata palayo sa lugar na iyon. Para namang may kuryenteng dumadaloy sa buong katawan ni Chrizza sa pagkaka-hawak sa kanya ni Nav. Unti-unti na ring bumunilis ang pintig ng puso niya dahil isa-isang bumabalik sa kanyang alaala ang mga nangyari sa kanila ni Nav, noong masaya pa silang mag-kasama. Dinala siya ng binata sa mini-forest. Sa lugar kung saan may malaking parte sa relasyon nila ni Nav noon. Dire-diretso si Nav sa paboritong lugar nila sa mini-forest at umupo ito sa bench na naro-roon. Hindi pa rin bini-bitiwan ng binita ang kamay ni Chrizza. Tumukhim ang dalaga par asana maka-halata ang binata.
Nav: ha? May problema ba Iz? Upo ka.
Tinapik pa nito ang bakanteng lugar sa inu-upuan nito. Ngunit hindi na nito hinintay pa ang magiging reaksiyon niya. Basta na lang siya nitong hinila, dahilan para mapa-upo siya sa tabi nito. Ngunit hindi pa pala doon nagta-tapos ang lahat. Walang anu-ano, kinabig siya nito at isang matamis na halik ang isinalubong nito sa naka-awang niyang labi. Nagulat si Chrizza sa ginawang iyon ni Nav. Nagpu-pumiglas si Chrizza para maka-wala sa ginagawang iyon sa kanya. Ngunit lalo lang iyon nagpa-lalim ng mga halik sa kanya ng binata. Hindi pinakawalan ni Nav ang kanina pang hawak na kamay ng dalaga. Kinabig pa niya ng husto ang batok ng dalaga at pinalalim pa ang mga halik. Hinuli niya ang kamay nitong kanina pa bumabayo sa didbdib niya at nilagay sa batok niya. Nai-iyak na si Chrizza sa nangyayari. Naramdaman ni Nav na hindi na nanlalaban ang dalaga. Unti-unti na rin nitong tinutugon ang mga halik niya. Tuluyan ng bumagsak ang mga luha ni Chrizza. Kasabay nito ay ang pag-amin na nana-natili pa rin sa loob ng mga panahong nag-daan, hindi binago ng galit ang pagma-mahal niya para sa binata. Ilang sandali pa ay, unti-unti pa ay tumigil an ang pag-halik ni Nav kay Chrizza. Tinitigan ng binata ang lumuluhang mukha ng tanging babae na nagma-may ari ng puso niya sa loob ng mahabang panahon hanggang ngayon.
Nav: PAtawarin mo ako, Iz. Duwag ako sa hindi ko ag-tanggap sa tunay mong pagka-tao. Hindi ko pinakinggan ang sigaw ng puso. Naging mahina ako. Pinagsi-sisihan ko ang lahat ng ginawa ko at ang kinalabasan ng pagiging duwag ko. Mahal na mahal kita. noon, kahapon, ngayon, bukas at kailanman. Ikaw lang. bigyan mo sana ako ng pagkaka-taon para maka-bawi sa lahat ng mga nasayang na panahon. Bigyan mo pa sana ako ng chance para ipa-ramdam sayo kung gaano kita kamahal.
Chrizza: bakit? Para saan pa? marami na ang nangyari ang nagbago.
Nav: hindi pa lahat! Ang nararamdaman ko para sayo ang pagmamahal ko! Hindi iyon nagbabago. At hinding-hindi magbabago kahit kailanman!
Chrizza: Nav.. hin—masyadong mabilis ang nang-
Nav: just tell e you still love me, Iz! Tell me!
Chrizza: I… I can't!
Nav: pe---pro bakit?
Chrizza: Nav, hindi ako ordinaryong babae! Nakaka-limutan mo na ba? Wi-
Hindi na pina-tapos ni Nav ang sasabihin ni chrizza, dahil muli niya itong hinalikan.
Nav: alam ko! At hindi ko iyon nakaka-limutan! Kaya nga nandito ako, humihingi ng pangalawang pagkaka-taon. Dahil sa pagkaka-taong ito, mamahalin kita ng buong-buo! Kasama ang tunay mong pag-katao! Hinding-hindi ko na hahayaan pang maging hadlang sakin, satin ang tunay mong katauhan! Ven Chrizza Roque, Mahal na Mahal kita, maging sino ka man! Ako ba mahal mo pa?
Kung kuma-kain siguro siya ng tsokolate kanina pa siya may diabetes. Sa tamis ng mga sinasabi ni Nav sa kanya niya ngayon, para hindi na kakayanin pa ng puso at isip niya na intindihin pa ang mga sinasabi ng binata sa mga oras na iyon. Pero isa lang ang malinaw sa kanya sa mga oras na iyon. Mahal niya pa rin ang binatang ito. at handa siyang mag-bigay ng isa pang pagkaka-taon kahit hindi nito hinihingi.
Chrizza: I never stop loving you, Navinel. I never do!
Hinaplos pa ni Chrizza ang pisngi ng binata na sa mga oras na iyon ay lumuluha na rin!
Nav: ibig bang sabihin…..
Chrizza: Yes,
Nagulat si Chrizza ng tumayo ang binata at hinila siya nito patayo. Binuhat siya ni Nav at inikot-ikot.
Chrizza: Nav, anu ba! Ibaba mo ako!
Sinunod naman siya nito, ngunit bumawi naman ng halikan siya nito sa mga labi. Sa pagkaka-taong iyon, hindi na nag-pakipot pa si Chrizza, tinugon niya ng buong puso ang mga halik ni Nav sa kanya! A brand new start for both Navine and Chrizza. Sana nga lang ganito din ang sitwasyon nina James at Devon.
Chapter 41-My WitchHeart
Sam: Devon! Devon!
Nilingon ni Devon si Sam na humahangos.
Devon: Sam! Nagma-madali ka?
Sam: Kanina pa kita, hinahanap eh!
Devon: ikaw nga ang dapat kong hanapin. Hindi ka pumasok kanina sa first class natin. Hinahanap ka ni Prof.
Sam: Touch naman ako!
Devon: bakit?
Sam: hinahanap mo ako! Ibig sabihin, name-miss mo ako!
Devon: asa ka pa!
Nagka-tawanan sila ni Sam sa sinabi niya. Close na agad sila ng binata sa maiksing panahon lamang. Naka-tulong rin siguro ang parati nilang pagki-kita sa gubat sa tuwing pa-uwi siya mula sa pagsa-sanay. Nalaman niynag doon pala naka-tira ang pamilya nito. Ngunit hindi tulad ng karaniwang mga tumitira sa mga gubat, sa isang mansion ito naka-tira. Napag-alaman din niyang isang business tycoon ang ama nito na naka-base sa ibang bansa. Pan-samantala lang ang pamamalagi nina Sam sa lugar na iyon. Sinasamahan kasi nila ng mama niya ang abuela nito na may sakit.
Devon: teka, bakit mo nga pala ako hinahanap?
Sam: eto, na-iwan mo sa bahay naming kahapon.
Ini-abot nito ang panyo niya.
Devon: sabi ko na nga ba doon ko ito na-iwan! Salamat ha!
Sam: nilabahan ko na rin yan.
Devon: baka may gayuma ito ha?
Sam: swerte mo! Naka-limutan kong lagyan!
Devon: loko talaga 'to!
James; Devon!
Devon: James! kanina ka pa?
James: ang tagal mo kasi, kaya lumabas na ako. Kasama mo pala si Sam?
Sam: Goodmorning.
James: Devon, lets go.
Nagpa-tiuna na si James ng hindi man lang tumitingin kay Sam.
Devon; ah.. Sam, una na kami.
Sam: Mukhang wala sa mood boyfriend mo ah!
Devon: pasensiya na! siga, ingat!
Sam: ingat din kayo.
Devon: James, sandali!
Tumakbo si Devon palapit kay James.
Devon: Uy! Bakit ang suplado mo kay Sam?
James: I acknowledge him kanina diba?
Devon: pero di ka nag-greet nung nag-greet siya sayo!
James: hindi mababawasan ang dumi sa payatas kung babatiin ko siya.
Devon: Anu ka ba naman! Bakit ganyan ka mag-isip? Labo mo!
James: bakit parang ang close niyo agad ni sam?
Devon: ha? Bakit hindi? Mabait naman siya! Kaya dapat maging mabait ka rin sa ka-
James: for what?
Devon: James! nakaka-inis ka na, baka akala mo!
James: nai-inis ka sa akin dahil sa lalaking yun?
Devon: bakit ka ba ganyan kay Sam? Wala namang ginagawa yung tao sayo na masama ah!
James: hihintayin ko pa ban a may gawin siya sa akin, bago ako magka-ganito sa kanya?
Devon: youre unbelievable James Leal! Bahala ka sa buhay mo!
Tinalikuran na ni Devon si James at dali-daling nag-lakad palayo dito.
James: Hey! Where are you going?
Devon: uuwi na ako!!!!
James: hindi pwede! May pupuntahan pa tayo!
Hindi na sumagot si Devon at tuloy-tuloy na dumiretso sa sakayan ng jeep sa labas ng University nila. Napa-kinggan niyang tinatawag siya ni James. pero wala siyang balak na pansinin ito. buti na lang at pa-alis na ang jeep kaya hindi na siya na-abutan pa ni James.
Roque Residence
Devon: arrggghhhh!!!!! James! ang hirap mong intindihin!!!
Chrizza: uy! Monologue ang drama mo ngayon?
Devon: ewan!
Chrizza: tumawag nga pala kanina si James. kaso nail-ligo ka. May problema ba kayo?
Devon: hay naku! Sa kanya mo itanung! Matu-tulog na ako.
Chrizza: Von, walang maa-ayos kung da-daanin mo sa init ng ulo. It's better kung mag-usap kayo. Call him!
Devon: wala akong ginawa, bakti ako ang manu-nuyo?
Chrizza: Von, kelan ka pa naging ma-pride?
Devon: hindi ito pride, Izay. I'm just doing what is right!
Chrizza: at anu ang tama sa pag-iwas at pagmu-mukmok dito? may mangya-yari ba?
Devon: bahala siya!
Chrizza: Von.
Devon: Goodnight, Izay.
Leal Residence
Nav: Couz, anung emote natin ngayon? Pa wine-wine ka pa! sosyal!
James: wala ako sa mood.
Nav: at kelan ka pa nawala sa mood?
James: ngayon! Kita mo naman diba?
Nav: problema?
James: wala 'to! I-inum ko lang to.
Nav: itgil mo nga yan!
Tinabig ni Nav ang hawak na baso ni James.
James: anung problema mo?
Nav: mag-usap nga tayo! Hindi malulutas ng alak ang problema mo James!
James: ayoko ng kausap. Umalis ka na lang.
Nav: is it about Devon?
Kumuha lang ng bagong baso si James at nag-simula na namang uminon.
Nav: Chrizza, told me na mukhang may misunderstanding kayo ni Devon.
James: si Chrizza? Kelan pa kayo naging close?
Nav: hindi kami ang dapat pag-usapan dito. kayo ni Devon.
James: hayaan nyo na kami ang mag-ayos nitong konting problemang ito.
Nav: put in mind na sa maliit na problema nagsi-simula ang isang mas malakinh problema. Kaya dapat habang maaga, mag-usap kayo.
James: I know. I'll talk to her tomorrow.
Nav: sige, paano. Mauna na ako..
James: please don't tell my mother na umi-inom ako.
Nav: alam ko. Bye.
James: Nav!
Nav: yes?
James: salamat.
Nav: wala yun. Para kang others.
Pagka-sara ng pinto, inisang tunga lang ni James ang natitirang alak sa basong hawak niya. Kailangan na naiyng mag-pahinga. May tatapusin pa siyang problema bukas. Hindi pwedeng magka-galit sila ni Devon, next week na ang birthday nila. Birthday nila. Nalaman niyang parehas sila ng kaarawan ni Devon.
James: Destiny!
Ngunit hindi naging madali ang pag-tulog ni James. paki-ramdam niya ay may pumipigil sa kanya na maka-tulog. Paikot-ikot lang si James sa higaan.
James: Arrrggghhh! Anu ba? Bakit hindi ako maka-tulog?
James starts chanting some words. Isa yung sleeping spell. Itinuro sa kanya iyon ng mama niya when he was in high school. Naging problema kasi niya dati ang pag-tulog. Ngayon na lang niya ulit iyon gagamitin.
James: sana effective pa!
Chapter 42-My WitchHeart
Sam: O! bakit di ka mapa-kali dyan?
Devon: ha? May sinasabi ka?
Sam: wag mong sabihin, kanina pa ako nag-sasalita hindi ka nakikinig?
Devon: ha? Ahmmm… anu kasi…
Sam: is there something wrong, Devon?
Devon: ahmmm..
Sam: Oh!.. how insensitive I am! Alam ko na kung bakit ka nagkaka-ganyan..
Devon: ha? Hindi! May ini-isip lang ako!
Sam: tama nga ako! Ini-i
Devon: hindi ko siya ini-isip noh? At bakit ko naman siya i-isipin? Siya itong may…..
Sam: bakit ka tumigil?
Yumuko lang si Devon. halatang-halata na siya.
Sam: wala naman akong sinasabi na "SIYA" ang ini-isip mo. Ang sasabihin ko, ini-isip mo ang exam natin bukag sa philosophy. Obvious ka naman masyado.
Devon: hindi na-
Sam: wag ka ng mag-deny! May away ba kayo ni James?
Devon: bakit mo naman nasabi?
Sam: kanina nung tinanung ka ni Ms. Megan kung bakit di pumasok si James, sabi mo hindi mo alam. Na imposible naman!
Devon: at paano naman naging imposible?
Sam: Devo, girlfriend ka! Tapos hindi mo alam? Is it about yesterday?
Devon: ha? Kahapon? Ahhhh… yung hindi ka pinanasin ni James?..... No! of course not!
Sam: devon.
Hinawakan ni sam ang kamay ni Devon. nakita kasi ng binata na nangi-ngilid na ang luha ng dalaga. Sa ginawa ni Sam, tuluyan ng bumuhos ang pini-pigil na emosyon ni devon.
Devon: ang hirap! Hindi kasi ako sanay na amgka-galit kami! I know, nag-simula kaming hindi magka-sundo ni James. pero iba na ngayon, boyfriend ko na siya. At hindi maganda sa paki-ramdam na nagkaka-ganito kami.
Patuloy na iyak ng dalaga. Awtomatiko namang kinabig ni Sam si devon at niyakap. Hinagod pa ng binata ang likod ni Devon.
Sam: Ssshhhh.. gusto mo bang ka-usapin ko siya? Sa tingin ko naman nagse-selos lang iyon gtao. Kung makaka-usap ko siya, siguradong maliliwanagan siya na wal siaygn dapat ipag-selos o ipag-alala.
Devon: wag na sam! Hayaan mo kam ang umayos ng problema naming. Ayokong ma-involve ka pa dito!
Lingid sa ka-alaman ng dalawa isang pares ng mga mata ang nagmamasid lang sa kanila mula sa malapit. Bago ito umalis, isang ngiti ang makikita sa mga labi nito. Ngiti ng pagka-panalo.
Sa canteen
Mitch: Dice, bakit ngayon ka lang?
Lucy: oo nga! Saan ka galing? Pa-ubos na itong kina-kain naming, wala ka pa.
Dice: here. Take a look at this.
Ipinatong ni Dice sa lamesa ang cellphone niya.
Lucy: o tapos? Anung gagawin naming sa cellphone mo?
Dice: kinuha muli ng dalaga ang cellphone nito at gamit ang cellphone, isang imahe ang pinakita nito sa mga kapatid.
Mitch: sa-----saan mo 'to nakita? Nakuha? Bakit may ganito ka?
Dice: napa-daan lang kasi ako sa may bench sa may manggahan bago ako pumunta dito. tapos may nakita kaong ka-aya aya s aking paningin. Kaya ito ang resulta.
Mitch? O tapos ? anung gagawin mo dyan?
Dice: gagawin ko? Or gagawin mo?
Mitch: ha?
Lucy: ang ibig sabihin ni Dice, gamitin mo ito para makuha ang gusto mo. Si James. ipa-kita mo ito sa kanya. Ipakita mo kung anu ang ginagawa ng girlfriend niya sa tuwing wala siya dito.
Mitcch: pero paano kung mag-taka siya kung bakit meron ako nito?
Dice: problema mo na iyon! Tinutulungan ka na nga. Wag mo naman ipa-ako sa amin lahat ng dapat mong gawin.
Lucy: ikaw na ang mag-isip kung paano mo siya mapapaniwala. Kung gusto mo talagang makuha si James, galingan mo sa pagku-kumbensi. Ikaw din, mawawalang silbi lahat ng mga hinanda natin at plano.
Mitch: sigurado kayo dito?
Dice: ikaw? Sigurado ka bang gusto mo talagang makuha si James?
Lucy: puntahan mo na siya. Nasa mini-forest siya. Dalhin mo nga rin pala ito. i-tali mo sa dulo ng daliri niya. Tapos umalis ka agad. Baka ma-abutan ka pa ng karibal mo.
Mitch: paano ko maita-tali ito?
Dice: tara na nga Lucy! Ang daming tanung!
Iniwan nina Dice at Lucy si Mitch na hindi sigurado kung papaano gagawin ang inu-utos sa kanya.
