Epilogue

devon: Ma~!!!! nandito na ako!!!!!

Selena: Maaga ka yata??? Si Izay?

Devon: Na-una na po ako!!! Hay naku!!! Alam mo ba Ma?? grabe ang mga tao dun!! Kung maka-tili kala mo kung sino!!! Talo pa ang nagra-rally!!! Komosyon kung komosyon!!! Dahi lang sa mga la—

Natigil si Devon sa iba pang sasabihin ng makita ang ina na nakaka-titig lang at naka-ngiti sa kanya. Simula kahapon, kaka-iba na ang kini-kilos nito. Masa-sabing weird naman talaga ang mama niya, pero iba na ang pagka-weird nito simula kahapon. Kahapon na pag-dating nila sa bagong bahay nilang iyon. Lumipat kasi sila, dahil sa trabaho ng magulang.

Devon: MA?? may prob-

Selena: Problema?? Wala naman anak!! Masaya lang ako!!!! Masayang-masaya. Sige ma-iwan na kita, maglu-luto pa ako ng hapunan. Mag-palit ka na ng damit.

Devon: Sige Ma!

Pinagmasdan ni Selena ang anak habang pa-akyat sa hagdan. Di niya mapigilan ang ma-iyak. Akala niya ay katapusan na para sa anak niya. Nang mga sandaling iyon, habang nasa gubat sila.

Sa Gubat

Chrizza: Ma…. anu ito??

Selena: Anak…… ko……. An-

Habang nakaka-ramdama ng labis na pighati si Selena dahil sa pagkamatay ng anak,(hindi pa man niya nakitang patay ito, ngunit bilang ina, na karugtung ng puso ng isang anak, naramdaman niya ang pag-tigil ng pag-pintig ng puso ng anak na si Devon na ang ibig sabihin ay ang pag-panaw nito.) isang pamilyar na tinig ang kanyang narinig. Isang tinig ng pag-asa. Maya-maya lang ay binalot ang buong lugar na iyon ng labis na liwanag. Ang isang pintig muli ng mahal na puso ng anak ang muling narinig ng inang nagma-mahal.

At matapos ang liwanag na iyon, nagising si Selena sa sariling kwarto. Nang lumabas siya, doon niya nakitang nasa sarili niya siyang tahanan. At labis na ikina-tuwa niya aya ng makita ang dalawang importanteng kayamanan niya sa buhay, ang kanyang mga anak, naka-ngiti ito, habang ina-ayos ang mga gamit. Paki-ramdam niya ay nangyari an iyon. Na-iling na lang siya ng mapa-tunayan na totoo ang nara-ramdaman niya. Nangyari na nga iyon. Iyon din ang eksena sa pag-dating nila sa bahay na iyon. Bagong lipat sila sa lugar na iyon.

Selena: Ang ibig sabihin……..

Chrizza: Ma!!!! meryenda naman diyan!! Pagod na kami ni Von-von eh!!!!

Naka-ngiti siyang lumapit sa mga anak niya. At sabay na niyakap ang mga ito ng mahigpit.

Selena: salamat Mama,

Saad ni Selena sa kanyang isipan. Patungkol sa kanyang ina. Alam niya! Kilala niya ang tinig na iyon. Kahit sa kabilang buhay, hindi pa rin talaga sila pinab-bayaan ng Lola ng mga anak niya.

Sa School

Kina-bukasan matapos ang insedenting pagkaka-subsub niya sa sahig, napag-alaman ni Devon na isa palang miyembro ng kilalang grupo sa eskwelahang iyon ang taong tumulong sa kanya. At bigl naman siyang naka-ramdam ng kaka-iba ng maalala ang tagpong iyon. Habang magka-hawak kamay sila ng lalaking iyon. Ngumiti ito sa kanya. Nakita nya iyon. Hindi nga lang niya masyadong nabigyang pansin dahil sa pagka-abala niya dahil sa sentimyento niya sa pagkaka-subsub sa sahig.

Devon: Gwapo… AAAAArrgghhh!!!!! Anu ba Luna Devon!!!!! gumising ka nga!!!!!!! Kabago-bago mo lang!!! gulo lang ang papasukan mo kapag………..

"Kapag anu?", ani ng Isang tinig.

Pag-lingon ni Devon. ang lalaking kani-kanina lang ay nasa isipan niya.

Devon: Anung gina-gawa mo dito?

James: I'm James Anthony Leal.

Devon: Care ko?

James: Meron ka ngayon? Ma-sungit ka pa rin.

Devon: pa rin? Bakit kilala ba kita? kahapon lang naman tayo angkita ah~~~!!!

James: ganyan ka ba magpa-salamat sa tumuling sayo?

Devon: bakit hiningi ko ba ang tulong mo?

Nagulat na lang si Devon ng biglang tumawa ito ng malakas!!!

Devon: baliw ka? Anung nakak-tawa?

James: ikaw?

Devon: baliw!!!!!!!!

Pa-martsang nilisan ni Devon ang lugar na iyon! Habang naka-ngiting pinagmasadan lang ni James ang papa-alis na dalaga.

James: Asar-talo ka pa rin, Devon…..

Hindi iyon ang naging huling pagki-kita ng dalawa. Bukod sa bigla na lang ay naging ka-klase niya ito. lagi pa niya itong naki-kita sa mga lugar na pinagta-tambayan niya. At ngayon nga ay nasa mini-forest din ito. at abalang-abala sa gina-gawa nito. Ang pag-titig nito sa kanya. Sa inis ay tumayo siya at pa-dabog na nilapitan. Bigla namang bumilis ang tibok ng puso niya ng makitang ngumiti ito sa kanya sa pag-lapit niya dito.

James: Yes, Ms. Devon, may maga-gawa ba ako para sayo?

Devon: o-oo!!!

Bakit siya kina-kabahan??

James; anu naman yun?

Mukhang hindi siya ta-tagal na malapit dito. pero mukhang may ibang plano ang langit para sa kanila. Bigla na lang itong tumayo, lumapit sa kanya.

Devon: diyan ka lang!!! wa----ag kang

James: scared?

Devon: at ba-----bakit na—

James: You're really cute, when you blush..

Nan-laki ang mga mata niya sa sinabi nito. Nagfi-flirt ba ito? sa pag-urong niya, hindi niya nakita na pababa na pala ang lupa. Kaya naman na-dulas siya. Buti na alng at mabilis ang reflexes ni James. nasalo niya agad si Devon bago pa ito tuluyang matumba. Pero mukhang napa-lala pa ng ginawa niya ang sitwasyon. Sa posisyun nila ay isang hibla na lang ng buhok ang nati-tirang pagitan sa mga labi nila. Nari-rinig nila ang tibok ngpuso ng bawat isa. Kitang-kita din ang gulat sa mga mata ni Devon. ngunit may kusang galaw ang katawan ng tao. Sa isang iglap, magka-lapat na ang mga labi nina Devon. hini-hintay ni James ang na itulak siya ni Devon ngunit iba ang nangyari. Naramdaman niya ang dalawang kamay nito na naka-yakap sa batok niya. Nalasahan din niya ang isang ma-alat na tubig sa pagitan ng mga labi nila. Ini-layo niya ang mukha mula sa dalaga. Nagulat siyang makita itong umi-iyak.

James: You're………..

Devon: Nakaka-inis ka!!!!!!!!!!!!!!!

James; anu??

Devon; nakaka-inis ka!!!!!!!

Nag-simulang suntok-suntukin ni Devon ang dibdib ni James. mabilis namang naka-pitan ng binata ang kamay nito.

Devon: Hanggang ngayon, hindi ka pa rin nag-iisip!!

James: huh?

Devon: hanggang kailan mo balak sarilinin ang lahat ng ito? kailangan ko ba ulit mamatay bago ka mag-tino mag-isip?

James: Devon! naa-al-----------

Devon: Opo!!

James: kelan pa?

Devon: ngayon lang…

Inilapat ni Devon ang isa niyang daliri sa labi ni James,

Devon: dahil dito…

Isang mahigpit na yakap sa babaeng mahal ang tanging na-gawa ni James. ngayon ay magkasabay na silang lumuluha. At muli pa ay nag-tagpo ang kanilang mga labi. Ngayon ay sabay na nilang haharapin ang bagong umaga. Magsi-simula ng bagong yugto sa kanilang mga buhay ng magka-hawak kamay. At sa pagkaka-taong iyon, wala anu pa man ang makaka-pigil sa pagma-mahal nila para sa isa't-isa. Wala na!!! lalo na at kasama niya ang kanyang, WITCHHEART.!!!!!

 

 

 

 

"*******END*******''

THE FINALE ^_^

FINALE ^_^

James: Ma!!! gooodmorning!!!

Mrs. Leal: Buti naman at gising ka na!!! aba!! Kanina pa ang alarm clock mo na kanta ng kanta ah!!! Baka hindi mo alam, Mr. James Anthony Leal, nakaka-bulabog ka!!!

James: Ma naman!! First day of class ko to!! Wag mo naman akong sermonan..

Mrs. Leal: at bakit hindi??

James: Ma, ang wrinkles!!! Baka mag-labasan!!!

Mrs. Leal: at inuto mo pa talaga ako??? Kumain ka na nga!!! Itu-tulad mo pa ako sa mga babae mo.. dina-daan sa bola.

James: Ma!!! alam mo namang pag-dating sayo, Im always stating facts!!! Why don't you believe me??

Mrs. Leal: kasi mana ka sa Papa mo!!

James: na gwapo??

Mrs. Leal: Bolero kamo!!! Kumain ka na!!! da-daanan ka pa dito ng pinsan mo.

James: Ma!! gawin bang chaperon si Nav? Binata na ako!!!

Mrs. Leal: bago ka pa lang sa lugar na ito. wala na tayo sa America. Hindi pa natin kilala ang mga tao dito. your Couz, can tour you around.

James: pwede naman kasing sa school na lang..

Mrs. Leal: I don't want any argument. I have my final say about this. So wag ka ng kumontra? Okay?

James: Anu pa nga ba? Alam mo naman Ma, na hindi kita mahindian.

Mrs. Leal: Bolero!!!!

James: I love you Ma!!!

School

Nav: Uy!!!! Bakit ngiting-ngiti ka dyan?? may sira ka ba sa utak Couz?? Mag-sabi ka lang para naman mabalaan ko na ang mga tao dito.

James: Anu ka ba. Nae-excite lang ako!!!

Nav: excite? Kelan ka pa na-excite sa first day of class??

James: ngayon lang!!!

Nav: at bakit?? Pwede mo po bang e-explain??

James: ahmmmm….. sabihin na laang natin na……. excited ako sa pwedeng mangyari .. sa oras na..

Nav: oras na??

Mike; Nav!!!!!!!!!!!!!

Lyndon: pare kanina pa namin kayo hina-hanap!! Eto ba yung cousin mo?

Nav; yeah, This is James Anthony Leal, my cousin from states. James this are my tropang-baliw.. Mike, Lyndon,Sherwin.

Sherwin: Nice to meet you Pare.

James; same here!!!

Mike: Lets go!!!!! Excited na ako sa mga bagong bebot dito sa school!!!!

Lyndon: kahit kailan babaero ka!!!

Hindi na nagulat si James ng makitang nagta-takbuhan ang mga babae roon ng makitang parating na sila. His cousin and his friend, ay sikat lang naman sa eskwelahang iyon. Bukod sa Academic Excellence, Varsity Players pa ang mga ito at ilang beses ng nakapag-uwi ng karangalan galing sa mga sinalihan nitong competition. And the others are history.

Mike: Oh mY!!!! I can hear na ang mga sigawan ng mga babes!!!!!

Lyndon: Pag-pasensiyahan mo na yang si Mike… sa aming lahat, siya lang talaga ang babaero…

Mike: grabe ka naman!!!!!! Bahala kayo!!! Basta ako e-enjoyin ko ang buhay ko!!!!

Nav: dalian niyo na!!!! mahu-huli na tayo sa klase. Wag niyo ngan hawaan ang pinsan ko. Baka madamay pa yan sa mga kalokohan niyo!!

Ngi-ngiti-ngiti lang si James sa mga tinuran ng mga kasama. Ngayon ay papasok na sila sa department building nila. He can now clearly hear the hiyawan and tiliin most especially ng mga babae.He can hear his own heart beat. He is excited and nervous at the same time. Parang nagma-manhid na ang mga kamay at katawan niya. Pinagpa-pawisan na rin siya. And then all of a sudden, all those noise vanish. The scream of those people on that place turns into murmurs. He can say that something had happened at that very moment. James started walking. A few more steps and then he stop. and now everyones sees what he did. Sa gitna ng crowd ay may isang nilalang na sa mga oras na iyon ay nagre-reklamo. He cant stop smiling while looking at that individual. And when that person look at him. He cant help but his heart start beating so fast. Napa-iling na lang siya bu still reached his hand to help her to stand.

James: Just like the old days…

Saad ni James sa isip.

Girl: Mister, marami pong salamat sa pag-tulong mo! Eto lang ang mapapyo ko sa'yo huh! Umiwas ka sa maraming mga tao kung ayaw mong matulad sa pagkaka-subsub ko sa semento, okay? Salamat ulit!

Dali-daling kinuha ng babae ang mga gamit niyang nasa sahig din at nag-martsang umalis sa lugar na iyon. Nailing na lang si James habang pinagma-masdan ang papa-alis na babae.

Sa Gubat

Devon: Ja------mes….

Naka-tulala lang si James habang pinagma-masdan ang duguang babae sa harap niya. Then without his awareness, unti-unting tumulo ang mga luha mula sa kanyang mga mata. Pero bakit siya umiiyak? Bakit niya i-iyakan ang babaeng pumatay sa Mama niya?

Devon: James, kahit……kahit gina…..wa mo… i---to, hin….ding-hindi magba-bago…….. ang pagma-mahal ko para sayo………..

James: Shut up!!! Tumigil ka na sa pagsa-sabi mong mahal mo ako!!!!!!!!!!!!!!

Devon: iyakin ka pala!!...

Nagulat siya ng makitang ngumiti ito. ngumit bakas pa rin sa mukha nito ang hirap at sakit…

James: Why…. Are you sm-----

Devon: I love you…

Halos hindi na marinig ni James ang mga katagang iyon. Ngunit parang hindi sa tenga niya kailangang marinig ang mga salitang iyon. Sa isang iglap, maki-kita na yakap-yakap ni James si Devon habang patuloy na umi-iyak.

James: Devon……………

Devon: tala-----------ga bang,….. hini………..hi----hintay mo pang…………….. sa---sabihin ko yun sayo?

James: Im so sorry… Devon, patawarin mo ako!!!!

Devon: matino ka na ba ulit?

James: Please…… speak no more!! Ipunin mo ang lakas mo!! Aalis tayo sa lugar na ito!!!

Devon: mukhang.,…….. hindi na pwede……. James, ingatan mo……… ang sarili mo ha?

James: Devon,…

Devon: wag kang malu-lungkot………

James: No!!!!!!! no!!! Devon!!!... please don't leave me!!!! Please…….

Devon: mu-multuhin na lang kita…. okay ba yun?

James: nagbi-biro ka pa!!!

Devon: I love you….. I'll always lo----

James: de-----devon!!!!!!!!!!!!!!!! no!!! no!!! please don't leave me!!!!! Please!!!! Somebody!!! Someone!!!!!!!!!!!!! please!!!!!!!!!!!!!! Tulungan niyo kami~~~~!!!!!!!!!!!!! Devon… please.. wag mo'kong iwan!!!!

Niyakap ni James ng mahigpit ang walang buhay na katawan ni Devon. labis-labis ang pag-sisisi ni James sa ginawa.

James: napaka-walang kwenta ko!!!! Sina-sabi kong totoo at tapat ang pagma-mahal mo sayo!!! Pero ano?? Dahil lang sa isang mahika!! Sa isang walang kwentang mahika, eto tayo ngayon.. eto ka ngayon…. Ang babaeng pinakama-mamahal ko!!!! Ang babaeng nais kong pag-alayan ng lahat ng kaligayahan sa buong mundo, nang buhay ko………… Devon,.. patawarin mo ako!!!....ikaw lang………. ang tanging babaeng mamahalin ko ngayon at bukas at maging sa kabilang buhay…. Mahal na Mahal kita.. tanging ikaw lang!!!!! ikaw lang…..

Sa huling halik para sa minamahal, binuhos ang tunay at wagas na pag-ibig. Huling halik na naging daan upang mag-simula at bumalik sa dati. Halik ng tunay na pagma-mahal. Mula sa tapat na puso. At kasama ng halik na ito, ay ang pangako ng pagmamahal na pang-habang buhay. At isang piping dalangin na muling makita at maka-sama at tanging ini-ibig ng tapat at lubusan. Isang tinig ang narinig ni James mula sa kung saan. Isang ngiti ang sumilay mula sa labing mapag-mahal. At mula sa kadiliman, isang hibla ng liwanag ang sumilay mula sa kai-taasan. Na kahit anung klaseng mahika ang gamitin ay hindi mapi-pigilan ang pag-kalat ng liwanag nito.

Sa School

Hindi nilubayan ni James ng tingin ang babaeng papa-layo sa kanya. Kahit likod na lang nito ang naki-kita niya. Patuloy pa rin ang bilis ng tibok nag puso niya. Tini-tigan niyang ang kamay niya na kaninang may hawak sa kamya nito. Hindi niya mapigilan ang pag-daloy ng mga luha. Luha ng kaligayahan dahil sa pani-bagong pag-asa na sa kanya ay ibinigay. Kaya't ipinangako ng binatang ito. Tapat na puso para sa babaeng mahal. Isang pag-ibig na wagas at mas maka-pangyarihan sa kahit anumang mahika o mangku-kulam.

 

~~~~~~~~~~~FIN~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

 

My WitchHeart Chapter 55

Chapter 55-My WitchHeart

Devon: Hindi………. Makaka-limutan nila ako???? Nina Mama at Izay??? Ng mga naging kaibigan ko?? Ni……. James?

Lola: mag-desisyon ka! Nais mo ng tapusin ang paghi-hirap mo hindi ba???

Devon: pero….. Nay!! Wala na po akong ibang pwedeng pag-pilian??

Lola: Meron, ang mamatay dito. sa kamay ng lalaking mina-mahal mo!!

Nanlumo si Devon sa narinig. Lahat ng mga mahal niya sa buhay, mali-limutan siya at ang mga alaala niya sa mga ito. gusto na niyang umalis sa lugar na iyon. Gusto na niyang tumakas, lumayo. Pero kung gagawin niya iyon, habang-buhay na siyang…………..

Devon: magiging sinungaling ako kung sasabihin kong, ayaw kong umalis. Pero Nay, pinalaki niyo po ako nina Mama na hindi maka-sarili. Tinuruan niyo po ako na ang mga sakripisyo hindi dapat para lang sa iisang tao. Kapag umalis po ako at sumama sa inyo, mali-ligtas po ako. Pero may maiiwan naman po akong mga tao na masasaktan. si James ang Mama niya. Kung ito po ang katuparan ng kapalaran ko, hindi po ako ta-takbo at magta-tago. Kung kailangan ko pong mamatay sa mga kaamy ng taong mahal ko… kahit masakit…… ta-tanggapin ko. Atleast kahit hanggang sa huli………. Naipa-kita ko na totoo ang nararamdaman ko para sa kanya. Tyaka, nandito po sina Mama. Kahit sa huling pagkakataon, maki-kita ko sila……. Nanay, hindi po ako sasama…. Dito lang po ako……. Baka sakali, may magawa pa po ako para mai-balik ang lahat sa dati. Hindi man ang pagmamahal ni James……… kahit man lang……… ang pagkakaibigan na meron kami…

Naka-ngiting tugon ni Devon sa kanyang Lola. Nata-takot siya sa kamatayang maari niyang sapitin anumang oras ngayon. Pero masaya siyang mamamatay, dahil sa huling hininga niya, ang taong pinakama-mahal niya ang huli niyang maki-kita.. nagulat naman si Devon ng bigla siyang yakapin ng Lola niya.

Lola: hindi ako nagka-mali… matatag ka nga tulad ng iyong ama… mapag-mahal at tapat tulad ng iyong ina. At may mabuting puso.

Devon: Nay?

Lola: kahit sa ganitong pagkaka-taon, mas inuna mo pang isipin ang iba kesa sa sarili mong kaligtasan. Apo nga kita!!!!! bweno, Luna Devon Mercedes, mangya-yari ang dapat mangyari. Ngunit tandaan mo, pag-ibig pa rin ang pinaka-makapangyarihang mahika o potion sa mundo. Na kahit pagsama-samahin pa ang kapangyarihang taglay ng lahat ng mga mangku-kulam sa buong mundo, hinding-hindi ito mahi-higitan. Wala sa anumang klaseng potion o mahika ang tunay na kapangyarihan. Nasa pusong tapat na umi-ibig at pag-ibig na dalisay ito mata-tagpuan. Sa tamang panahon, ang dilim ay muling makaka-kita ng liwanag. At ang liwanag na iyong ang magbu-bukas ng daan upang muling magka-tagpo ang mga pusong naka-takadang maging isa. Apo, tandaan mo sana ang lahat ng ito. wag kang pada-daig sa mga naki-kita o naririnig mo lang. dahil sa likod ng lahat ng mga naki-kita natin, ay nagta-tago ang katotohanan na iilan lang an gang nakaka-kita.

Devon: Nay, hindi kop o…

Lola: Paalam, Apo. Mag-ingat ka lagi!!! Mahal na mahal ko kayo ng iyon kapatid at ina.

Devon: Nay, anung nangya-yari sa inyo???? Nay??!!! Bakit po nagla-----

James: Luna!!!!!!!!!!!!!!!

Devon: James??? Nay si…..

Nang muling lingunin ni Devon ang lola niya, wala na ito sa kinaro-roonan nito.

James: akala mo siguro makaka-tago ka sa akin???? Humanda ka na sa katapusan mo!!!!

Devon: James!!! itigil mo ito!!! bakit mo ako gustong patayin?? Anung ginawa ko sayo???

James: ang kapal ng mukha mo!!!!! Isa ka talagang halimaw!!!!!! Mapag-kunwari!!!! Dapat ka ng mawala sa mundong ito!!!!

Devon: Jamess Anthony!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Naririnig mo ba ang mga sinasabi mo???

Tuluyan ng bumuhos ang luha sa mga mata ni Devon.

Devon: ganyan ka ba ka-hina????? Hindi mo ba nai-intindihan?? Wala ka sa katinuan!!!! James!!! ako to si Devon!!!! ang babaeng mahal mo!!!!! Naka-limutan mo na ba????

James: Sino ka para mahalin??? Ang mga halimaw na tulad mo, ay walang karapatan para mahalin at mag-mahal!!! Ang dapat sa inyo binu-bura sa mundong ito!!! kasama ng pamilya mo!!!! Ang Mama ko na lang ang nati-tirang pamilya ko, kinuha mo pa!!!

Umi-iyak na rin si James sa mga oras na iyon.. nagulat si Devon sa mga sinabi nito tungkol sa pag-patay niya sa Mama niyo.

Devon: pinatay ko???.... ang Mama mo???? James!!! anung kalukohan yan!!!

James: kalokohan??? Hindi kalokohan ang mga sinabi ko!!!!! Kitang-kita ng dalwang mata ko,…. Ang kahyupan na ginawa mo!!!!!!!!!!!!!!! Ang mama ko lang ang buhay ko!!!!!!

Devon: Ja…..mes…

Unti-unting lumapit si Devon kay James…… ang binata naman ay naka-tingin lang kay Devon habang lumalapit ito sa kanya.

James: Anung balak??? Papatayin mo na rin ako????

Devon: james, hindi ko alam kung anung nangyari sayo. Wala akong maintindihan sa lahat ng mga paratang mo!!!! James, hindi kaya, nasa ilalim ka lang ng isang mahika?? Na may kumu-kontrol sayo sa mga oras na ito??? James, wala ka bang naa-alala??? Sa akin?? Sa ating dalawa??? James, wag kang magpa-daig sa kasinungalingang ito…. james hindi ko kayang gawin ang sinasabi mo……………. Masyado kitang mahal para kunin o pata—

James: Mahal??? Hindi!!!! Hinidi ka marunong mag-mahal!!! Dahil halimaw ka!!!!!!!!!!!!

Devon: Tumahimik ka!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! James, ganyan ba kababaw ang pagma-mahal mo sa akin??? Ganyan ba kababaw?!!!!!!!!!!!!!

Somewhere

Lucy: Dice!!!!!!!!!!!!!!! Nasaan ka?????

Mitch: Lucy???

Lucy: Mitchille??

Mitch?? Anung gina-gawa mo dito????

Dice: Lucy, may problema tayo!!! Humihina na ang mahikang naka-balot sa lugar na kinaro-roonan nina Devon.

Lucy: Anu?? Paano nangyari iyon???? Tama ako!!!!! May kumaka-laban sa atin!!!

Dice; maaring bumaligtad na ang matandang iyon!!! Lucy, anung gagawin natin??

Lucy: kailangan ng madaliin ang lahat!!!

Mitch: Si James??/ paano si Ja—

Lucy: Manahimik ka!!!!!!!! Yang lalaki pa ring yun ang ini-isip mo???? Tandaan mo kung anu ang dahilan kung bakit tayo naririto.. at hindi iyon dahil sa lalaki mo!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dice: anung balak mo???

Lucy: mukhang mapapa-aga ang pagta-tapos ng pelikulang ito… Dice, ihanda mo na ang mga ga-gamitin para sa ritwal………… ku-kunin na natin ang huling sangkap.

********

Selena: Nasaan kaya sila???

Chrizza: Ma, nata-takot na ako!!! Baka…..

Mrs. Leal: mag-tiwala tayo sa mga bata….

********

Devon: James, maniwala ka……

"patayin mo siya James.. pinatay niya ang iyong ina… mani-niwala ka ba sa mga sina-sabi ng halimaw na iyan?? Nana-isin mo bang may matulad pa na gaya mo na ninakawan ng buhay at pamilya??"

James: Ahhhhhh!!!!!!1

Devon: James?? anung nangya-yari sayo??? Ja---

James: wag kang lalapit!!!!!!

Pa-ulit ulit ang mga katagang iyon sa isipan ni James. kasabay pa ng mga alaala ng pagka-matay ng kanyang ina na paulit-ulit niyang naki-kita… hindi na namanlayan ni James ang tuluyang pag-lapit ni Devon sa kanya. Ngayon ay magka-harap na ang dalawa. Alalang-alala si Devon sa binata. Nakikita niyang nahi-hirapan ito. hindi niya alam kung papa-ano tutulungan ang binata. Hinawakan niya ito sa balikat.

Devon: James, anung………

Isang malakas na kulog at kidlat ang narinig sa buong lugar. Lumakas ang ihip ng hangin. may mga tinig na naririnig. Pag-hikbi na nagmu-mula sa kung saan. Pag-daing ng kapig-hatian. Pag-patak ng luha ay walang humpay.

********

Chrizza: Ma, anu itong……

Selena: De…….von…

Tinakas ng lakas ang inang nangu-ngulila. Kalungkutan ang ngayon ay nadarama. Ngunit wlag luha ang nakita.

********

Somewhere

Dice: Lucy? Bakit???? Anung nangyari??/

Lucy: hin---di ko alam!!!!!!! Anung nangyari??????????????!!!!!!!

Dice: hindi ba't……..

Lucy: Hindi ito maaari!!!!!!!!!!!!! Marami na akong isinakripisyo para lang mapunta sa wala!!!!!!!!!!! Hindi ito maaring mangyari!!!!!!!!!!! Binigo ko ang aking angkan……

Ang mga nina-nais na nag-mula sa kasamaan ay kailanman hindi matu-tupad. Hindi kailanman mangya-yari ang anumang kagustuhan na puno ng kasamaan at puno ng paghi-higanti. Ang lahat ng intensyon na puno ng pagku-kunwari at pagiging maka-sarili ay magdu-dulot lang ng pang-habang buhay ng kalungkutan at pagka-bigo.

Other three-fourth of chapter 54

May narinig si James na animoy bumubulong sa kanya. Paulit-ulit iyon. Pero hindi naman niya maintindihan. Habang tumatagal ay lalo pang lumalakas ang boses na parang nasa ulo lang niya. Pero hindi pa rin niya iyon maintidihan. Parang malakas na bulong ang napapakinggan niya. Hindi lang talaga malinaw.

James: kung anu-anu na ang naririnig ko!!! James Anthony!! Wag kang tumayo lang dito!! hanapin mo na ang halimaw na iyon para mai-paghiganti mo na ang iyong ina!!! Humanda ka sa akin!!!!

Leal Residence

Apong: handa nab a kayo?? Ngayon palang, pinaa-alalahanan ko na kayo. Maaring hindi mag-tagumpay ang gagawin natin!! Wala itong kasiguruhan. Malakas ang pinag-samang kapangyarihan ng mga Celeres. Tanging ang pinuno lang ang maaring maka-tapat sa mga ito. ngunit dahil wala na siya dito, tayo-tayo ang dapat mag-tulungan.

Selena: gagawin ko ang laaht, mailigtas lang ang aking anak!!

Mrs. Leal: walang hindi gagawin at ti-tiisin ang isang ina para sa kanyang anak!!! Ahanda ako sa anumang pwedeng mangyari!!

Kiya: wag kayong mag-alala, su-suportahan naming ang inyong hangarin na mailigtas ang inyong mga anak!!! Basta, ilagay niyo lang ang buo niyong puso at isipan sa gagawin natin. At siguradong malaki ang pag-asa natin na mag-tagumpay. Isa yan sa mga tinuro ng aking master.

Lurdes: Apong mag-simula na tayo!!!

Inilagay lahat ng mga gamit nina Devon at James sa malaking kawa kasama ang iba pang mga gamit. Nag-palabas ng isang apoy gamit ang kanyang mahika si Lurdes at doon iniligay ang malaking kawa. Pinalibutan ng mga naro-roon maliban kay Nav ang kawa. Pina-ngunahan ni Apong ang orasyon at sinundan naman nina Kiya ang mga salitang sina-sambit ng matanda. Walang maintidihan si Nav sa mga sinasabi ng mga kasama niya. Ngunit hindi na niya yun ininda pa. sinabayan na lang niya ng dasal sa panginoon ang gina-gawang orasyon nina Chrizza.

Nav: Panginoon, tulungan niyo po kami!!!

Piping dasal ni Nav.

Ilang minuot pa at nag-salita si Apong.

Apong: nara-ramdaman ko ang malakas na kapangyarihan na ginamit dito. mukhang mahi-hirapan tayo. Selena, ang orasyon na ito ay gagawa ng lagusan patungo sa kinaro-roonan ng inyong mga anak, ngunit hindi ang eksakto lugar na kinaro-roonan nila. Pero kung papalarin baka, sakali doon kayo dalhin ng lagusan. Isama mo ang iyong anak at ang ina ni James. kayo ang da-daan sa lagusan. Maiwan kami dito nina Kiya at Lurdes upang ipag-patuloy ang orasyon. Siguradong matutunugan kami ng mgaka-kapatid na iyon. Iba na yung may sasalo sa inyo mula dito sa labas. Sa lagusan ding ito kayo da-daanan pabalik. Pero bilisan niyo lang. hindi natin alam ang takbo ng mga utak ng mga Celeres.

Lurdes: oras na mabuo ang lagusan pumasok kayo agad. Mag-iingat kayo!

Selena: si-siguraduhin po naming yan.

Mrs. Leal: at oras na bumalik po kami, sisiguraduhin naming kasama na naming sina James at Devon.

Nav: sasama po ako!!

Kiya: wag na binata. Masyadong mapanganib.

Nav: pero gusto kong maka-tulong.

Kiya: mas makaka-tulong ka kung mananatili ka dito. wala kang kapangyarihan tulad namin.

Chrizza: Nav, dito ka na lang. kaya naming 'to!!

Apong: Humanda na kayo!

Somewhere

Lucy: Dice, ihanda mo na si Mitch, malapit nang mag-kita sina James. dapat walang maging abala sa madamdamin nialng pagki-kita. may iba akong nara-ramdaman.

Dice: Aye!!! Aye!! Captain!!! Excited na ako!!! Sa wakas, matutupad na rin ang nina-nais n gating angkan. Ang muling makuha natin ang kapangyarihan upang pamunuan ang lahat ng angkan ng mga mangku-kulam. Tulad ng dati, bago pa man dumating sa mundo ang mga Mercedes!!!

Lucy: wag kang mag-alala, kahit anuman ang mangyari. Kung kailangan man nating mag-sakripisyo ng milyong buhay, gagawin natin. Makuha lang muli ang respeto at kapangyarihang inalis sa ating angkan. At unang-una na sa listahan ng mga magsa-sakripisyo para sa atin ay ang pinaka-mamahal na apo ng mga Mercedes!!

Dice: sige na Sistah, pu-puntahan ko na si Mitch!

Somewhere Else

"Devon!!! Devon!!!! James anak!! Nasaan ka??"

Devon: Huh??!! Boses yun ni…..

"James!!!! anak!!! Mama to!!!!"

Devon: James??? nandito si James??

"Von-Von!!!! Nak, Mama to!!!! Kasama ko din si Izay!!! Anak,"

Devon: Mama!!!!!!!!!!!!!!! Nandito po ako!!!!!!

"Von!!!! James!!!! sumagot kayo kung nari-rinig niyo kami!!!!"

Devon: Ma!!!!!!!!!!!!!!! nari-rinig ko po kayo!!!!!!!!!!!!!!

"Anak!!!!!!!!!!!!!!!!!! Anak!!!!!!!!!!!!!!!"

Devon: ma!!!!!!!!!!!!! nandito po ako!!!!! Bakit ganun? Parang hindi nila ako napapa-kinggan!!!!

James: bakit??? Sino ang hindi ka mapakinggan?

Devon: Ja---james????

James: nagulat ka yata??? Nata-takot ka???

Devon: James!!! nandito ka rin??/ pa---paano??? Ang dami mong sugat, na-pano ka??

James: ayos ka rin ano?? Parang wala lang kung umasta ka!!!

Devon: ha???// teka, galit ka ba???

"Devon!!!!!!!! Izay to!! Asan ka na???? James anak!!!!!"

Devon: nari-rinig mo bay un?? Nandito sina Mama, kasama ang mama mo!!!!

James: at anung gimik ito, Luna Devon??? pati nanay ko??? Patay na nga pinagla-laruan mo pa!!!

Devon: James???? anung karapata mong mag-salita sa akin ng gayan???

James: Halimaw!!!!!!!!!!!!!!!!

Sinugo ni James si Devon, at mula sa kung saan, bigla na lang nasa kamay ni James ang kutsilyong kanina ay nakita niyang tumalsik mula sa bulsa niya. Buti na lang at naka-iwas si Devon. ngunit nahagip pa rin siya sa kanyang pisngi.

Devon: Ja-----james???? bakit????

Lumu-luhang tanung ni Devon kay James habang hawak ang pisngi niyang tinamaan ni James. si James naman, hindi na nagwang bigyang pansin ang hawak ng kutsily dahil sa buhos ng emosyon sa mga oras na iyon. Tanging ang tuma-takbo sa isipan niya ay ang maipag-higanti ang kanyang ina na pinatay ng babaeng nasa harapan niya at umi-iyak!!!

James: Walang karapatang umiyak ang isang tulad mo Luna Devon!!! isa kang halimaw!!! Mama-matay tao ka!!!!!!!!!!!!!!!

Devon: Hi----hindi kita maintindihan, James…..

Unti-unting lumapit si Devon kay James. pilit ina-abot ang kamay ng binata. Ngunit, parang wala sa sarili si James sa mga oras na iyon. Iwinasiwas ni James ang kamay niya na may hawak sa kutsilyo kaya naman na-tamaan ang kamay ni Devon. na naging sanhi ng isang malaking sugat dito. lumayo si Devon sa binata.

Devon: hindi ikaw, si James!!!! hin—di.. hindi!!!!!!!!!!!!!!

Tumakbo palayo si Devon!!! lalo pang namanhid ang buo niyang katawan dahil sa malayang dalyoy ng dugo sa kanyang kamay na dulot ng sugat na gawa ni James.

Devon: James!!!! anung nangya-yari sayo!!!

"Devon!!!!! anak!!!!!!!!!!!! Asan ka na ba??? Mag-salita ka naman!!! Kasama mo ba si James???"

Devon:: Ma!!!!!!!!!!!!!!!!!! bakit po hindi niyo ako mapa-kinggan!!!!!!!!!! Nandito po ako!!!!!!!!!!!!!

Halos hindi na maka-hinga si Devon sa labis na bilis ng tibok ng puso niya. Paki-ramdam niya sa-sabog na ito!!!! patuloy din ang pag-patak ng luha ng dalaga.

Devon; James, bakit???

Napa-tigil si Devon sa pagla-lakad, ng may makita siyang babae na naka-talikod na naba-nalutan ng liwanag. Naalala niya, katulad rin ito ng nakita niya noong nasa ospital siya. Sino kaya ang babaeng ito!!!

James: halimaw!!!!! Lumabas ka!!!!!!!!!!!! Wala ka ng mata-taguan pa!!!!! magbabayad ka sa ginawa mo sa aking ina!!!!

"Anak nasaan ka!!!!!! Von!!!!"

Devon: Ma!!!

Babae: gusto mo na bang maka-alis sa lugar na ito?

Devon: po?

Babae: gusto mo bang maka-alis sa lugar na ito??

Devon; hindi kop o kayo kilala.

Babae: kung makikilala mo ba ako, sasagutin mo na ang kataungan ko?

Hindi naka-sagot si Devon sa sinabing iyon ng babae. Naka-talikod pa rin ito sa kanya. Pero paki-ramdam niya, pamilyar ang boses at pigura nito sa kanya. Unti-unting humarap ang babae sa kanya. At doon niya nakompirma ang paki-ramdam niya. Pamilyar talaga ito sa kanya!!

Devon: Nanay???

Babae: kumusta na mahal kong Devon?

Lalapit n asana si Devon dito upang yakapin. Ngunit bigla niyang naalala ang nangyari noon sa kanyang kaarawan. Kaya naman, umtras siya upang lumayo dito. narinig niya ang mahina nitong pag-tawa.

Babae: nag-mana ka rin pala sa iyong ama!!!! Masuspetsiya!!!! Ngunit hindi kita masi-sisi. Dahil bago ka mapunta dito, mukha ko ang nakita mo. Pero, pakinggan mo ang sina-sabi ng puso mo.Doon mo lang malalaman kung dapat mo nga ba akong pagka-tiwalaan.

Napa-iyak na ng tuluyan si Devon.

Devon: Nanay!!!!!

Tinakbo niya ang nati-tirang distansiya sa pagitan nialng mag-lola. At buong pangungu-lilang niyakap ang mahal niyang abuela!!!!!

Devon: masaya po akong makita kayo!!! Miss na miss ko na na po kayo!!!!!!!!!! Nanay!!!!!!!!!!!! Natatakot po ako!!!!!

Lola: Hush…… wag kang matakot Apo, nandito na ako.

"Devon!!!!!!!!!!!!!!"

Devon: nanay, nandito po sina Mama!

Lola: hindi ka rin nila mapapa-kinggan! Nababalot ng mahika ang lugar na ito. ginawa ito para ikulong ka at ang kasama mo. Kahit gumamit pa ng mahika ang iyong ina at ang mga kasama niya. Hindi pa rin kayo magta-tagpo hanggat hindi nangya-yari ang naka-takdang mangyari dito sa lugar na ito. ang dahilan kung bakit nilikha ng mga kalaban ang mundong ito.

Devon: Nanay. Wala po akong maintindihan! Bakit po ako nandito?? At si James, bakit ganun po siya??? Nay. Parang hindi niya ako kilala. Gusto niya akong patayin!!! Nahi-hirapan na po ako!! At tyaka Nay, ano pong gina-gawa niy dito? diba po.. pa….

Lola: Oo!! Tama ka. Patay na nga ako. Pero ang pagma-mahal ko sa inyo, sa iyo ay kailanman hindi mama-matay. May nakapag-sabi lang sa akin na may kaka-ibang nangya-yari dito. kaya naman, humiling ako ng kaunting panahon para matulungan kayo. Apo, ikaw ang mag-desisyon. Kung nais mo ng matapos ang paghi-hirap mong ito, sumama ka sa akin.

Devon: ho? Sasama sa inyo?

Lola: tama. Ang pag-sama mo sa akin ay nang-ngahulugan na hindi ka na babalik pa kahit kalian sa mundong ito.

Devon: Nay!!!... pero pa—

Lola: Oo o hindi lang, Devon.

Devon; sina Mama po??? Si…. James, anung mangya-yari sa kanya??

Lola: maku-kulong siya sa mundong ito habambuhay. Makaka-limutan ka ng mga taong naka-salamuha mo. Mawa-wala ang existences mo dito sa mundo. Maging ang iyong ina at kapatid ay makaka-limutan ka. Lahat ng naging parte mo sa mga buhay nila ay mawa-wala.

Kasunod at One-Fourth….

Chrizza: ang mga Celeres, paano nila nalaman ang tungkol dito? ang tungkol sa kapatid ko? Kay James?

Kiya: maaring may nakapag-sabi sa kanila. Maaring meron pa tayong dapat malaman.

Mrs. Leal: so ang ibig sabihin, si Mitch? All that happened before between my son and her, kasama sa plano?

Nav: pero papa-ano nila nalaman ang tungkol kay Devon at James? hindi kaya merong espiya ang pamilya nila? O di kaya, may nag-traydor sa inyo?

Kiya: sino po ba ang kasama niyo noong basahan niyo ng kapalaran si Devon? maaring isa sa mga naro-roon? Lurdes?/

Lurdes: bukod sa mga mata-tanda, apat pa kaming naro-roon. Ang ina ni Selena, Ako at ang aking kapatid at si Apong. Kami lang!

Chrizza: Kiya? May problema ba?

Kiya: wala naman. Ma-

Chrizza: Ma??? anung ginagawa niyo dito?? Apong?

Selena: Meron daw sasabihin sa atin si Apong.

Lurdes: Apong! Kumusta? Anung sa-sabihin mo?

Apong: Ako! Ako ang nag-sabi tungkol sa ank ni Selena at ang ika-labintatlong sangkap na nasa loob ng katawan niya. Ako rin ang tumulong upang manakaw ang mga labi ng yumaong pinuno.

Lurdes: Apong? Ba-bakit? Nangako tayong lahat nap o-protektahan ang sekretong iyon n gating mga buhay!!! Anung??? Bakit???/

Apong: dahil sawa na ako!!! Sawa na akong lagi na lang nasa anino ninyong lahat!! Laging may sinu-sunod!! Laging de-numero ang gina-gawa!!! Naging tapat ako sa ating pinuno mula noon pa!!!! sa pag-yao ng ina ni Selena, uma-asa ako na mapu-punta na sa akin ang katungkulan. Pero anu? Sa apo pala niya mapu-punta ang lahat ng pinag-hirapan ko!!!!

Chrizza: pero hindi iyon dahilan upang ipa-hamak mo ang kapatid ko!!!!! Pinagka-tiwalaan ka ng Lola ko!! Tapos ganito?? Ikaw rin pala ang magpapa-hamak sa aming lahat??!!!!!

Nav: Iz, kalma ka lang!!!

Chrizza: paano ako ka-kalma. Ang kapatid ko andun sa luhar na iyon!! Ni hindi mana lang natin alam kung papa-ano siya ilalabas doon!!

Apong: alam ko kung papa-ano mai-iligtas ang kapatid mo pati na rin ang apo mo Lurdes. Una, kailangan muna nating malaman kung saan ang pinaka-sentro ng mahika na ginamit. Doon tayo magsi-simula.

Chrizza: bakit mo ito gina-gawa/ diba ito ang gusto mo? Ang ma-matay ang kapatid ko para makuha mo ang gusto mo?

Selena: tama na Chrizza! Kusang loob itong ginawa ni Apong. Hayaan nating tumulong siya.

Lurdes: anu pa ang dapat nating gawin?

Apong; hanapin muna nating ang sentro ng mahika.

Mrs. Leal: mukhang nandi-dito na tayo.

Chrizza: napakinggan naming kanina ang boses ni Von-Von dito. at mukhang naririnig niya rin ako!! Ngunit nawala lang bigla ang boses niya.

Apong: kung ganun, ka-kailanganin nating ng isang kawa ng mangku-kulam, tatlong basong tubig, apat na bagay na pagmamay-ari ng dalawang bata. Luha ng mga taong malapit sa kanila. At tatlong palito ng posporo.

Nav: posporo?

Lurdes: sa aming mga mangku-kulam, ang posporo ang sumi-simbolo sa isnag mangku-kulam tuwing guma-gawa kami ng ritwal.

Nav: bakit tatlo?

Apong: para sa tatlong mangku-kulam na kaka-harapin natin. Hindi ito madali. Kailangan ko ng tulong niyong lahat. Malakas ang magka-kapatid na iyon! Kailangan rin nating malaman kung anu ang nangyari sa anak apo Lurdes. Maaring tulad ni devon, ginamitan din ng kaka-ibang mahika ang anak mo. Para sa isang bagong sibol na mangku-kulam, maaring hindi ito agad naramdaman ng anak mo.

Chrizza: mag-simula na tayo! Ba-bali lang muna ako sa bahay, para kumuha ng gamit ni Devon.

Kiya: samahan na kita.

Selena: dito na muna ako. Tutulungan ko silang amg-handa.

Mrs. Leal: maari bang makita na natinkung anu ang nangyari sa anak ko?

Tumango si Apong bilang pag-sang-ayon. Maya-maya lang, nabalot ng makapal na usok ang buong lugar. Nag-banggit pa ng ilang dasal si Apong at unti-unti nagpakita ng mga imahe ang usok. Ipinakita niyon, mula sa pag-inom ni James ng ibinigay ni Mitch, hanggang sa mga sumunod na eksena na sumagot sa kung papa-anong nawala si James bigla-bigla.

Lurdes; nasa ilalim ng isang napaka-lakas na mahika ang aking apo!!!! At dinaan nila iyon sa pagpapa-inom sa kanya!!!! Anak, natatakot ako sa kung anu ang pwedeng mangyari kung hindi makaka-takas sa mahikang iyon ang anak mo!

Selena: makakaya natin ito!!

Chapter 54-My WitchHeart

Lucy: Dice, naka-handa nab a ang lahat? Malapit ng matapos ang habulan nina Devon. dapat makuha natin agad ang sangkap bago pa mawala.

Dice: wag kang mag-alala. Matagal ang epekto ng ipina-inom natin kay James. si Mitch nga pala?

Lucy: naro-roon siya. Bina-bantayan ang pinakama-mahal niyang lalaki. Baka daw makawala pa!

Dice: grabe!!! Walang tayong magagawa, dahil pagka-tapos ng trabaho niya, babalik na sa dati ang lahat. Liban nga lang sa babaeng iyon!! Pero anung balak mo kay Mitch? Magwa-wala yun kapag nalaman nyang hindi rin pala mapu-punta sa kanya si James?

Lucy: ako na ang bahala sa kanya!! Sa ngayon, manuod na muna tayo ng pelikula!! Mukhang blockbuster hit ito!!! hahahhahha!!!

Somewhere

Devon: Izay!!! Nari-rinig mo ba ako???? Nasaan ka??? Bakit di ka na suma-sagot?? Nasaan ba talaga ako??? Bakit ako nandito?? Anung nangya-yari!!!!

Meron narinig sa Devon na kaluskus mula sa kung saan.

Devon: sinung nandyan?? Lumabas ka!!! Pwede mo ba akong tulungan?? Hello???

Ngunit nabigo siya. Hindi tao ang lumabas mula sa lugar na iyon, kundi isang maliit na kuneho.

Devon: kuneho??? Ngayon lang yata ako naka-kita ng hayop sa lugar na ito. meron pala! Maaring meron din mga taong malapit dito! pwede nila akong tulungan!!! Tao may tao po ba dito?? tulungan niyo po ako!!!!

Samantal si James naman ay wala pa ring tigil sa pagha-hanap sa taong pumatay sa kanyang ina. Takbo lakad ang ginawa niya. Hindi na niya inalintana kung nasusugatan man siya. Hanggang sa mata-pilok siya san aka-usling ugat ng puno. Napadapa siya sa lupa at mula sa bulsa ng kanyang pantaloon, isang maliit na kutsilyo ang tumalsik. Tumayo si James at kinuha iyon.

James: kelan pa ito napunta sa bulsa ko? Para saan ito?

 

Chapter 52-53

Chapter 52-My WitchHeart

Lucy: Mitch, nasaan na si James?

Mitch: nandito na siya.

Lucy: magaling. Ngayon magsi-simula na ang habulan.

Mitch: Lucy, sigurado ka ba dito? I mean, hanggang kalian ang epekto ng pina-inom mong potion kay James? paano kung maka-takas siya sa ginawa mong mundo?

Lucy: malakas ang galit sa puso ni James sa mga oras na ito. mas malakas at makapangyarihan, kesa sa sinasabing pag-ibig na yan.

Mitch: pero paano si James?

Lucy: kapag tapos na siya sa kanyang misyon. Saka ko iba-balik ang katinuan sa isip niya. Sa harap mismo ng kanyang pinakama-mahal na si Devon. na kayang pinatay.

Sa gubat

James: Luna!!! Lumabas ka! Nasaan ka? Bakit mo ginawa iyon sa aking Ina??????!! Lumabas ka!!!!!!

Ang bigat-bigat ng nararamdaman ni James sa mga oras na iyon. Hindi pa rin mawala sa isip niya ag nakitang eksena sa kanilang tahanan kani-kanilang. Kaya naman hindi na niya magawa pang mag-isip kung pa-paano siya naka-punta sa gubat na iyon. Naka-ramdam din ng kirot sa braso si James. doon niya lang napansin ang sugat na hindi naman niya mawari kung saan nanggaling. Ngunit hindi iyon ang importante sa mga oras na iyon. Kailangan niyang makita ang babaeng iyon. Napa-luhod si James sa lupa ng muling ma-alala ang nangyari sa kanilang bahay. Ang dahilan kung bakit ngayon ay tuluyan na siyang ulila. Ang mama na lang niya ang natitirang pamilya sa kanya. Tapos, ganun-ganun lang mawawala!!!!!!!!! Magba-bayad ang babaeng iyon!! Sisiguraduhin niya!!

James: hinding-hindi kita ha-hayaang maka-wala!!!! Luna!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Magpa-kita ka!!!!!!! Wag kang duwag!!!! Anung kasalanan sa iyo ng aking ina para ganunin mo!!!!!!!!!!!!!!!! Hinding-hindi kita mapapa-tawad!!!!!!!!!!!!!!!!

Takbo muli si Devon. paki-ramdam niya may sumusunod sa kanya. Kahit hinang-hina na at namamanhid ang buong katawan pinilit pa rin niyang tumakbo upang maka-layo kahit hindi alam kung saan siya tutungo.

Devon: Mama!!!! Izay!!!!! Asan kayo???? Nata-takot na ako!!!! Tulungan niyo ako!!!!

Piping sigaw ni Devon!!!! alam niyang konting ingay lang niya, ay masusundan na siya ng mga taong iyon. Kahit itsura ng kanyang abuela ang nakikita niya, alam niya sa puso niya, na pisikal na anyo lang nito ang katulad ng kanyang lola. Maaring gawa ito ng mahika!!! A-alamin niya iyon oras na maka-alis siya sa lugar na iyon.

Devon: nasaan ba talaga ako??? Teka lang, baka ilusyon lang ito!!! tama!!! Isang ilusyon!! Pero paano ako makaka-alis dito??? wala namang itinuro sa akin si Kiya tungkol sa ganitong trick! Naku naman!!!!!! Haizst!!!! Aww!!!! Ang dami ko na pa lang sugat. Para na akong nag-ligo sa dugo!! Grabe!! Sige Luna Devon!! ka-usapin mo pa ang sarili mo!!! Kailangan ko ng maka-alis dito!! pero paano? Saan???

Real world

Chrizza: Kiya, paano natin makikita kung nasaan si Devon? baka kung anu na ang nangyayari sa kanya!!! Wala siyang ganung alam sa mga mahika!! Kiya?

Kiya: kailangan muna nating malaman ang punot-dulo ng lahat ng ito!! kung sino ang nasa likod ng pag-kilos na ginawa at ang dahilan. Dahil kung hindi, baka ilagay lang natin lalo ang buhay ni Devon.

Apong: may nala-laman ka ba, Kiya?

Kiya: malakas ang kutob ko, maaring sila ang may kaga-gawan nito!

Selena: sila??? Sinong sila??

Kiya: ang magka-kapatid na Celeres!! Ang kasalukuyang namu-muno sa angkan ng mga Celeres. Minsan ko na silang nakita at alam kong may kaka-iba sa kanila!!! Apong sigurado po ba talaga kayo na walng nakaka-alam ng tungkol sa nasa loob ng katawan ni Devon bilang huling sangkap para sa pinagba-bawal na potion na iyon?

Apong: sini-sigurado ko iyon! Wala! Tanging ang mga matatanda lang ng angkan at ang ina ni Selena ang nakaka-alam.

Kiya: sigurado po ba kayo na walang nag-traydor sa inyong lupon?

Apong: hi---hindi ko alam!!! Wala akong alam!!!

Selena: Kiya!! Saan ka pupunta?

Kiya: may ga-gawin lang ako!!!

Chrizza: kailangan mo ba ng kasama?

Kiya: pwede din..

Chrizza: Ma, samahan ko muna si Kiya.

Selena; Sige, mag-ingat kayo.

Kiya: ikaw ang mag-ingat Selena. Wag kang papa-linlang sa mga naki-kita ng iyong mga mata.

Selena: A-anung?..................

Leal Residence

Nav: Tita!!!

Mrs. Leal: Nav!!!! Ijo!!! Si James,,.. ang pinsan mo,,,

Nav: Tita, calm down!! Tell me, what really happen?

Mrs. Leal: nawawala si James!!!!

Nav: paano po?? I mean, diba po sabi niyo inwan niyo lang siya sa kwarto niya dahil nga nahilo siya? Tapos hindi niyo naman siya ankitang lumabas at wala rin namang naka-kita sa kanyang lumabas!!!

Mrs. Leal: yun na nga ang problema!!! Ijo, natatakot ako para sa anak ko!! Baka kung sino na ang kumuha sa kanya!!! Paano kung may ma---

Nav: Tita!!! Please,….. tumawag na po ba kayo ng pulis??? Bakit wala pa po sila dito??

Mrs. Leal: hindi sila makaka-tulong!!! Wala silang mai-tutulong!!!!

Nav: po?? Pero, kai----

Mrs. Leal: ma!!!!

Lola ni James: Anung nangyari dito?

Nav: lola??? Anu pong gina-gawa niyo dito?? teka?? Paa----

Lola ni James: Ijo!!!! Ahmmm…. Mamaya na lang ako magpapa-liwanag… Anak, anu bang nangyari dito??? at bakit biglang mawawala si James???

Mrs. Leal: bigla na lang po kasing nahilo si James after niyang uminom nung nasa basong juice. Then we brought him sa room niya. Lumabas lang kami para tumawag ng doctor at para rin sabihan ang mga bisita na kung maari na umuwi na sila dahil unexpected happened. Then when we came back, he's no longer on his room!! Ma!! what am I going to do??

Lola ni James: calm down ija. I've just called someone na maaring maka-tulong satin.

Mrs. Leal: who? Ma? can't we solve this on our own?? Bala gusto lang nila ng pera? Im ready to give them the amount they want!!! Kahit magkano!!!

Lola ni James: Anak, you know yourself, na hindi ito tulad ng kidnapping na ini-isip mo.

Mrs. Leal: No!!! Ma!!! hindi pwede!! Hindi ako papayag!!! I've done everything para hindi mangyari ang sinabi sa hula tungkol sa anak ko!!! Umalis kami dito!! lumayo na kami!! Nagsakripisyo na ang aking asawa upang ma-ilayo sa kapahamakan ang anak ko!!! Hindi!! Hindi ako papayag!!!!

Nav: Ahmm.. Tita??? Wala po akong maintindihan.. baka po may gusto kayong ipaliwanag!!!! Bakit po parang may ideya na kayo sa kung bakit ito nangyayari?? Lola??

Lola ni James: Nav, ijo. Our family, is not normal like what you think it is!!! To be exact, we're not normal!!!

Nav: po?? Mas lalo po yatang gumulo!!!

Kiya: Lurdes!!! Kumusta??

Lola ni James: Kiya!!! Mabuti at naka-rating ka!!!

Kiya: alam mo namang hindi kita matatanggihan.. so, an--??? Ikaw??? Anung gina-gawa mo dito??

Chrizza: Kiya, sigurado ka bang okay lang i-iwan ang wa---- Nav? Anung??

Nav: Iz!!! Bakit kayo nandito?

Lurdes: magka-kilala kayo?

Nav: She's my girlfriend Lola. Venus Chrizza Roque.

Chrizza: Lola Lurdes!! Kumusta po kayo?

Lurdes: its nice to see you again ija!!

Nav: magka-kilala kayo?

Lurdes: Yes!!! Apo siya ng matalik kong kaibigan.

Kiya: Lurdes bakit mo ako ipinatawag?

Lurdes: kailangan ko ng tulong mo, nawawala ang aking apo!

 

 

Chapter 53-My WitchHeart

Kiya: ang ibig mong sabihin, dating kasintahan ni Devon ang apo ni Lurdes? Tama ba ang pagkaka-intindi ko, Chrizza?

Chrizza: OO!!! Pero, nitong huli mukhang may hindi sila pagkaka-intindihan ni James.

Nav: at doon na nga pumasok sa eksena si Mitch, ang current girlfriend ni James.

Kiya: ang Mitch is a witch. A witch from the clan of the Celeres. At classmate siya ni Devon, together with her other sisters. You even say na, masyadong biglaan ang pagbe-break nina Devon at ang pakikipag-mabutihan ni James kay Mitch. And Nav, ang sabi mo may kaka-iba sa kini-kilos ni James sa harap ni Devon?

Nav: yes!! As if bang hindi sila magka-kilala. Masyadong malamig ang pakiki-tungo niya kay Devon. as far as I know, nagse-selos siya sa isang close friend ni Devon. I convinced him to talk with Devon to clarify everything about her and his friend. Akala ko okay na, pero mali!!! Kabaliktaran ang nangyari. Nagulat na algn ako ng malaman ko na sila na ni Mitch! At akhit ang pakikitungo niya kay Devon bigla na lang nag-bago, pati yung birthday ni Devon naging big deal sa kanya. Dahil hindi kami makaka-attend ng birthday party niya. Sinisisi pa niya si Devon.

Kiya: Mrs. Leal, pwede ko po bang makita yung baso na ginamit ng anak niyo sa pag-inom ng juice?

Mrs. Leal: Naku!!! Hindi na pwede. Naitapon na ng katulong naming kanina. Bakit?

Kiya: maari kasing maka-tulong sa atin ang bagay na iyon!! Baka iyon ang mag-linaw ng dahilan kung bakit nahilo ang anak niyo.

Chrizza: Ahmmm.. Kiya, anu kasi.. ahmmmm.. baka mauna na ako, kailangan pa ako ni Mama. Siguro..

Kiya: sandal lang Chrizza. Ahmm.. Mrs. Leal nasaan po si Mitch ng mga oras na nangyari iyong pagka-hilo sa anak niyo?

Mrs. Leal: si Mitch? Nakita ko siya sa kusina, kasama ng……….. anak ko…… and……..

Kiya: and what Madam?

Mrs. Leal: Oh My!!!!! Possible kayang may kinalaman dito ang babaeng iyon?

Nav: po? Tita? What are you talking about?

Mrs. Leal: basta-basta na lang kasi siyang umalis ng makita ko siya sa kusina kasama ang anak ko. Then right after na umalis siya, doon na naka-ramdam ng di maganda si James. then yun nga nahilo na siya!!

Nav: excuse me po. I-inom lang po ako.

Lurdes: sige ijo.

Chrizza: Nawawala si James at nawawala din si Devon. kiya, maari kayang may…

Kiya: Malaki ang posibilidad na iisa lang ang nasa likod ng lahat ng ito!

Lurdes: Kiya, ito bang tinutukoy niyong Devon, siya ba ang nasasabing papalit sa pwesto at bagong mamumuno sa lahat ng angkan ng mga mangku-kulam?

Kiya: oo siya na nga!!! Bakit Lurdes?

Lurdes: masama ito kung ganun!! Pareho silang nawawala. Si James at Devon.

Chrizza: ano pong ibig niyong sabihin?

Nav: Excuse me, kailangan niyong makita ito! sumunod po kayo sa akin!

Hindi na nag-tanung pa at kusa ng sumunod ang mga naroroon sa binata. Sa study room sila dinala ng binata.

Lurdes: anu ba ang ginagawa natin dito?

Sa halip na sumagot ay, binuksan ni Nav ang pinot ng lugar. At ganun na lang ang kilabot na naramdaman ng mga naroroon. Punong-puno ng dugo ang lugar! Sira-sira din ang mga gamit doon. Basag ang bintana, naka-taob ang ilang gamit at wala sa ayos ang buong kwarto.

Mrs. Leal: anung nangyari dito?

Chrizza: Nav, saan ka pu—

Nav: pumasok po kayo.

Nag-alinlangan ang mga ito maging si Kiya na pumasok. Ngunit napilit din ang mga ito ng binata. At parang isang laro. Biglang nawala sa paningin nila ang kahindik-hindik na itsura ng lugar. Sa halip, nagbalik ito sa isang maayos na kwarto. Hindi na muling basag ang bintana. Nasa maayos ng pwesto ang mga kagamitan. At higit sa lahat nawala na ang mga nag-kalat na dugo sa buong lugar.

Lurdes: anung ibig sabihin nito?

Kiya: paano mo ito nakita?

Nav: galing ako sa kusina, babalik n asana ako ng bigla akong maka-rinig ng ingay mula dito. parang mga boses. Noong una nagulat din ako. Pero parang may pwersang nag-tulak sa akin para pumasok at ganito nga ang nang-yari. Iba ang itsura ng kwartong ito kapag nasa labas ka at kapag nasa loob ka nito.

"Tulong!!!! Tulungan niyo ako!!"

Chrizza: Devon!! boses ng kapatid ko iyon!!!

"Tulong!!!! Tulungan niyo ako!!"

Chrizza: Oh my!!! Devon!!!!!!!!!!!!!!!!!! nasaan ka????

"Izay, ikaw ba yan?? Nasaan ka??? Tulungan mo ako!!!!"

Chrizza: Diyos ko!! Kapatid ko nga!!! Kapatid ko!!!

Lurdes: kiya? Hindi kaya?

Kiya: lurdes, ito na siguro ang tamang panahon para sabihin mo sa amin ang iba mo pang nalalaman tungkol sa potion ng pagiging immortal!! ang impormasyong alam ko tungkol dito ay kulang pa. tanging ang mga matatanda lang ang nakaka-alam nito.

Chrizza: Kiya? Anung ibig mong sabihin??

Kiya: unti-unti ng nagtu-tugma ang mga nangya-yari. Mula sa pagka-wala ni Devon, sa pagka-wala ni James.

Lurdes; kung hindi ako nagkaka-mali, maaring alam niyo na , na mayroong ika-labintatlong sangkap ang potion na iyon. At ito ay matatagpuan sa puso ng iyong kapatid at ito ay matagal ng nabasa sa kapalaran ng iyong kapatid.

Mrs. Leal: kung ganun! Ang lahat ng ito ay tungkol sa potion ng imortalidad at ang ika-labintatlong sangkap. Ngunit, anung kina-laman ng anak ko rito?

Lurdes: alam mo siguro na si James bilang huling henerasyon sa ating angkan ay naka-takdang makipag-isa sa natatanging mangku-kulam na siyang bagong mamu-muno sa lahat ng angkan ng mga mangku-kulam. Ka-kabit ng tadhana niyang ito ay ang katotohanang siya rin ang maaring maka-kuha ng ika-labintatlong sangkap ng kina-kailangan para mabuo ang potion ng imortalidad. Na sa mga oras na ito ay nasa loob ng katawan ni Devon.

Nav: ang ibig sabihin, naka-takda na itong mangyari??

Lurdes: hindi!!! Ang nangya-yari ngayon ay hindi naka-takda. Ito ay gawa ng mga maka-sariling nilalang. Oo, tanging si James lang ang makaka-kuha ng sangkap na iyon. Ngunit hindi na niya kailangan pang pumatay. Dahil kusa itong napu-punta sa kamay ng magi-ingat nito. At siya na ang magde-desisyon kung gusto niya itong itago o ibalik sa pinanggalingan nito. Kaya nga nagpasalin-salin ang ika-labintatlong sangkap. mas pinili na itago ito sa loob ng katawan ng isang espesyal na mangku-kulam upang hindi magamit sa kasamaan. At dahil sa pagsalin-salin nito, walang nakaka-alam kung sino ang may hawak nito at kahit an gang taong nagta-taglay nito sa kanyang katawan ay hindi rin alam na nasasa-kanya na ang sangkap na ito. kaya naman na-natiling ligtas ito mula sa mga nagna-nais na makuha ito. hanggang sa mabasa nga ang kapalaran ng isang bagong silang na sanggol. Bukod sa, siya ang susunod na pinuno nasa sa kanya rin ang ika-labintatlong sangkap.

Chrizza: ang pagta-tagpo nina James at ng kapatid ko? Kasam ba ito sa kapalaran nila?

Lurdes: hindi natin iyan masasabi. Maaring OO maari ring hindi. Na sadya lang silang nilalang para sa isat-isa hindi dahil pareho silang mangku-kulam kundi upang mag-mahalan.

 

 

 

Chapter 50-51

Chapter 50-My WitchHeart

James: hey! Luna right?

Luna: anung kailangan mo?

James: wala!

Luna: eh, anung ginagawa mo dito?

James: sa pagkaka-alam ko bahay ko ito. eh ikaw?

Luna: wag kang mag-alala, aalis din kami dito.

James: meron ka ba?

Luna: bastos!!!!!

James: huh? Anung bastos sa tanung ko? Tinatanung ko lang kong meron ka! Kung meron kang problema at parang lagi kang galit sa mundo, lalo na sa AKIN.

Luna: eh anu ba ang paki-alam mo?

James: meron! Dahil, hindi ako sanay na may nang i-isnab sa akin. Lalo na kung wala akong gina-gawang masama. Hindi mo naman ako kilala. At hindi rin kita kilala. So siguradoa kong hinid kita inagrabyado or something na ikaka-galit mo. O di kaya……………..

Luna: oh bakit ganyan ka maka-tingin?

James: hindi kaya, paraan mo lang yan para mapansin kita?

Luna: hoy lalaki! Anung akala mo sa akin pa-pansin?

James: hindi ba?

Luna: aaaaaarrgghghhg!!!!! Ewan ko sayo!

Dali-dali itong umalis.

James: asar talo!!!!!

Mrs.leal: james! sinong sinisigawan mo diyan?

James: wala naman po Ma. oh, bakit ganyan ang itsura ng maganda kong mama?

Mrs. Leal: James, gusto mo bang bumisita sa Lola mo sa Pampanga? Matagal-tagal ka naring hindi nakaka-punta doon? Name-miss ka na siguro ni Mama.

James: bakit naman po biglaan ang pag-punta ko doon?

Mrs. Leal: kasi, tumawag si mama, nami-miss ka na daw niya. Baka daw pwede ka bumisita doon, lalo na ngayong malapit na ang kaarawan mo.

James: hmmmmmmmmmmmmmm… si Lola talaga, naglalambing na naman… sige po, siguro.. this coming Saturday. Sama ka ba Ma?

Mrs. Leal: ha??? Hindi ako makaka-sama, alam mo naman ako ang anga-asikaso sa kompanya. So ikaw na lang anak.

James: Ma, may gusto ka bang sabihin sa akin?

Mrs. Leal: ha? Wala naman. Naku, para ka namang paranoid niyan anak. Kumain na lang tayo ng hapunan mabuti pa.

James: I love you mama!!! Sobra!!!!!!!!!!!!!!!

Mrs. Leal: I love you more ANAK!!! Ikaw ang pinaka-mahalaga sa anu pa mang bagay dito sa mundo.

Mrs. Leal: naman!!!! Ang drama queen ng mama ko! Kumain na nga po tayo!

Roque's Residence

Chrizza: Ma, si Von? Hina-hanap siya ng mga bisita niya ah.

Selena: nasa labas. Paki-tingnan nga at kanina pa yun.

Sa labas

Chrizza: Von! Von! Asan ka. Kanina ka pa hina-hanap sa loob. Anu bang gina-gawa mo? Von?

Namanhid ang buong katawan ni Chrizza sa nakita niya sa likod bahay nila. Walang boses na lumalabas mula sa kanya.

Chrizza: De------von……….

Halos parang bulong lang ang luma-labas mula sa lalamunan ng dalaga.

Chrizza: De------

Nav: Iz!! Nandito ka lang pala, kanina pa kita hina-hanap. Anung gi----

Chrizza: Na-----av…. Si………….

Dinalawang hakbang ni NAv ang natitirang distansiya nila ng kasintahan. Ma-agap niyang nasalo ang dalaga bago ito tuluyang matumba sa lupa.

Nav: anung nangyari dito?

Chrizza: hi---hindi ko alam…

Tuluyan ng napahagulgol si Chrizza. Hindi naman malaman ni Nav kung pa-paano mapapa-tigil ang kasintahan. Nara-ramdaman niya ang kilig ng katawan nito dahil sa takot. Maging siya ay nata-takot rin sa nakikita. Dugo! Nag-kalat na dugo ang makikita sa buong lugar na iyon. Naroon ang ilang piraso mula sa damit ni Devon na suot-suot nito kanina.

Selena: Izay, anu ba? Kanina ka pa dyan! si Devon nakita mo na ba? Chrizza? Anu---------------

Chrizza: ma!!!!!!!!!!!!!!!!!

Selena: Anung????? Ib-----ig sabihin nito??? Ang kapatid mo????

Pina-uwi nina Nav isa-isa ang mga bisita bago pa makita ang nakaka-gimbal na sitwasyong iyon. Si Chrizza at ang mama nito ay nasa kwarto ng magkapatid. Pawing mga tulala at umi-iyak. Wala mang ideya sa nangya-yari, mas pinili ni Nav at ng mga kaibigan niyang manahimik na muna. Ngunit ang mga dugong iyon. Maari kayang kay Devon iyon? Ngunit sino ang gagawang bagay na iyon sa dalaga? Wala silang napakinggan na anumang inyag mula sa labas. Kaya nakapagta-taka kung pa-paano nangyari ang bagay na iyon.

Nav: Iz, tita. Naka-uwi na po ang mga bisita. Sina Mike na po ang nag a-ayos ng lahat ng dekorasyon. May gusto ba kayong inumin?

Chrizza: Nav, anung nangya-yari? Bakit nangya-yari ito?

Umi-iyak na saad ni Chrizza. Agad itong nilapita ni Nav at niyakap. Ramdam niya ang bigat na dina-dala ng dalaga. Ang ina naman nito ay naka-tulala lang habang tumutulo ang mga luha. Lubha itong nabigla sa nakita lalo na sa importanteng araw na ito pa nangyari ang bagay na iyon.

Apong: mag-bihis kayong mag-ina. May pupuntahan tayo.

Selena: Apong!

Apong: tulad ng sinabi ko sa iyo, Selena. Nangya-yari na ang naa-ayon sa hula tungkol sa iyong anak.

Selena: pero apong!!!!!!

Apong: wala na tayong oras Selena, nangyari na! hindi na natin ito pwedeng baguhin. Pero ma-aari natin itong pigilan. Bago pa tuluyang malunod sa kadiliman ang iyong anak.

Chrizza: Apong, alam niyo po ba ang nangyari sa kapatid ko? At nasaan po siya ngayon?

Apong: nasa lugar siya ng ilusiyon at katotohanan.

Selena: ilusiyon? Katotohanan?

Apong: isang lugar na dalawang tao pa lang ang nakaka-punta. Ang iyong ina, at ang iyong anak. Naka-labas ang iyong ina sa mundong iyon. Sa tulong na rin ng anking niyang ka-alaman sa mahika. Ngunit para sa iyong anak. Mahihirapan siya. Lalo na at sa mga oras na ito, hindi lang tadhana ang kalaban niya. Maging ang galit na nagmu-mula sa puso.

Chrizza: galit? Puso? Kanino?

Apong: hindi ko rin alam. Kaya kung maaari, sumama na kayo sa akin.

Nav: sasama po ako.

Selena: dito ka na lang iho. Masyadong mapanganib.

Apong: hayaan mo siyang sumama.

Chrizza: pero Apong!

Apong: alam niya ang tunay mong pagka-tao, isang tunay na pag-ibig na kahit ang pinaka-malakas na sumpa ay hindi kayang sugpuin.

Leal residence

James: Ma, sigurado ka bang ayaw mong sumama?

Mrs. Leal: James, pa-alis ka na at lahat, yan pa rin ang tina-tanung mo.

James: fine! Fine! Ta-tawag po ako agad kapag nasa stasyon na ako.

Mrs. Leal: hindi ka obligadond tumawag sa akin oras-oras. Sige na! enjoy and have a safe trip anak! I love you!!!!!

James: ma, naman! Wag ka umiyak. Pampanga lang ako pupunta. Hindi pa ako mag-aasawa. Okay?

Mrs. Leal: siya sige! Lumakad ka na! baka abutin ka pa ng gabi sa daan.

James: bye Ma!

Lumingon muli si James sa kanilang bahay, bago tuluyang pa-andarin ang sasakyan. Nasa kalagitnaan na siya ng byahe ng ma-alala niyang i-check ang pitaka sa bag.

James: naku naman!!! James Anthony! Anung balak mo? Languyin ang Pampanga?

Kaya naman, nagma-daling bumlik si James sa bahay nila.

James: patay ako nito sa Mama. Tsktsktsk……. Masyado pa akong bata para maging makaka-limutin.

Malapit na si James sa knilang bahay ng maka-ramdam siya ng kaka-ibang kaba sa dibdib. At habang papa-lapit siya ay lalo pang lumalakas ang kaba niya sa dibdib. Nakita niyang bukas ang ilaw sa kanilang bahay. Alas-onse na ng gabi. Maaring papa-tulog pa lang ang mga katulong sa bahay nila. Dali-dali siyang pumasok sa bahay nila. Ngunit sa pintuan pa lang ay, hindi na maka-paniwala si James sa nakita. Nag-kalat ang dugo sa harapan ng kanilang bahay. At ang dugong iyon ay nangga-galing sa dalawang patay na tao sa harapan niya. Hindi na niya nagawa pang mag-react sa nakita. Dali-dali siyang pumasok sa kanilang bahay. At una niyagn hinanap ang kanyang ina. Ilan pang nag-kalat na bangkay ng mga kasambahay nila ang nakita niya sa loob ng bahay. Ngunit hindi na niya ito binigyang pansin. Mula sa study room ay naka-rinig ng malakas ng ingay si James. boses iyon ng kanyang ina.

James: Ma!!!!!!!!!!!!!

Nangi-nginig na binuksan ni James ang pinto. Malamlam na liwanag ang sumalubong sa kanyang mga mata. Mula sa malamlam na liwanag, nahagip niya ang isang pigura na naka-upo sa isa sa mga sofa sa kwartong iyon.

James: Ma…..???

Isang nakaka-kilabot na mga mata ang sumalubong kay James. sa di mawaring dahilan ay bumukas ang ilaw sa kwartong iyon. Na naging dahilan para makita ni James ang kahindik-hindik na senaryong iyon. Ang kanyang ina, ay naka-upo sa sofa. Ngunit walang buhay. nag-kalat ang dugo nito sa buong kwarto. Nakita niya ang butas sa tapat ng dibdib nito. Isang kaluskos ang nagpa-baling kay James sa kanyang kanan. Doon niya nakita ang isang babae. Naka-talikod ito sa kanya. Duguan din ito. lalapitan niya sana ito ng bigla itong lumingon sa kanya. Ganun na lang ang gulat niya ng makita niya ito.

James: Luna!

Ngunit di tulad ng Luna na lagi niyang nakikita. Ang mga mata nito ay puno ng kadiliman. Mula sa bibig nito ay dumadaliy ang masaganang dugo. Ngunit ang lalong nagpa-gimbal sa kanya ay ng makita ang hawak nito. ANG PUSO NG KANYANG INA!

Luna: Ja--------mes………….

James: An------------nung ginawa mo???????

Dahan-dahang humakbang si James palapit sa dalaga. May nagbago sa mga mata nito. Ngunit hindi na niya iyon pinansin pa. ngunit habang palapit siya dito ay yun namang para lalong lumalayo ang distansiya niya mula dito. hanggang sa unti-unting nawawala na ito sa kanyang paningin. Pilit pa rin niyang hinabol ito hanggang mapadpad siya sa isang luagr na mukhang pamilyar sa kanya. Isang gubat.

Chapter 51-My WitchHeart

Lakad-takbo ang gina-gawa ni devon. hindi niya alam kung kalian siya nag-simulang tumakbo. Basta ang alam niya. Kailangan niyang maka-layo sa humahabol sa kanya. Isang lalaki ang huma-habol sa kanya. Nagu-gluhan pa rin si devon kung papa-ano siya nakarating sa gubat na iyon. Ang alam niya ay, ka-usap niya ang kanyang abuela. Tama! Masayng ka-usap pa niya ang kanyang Lola sa likod-bahay nila. Nagulat siya ng makita ang Lola dahil alam niyang matagal na itong yumao. Ngunit ayun dito, sinadya talaga siya nito mula sa kabilang buhay para makita sa mahalagang araw na iyon. Hindi na siya ang-tanung pa, napuno ng labis na saya ang kalooban niya sa pagka-kita sa abuela. Nagta-tawanan pa sila nito ng biglang may aramdaman siyang sakit mula sa kanyang balikat. Nang hawakan niya ang sumasakit na bahagi ng katawan. Ganun na alng ang gulat niya ng makita ang dugo sa kanyang mga kamay. Nang linunin niya kung sino ang gumawa niyon sa kanya, isang lalaking naka-itim ang tumambad sa kanyang harapan. Tatakbo sana siya para humingi ng tulog, ng biglang may humablot sa magka-bila niyang kamay. Ang Lola niya.

Devon: Nay? Ba---bakit?

Nakita ni Devon papa-lapit ng papalapit pa ng papalapit ang lalaki. Pinilit niyang maka-wala. Nag-tagumpay naman siya ngunit napunit ang ilang pirasa ng kanyang damit dahil sa higpit ng pagkaka-kapit sa kanya. Tumakbot siya ng tumakbo hanggang marating niya ang lugar na kinala-lagyan niya sa mga oras na iyon. Wala ng lumalabas na luha mula sa mga mata ni Devon. namanhid na rin ang paki-ramdam ng kanyang buong katawan mula sa sakit na dulot ng sugat na tinamo niya kanina. Isa lang ang nais niya sa mga oras na iyon. At iyon ang maka-alis sa lugar na iyon.

Devon: Mama!!!!!! Izay!!!!! Asan kayo???????

8888888888888888888888

Selena: apong, anu po ang gagawin natin sa mga piraso ng damit ng aking anak?

Apong: makaka-tulog ito para makita natin ang nangyari sa kanya. At kung maaari ay makita kung asan siya sa mga oras na ito. Selena, nararamdaman kong hindi mabuti ang kalagayan ng iyong anak sa mga oras na ito.

Chrizza: apong, tulungan niyo po kami!

Apong iyon ang gagawin naming ija. Nangako kami sa iyong ina Selena, na anu mana ng mangyari sa hina-harap, tutulong at tutulong kami sa abot n gaming makakaya. Para mai-ligtas ang iyong anak. Maging kapalit man nito an gaming mga buhay.

Sa isang malaking kawa, inilagay ang mga piraso ng damit ni Devon. pinalibutan iyon ng ilan pang mga naroroon kasama si Apong. Katahimikan ang bumalot sa lugar na iyon. At maya-maya lang ay nagsimula ng bumigkas si Apong at ang iba pang naro-roon ng mga salitang hindi abot ng ka-alaman ng tao. Umihip ang isang napaka-lakas na hangin. ngunit hindi nito natinag ang buong lupon na naro-roon.

Chrizza: Ma, natatakot ako.

Selena: manalig lang tayo, maa-ayos din ang lahat.

Maya-maya pa ay, isang makapal na usok ang nag-mula sa kawa. Nagkaroon ng mga imahe sa usok na iyon. Noong una ay hindi maliwaang ang mga imahe na nakikita. Ngunit ilang saglit lang, naging malinaw ang lahat. At ganun na lang ang pagka-bigla ng lahat ng naka-saksi sa nasabing mga imahe na ipinakita sa mga usok na iyon.

Nanghi-hinang napa-upo si Selena sa lupa.

Selena: Mama? Ngunit bakit?

Apong: ngayong, malinaw na kung bakit, nawawala ang labi ng iyong ina Selena. Naka-plano ang lahat. At ginamit nila ang nakuha nilang labi upang gawing pain para sa iyong anak. Sa mga oras na ito, lalong dapat nating makita at malaman ang kinaro-roonana ng iyong anak.

Selena: sinong gumawa nito? Anung kailangan nila sa aking anak?

Kiya: ang kanyang puso!

Chrizza: Kiya! Anung ginagawa mo dito?

Kiya: kumusta pipz!!! Apong!

Apong: Buti naman at naka-punta ka, Kiya!

Selena: Anung sinasabi mong puso?

Kiya: kung hindi ako nagka-kamali ang mga Celeres ang may kaga-gawan sa lahat ng nangya-yari ngayon.

Chrizza: Celeres?

Kiya: OO! Apong, naa-alala mo po ba ang ipinagba-bawal na potion nating mga mangkukulam?

Apong: ang potion ng pagiging immortal. Ang buhay na walang hanggan. Ngunit matagal ng sinunog ang mga dokumento ukol doon! At ang mga Celeres, hindi maaring magka-roon sila ng impormasyon tungkol doon!

Kiya: Dati ng naging myembro ng pulong ang ilang miyembro ng pamilya ng mga Celeres. Kahit pa sumumpa sila ng katapatan sa pamumuno ng iyong ina Selena, iba pa rin ang kapamilya. Maaring sa likod ng mga ipinapa-kita nilang katapatan, ay ang ka-trayduran sa ating mga batas at higit na katapatan para sa kanilang angkan.

Selena: sandali! Anung kinalaman ng aking anak sa potion na ito? kahit pa sabihin niyong na-ayon sa kapalaran na aking ina ang kapalaran ni Devon. wala na naman akong naa-alala na may kinalaman si Ina sa potion na iyon.

Apong: kung hindi ako nagkaka-mali merong sampung ingredients para maka-gawa ng potion na iyon. Ngunit puro parte ng halaman at hayop lang ang mga iyon.

Kiya: nagkaka-mali po kayo Apong.

Apong: Anung ibig mong sabihin, Kiya?

Kiya: na-ikwento po sa aking ng dating pinuno na may ika-labing isang ingredients ang potion na iyon.

Selena: ika-labing isa?

Kiya: oo! At iyon ay nasa loob ng inyong anak.

Selena: anu? Teka, hindi kita maintindihan.

Kiya: hindi ba't isinugod niyo sa ospital noong nakaraang araw si Devon? dahil sa may tipos siya. Ngunit ayon sa obserbasyon ng mga doctor, may iba pa silang nakitang kaka-iba sa anak mo. Na may naka-bara sa kanyang puso.

Chrizza: Ma? anung sinasabi ni Kiya? Bakit wala akong alam tungkol doon?

Kiya: hindi yan ang importante ngayon Chrizza. Tama ako sa mga sinabi ko diba, Selena?

Selena: pero paano mo nalaman ang mga iyon?

Kiya: an gang itinakda upang mag-bantay ng iyong Ina kay Devon. at tungkulin ko ang alagaan at protektahan siya mula sa mga kaaway. Ngunit mukhang nabigo ako sa tungkulin ko ng mangyari ang mga ito.

Selena: Teka, eh anung tungkol sa puso ng anak ko?

Kiya: simula ng ipa-nganak si Devon, meron ng naka-tanim na bato sa puso niya. Ito ang hina-hanap ng ika-labing isang sangkap para sa potion na iyon. Ngunit sa oras ng makuha nila ang batong iyon sa puso ni Devon, magiging sanhi ito ng kanyang kamatayan.

Selena: Hindi!!! Hin-----di…. Hindi ito maari!!! Ang anak ko!

Chrizza: wala ba tayong pwedeng gawin? Para iligtas ang kapatid ko?

Kiya: sa mga oras na ito, nasa mundo siya ng ilusiyon at katotohanan. Tanging ang sarili niya lang ang makaka-tulong sa kanya sa mga oras na ito.

Chrizza: pero…. Wala ba tayong pwedeng gawin? Para matulongan ang kapatid ko?

Nav: Iz, aalis lang ako! May nangyari sa bahay nina James!

Chrizza: anu daw?

Nav: nawawala si James. bigla daw kasing nahilo si James nung dalhin nila sa kwarto, iniwan muna ni tita sandal para tumawag ng doctor, ngunit pag-balik nila doon. Wala na si James. hindi naman pwedeng lumabas ng bahay si James na hindi mapapansin ng gwardiya o kahit sin sa bahay nila. Nag-aalala na si tita.

Kiya: si James ang kasintahan ni Devon hindi ba?

Nav: OO! Paano mo nalaman?

Kiya: I have my sources. Bakit naman biglang mawawala ang James na iyon?

Nav: hindi rin iyon malaman kung bakit. Mauna na muna ako. Pasensiya na po, hindi po muna ako makaka-tulong dito.

Kiya: Sandali lang, mangku-kulam ka rin ba?

Nav: ha? Hi-hindi po.

Kiya: so Bakit nandito ka?

Chrizza: boyfriend ko siya!

Nav: mauna na po ako!