Mini-Forest
Sa sumunod na araw, mas pinili ni James na hindi muna pumasok sa klase nila para sa umagang iyon. Sa mini-forest siya dumiretso par asana maka-hanap ng kaliwanagan ng isipan. Hindi pa rin nya magawang kalimutan ang isang masamang panaginip ng nag-daang gabi.
James: hindi dapat mangyari iyon. How could I do that….
Mitch: do what?
James: Mitch? Anung gina…
Mitch: naka-istorbo ba ako? Nakita kasi kita na papunta dito.. I thought,,kailangan mo ng tu-
James: no I'm just fine… bakit di ka puma-
Mitch: late na rin naman ako… gusto mo bang mapag-isa?
James: ha? Ahmmm… not really…
Mitch: so can I join you here?
James: oo naman..
Umupo naman agad si Mitch sa tabi ni James.
Mitch: you look pale? Is there something bothering you?
James: hindi lang ako naka-tulog ka-gabi.
Napansin ni Mitch ang pag-iba ng expression ng mukha ni James. she feels that, he's hiding something.
Mitch: you can tell me..
James: ha?
Mitch: C'mon James. I can sense that you're bothered. Im a friend. So you can tell me. Kung anu man ang gumagambala sayo.
James: I'm just fine..
Mitch: no you're not! James,.
Hinawakan pa ni Mitch ang kamay ni James to assure him her support. Napa-buntong hininga ang binata bago mag-salita.
James: actually….. I had a bad dream last night. No… it's not only last night. Matagal ko na itong napapa-naginipan. Kagabi lang lahat naging malinaw.
Mitch: panaginip? Tungkol saan?
James: it's about…. Devon..
Mitch: Devon? wait? Bad dream it is, pero it's about Devon. Whoah!! Kinda weird…
James: yeah… but unfortunately it is… ayoko na talagang ma-alala pa.
Nakita ni Mitch ang paghi-hirap sa mga mata ni James kaya naman may pinili na lang niyang manahimik.
James: I'm sorry Mitch.. hindi ko talaga kayang i-kwento sayo ang kabuuan.. mahirap para sa akin na ala-lahanin ang mga eksena sa panaginip kong iyon.
Mitch: anu ka ba! Okay lang iyon. Friend nga diba? I know! Let me have your hand.
jameS: ha?
Mitch: basta! Dali!
James gives her his hand like what she said. And to his surprise, Mitch tied a black thread on his finger and ties the other end on her finger.
James: Mitch? Para saan… ito?
Mitch: ha? Ahmmmm…. Para… it will symbolize our friendship. See?
Ipinakita pa ng dalaga ang daliri nito na may tali rin ng sinulid.
James: thank you Mitch. Pinagaan mo ang loob ko.
Mitch: what friends are for? Ahmm.. sige mauna na ako… may usapan nga pala kami ni Dice na magki-kita sa canteen.
James: hindi rin ba siya pumasok?
Mitch: ha?? Ah.. oo!! Tinatamad daw kasi siya.
James: wait paano nga pala…
Hindi na natuloy ang tanung ni James ng makitang wala na ang sinulid na naka-tali sa kanyang daliri.
Mitch: sige bye!
Nagmadaling nilisan ni Mitch ang lugar na iyon na may ngiti sa kanyang mga labi. Nag-tagumpay siya!
Mitch: sa wakas!
Samantala, sa loob ng classroom nina Devon, halata pa rin ang pagiging balisa ng dalaga. Isama pa dito ang pag-aalala niya dahil sa hindi pag-pasok ni James. maya-maya naman ay naka-ramdam ng kilabot sa buong katawan si Devon. na nag-dulot ng hindi magandang paki-ramdam para sa dalaga.
Devon: anu itong nararamdaman ko? Kina-kabahan ako.
Saad ng dalaga sa sarili.
Chapter 44 –My WitchHeart
Nav: birthday na sa isang sunod na araw ng kapatid mo ah.
Chrizza: oo nga eh! Wala pa akong nai-isip na regalo. Sa tingin mo anung pwedeng iregalo?
Nav: at ako talaga ang tinanung?
Chrizza: baka lang naman po may suggestion ka!
Nav: nagalit naman ito agad. Sa tingin ang magiging best na regalo eh, ang pag-samahin sila ni James.
Chrizza: oo nga pala noh. Hindi pa rin nag-uusap ang dalawang iyon.
Nav: hay naku! Sabi sa akin ni James, kaka-usapin din daw niya si devon, pero hanggan ngayon hindi pa rin.
Chrizza; pareho kasing pasaway.
Nav: oo nga! Buto na lang tayo noh?
Chrizza: ha? At bakit naging tayo ang usapan dito?
Nav: wala lang! I love You, IZ!
Chrizza: drama mo!
Nav: I love you!
Sa halip na sumagot ay isang halik ang itinugon ni Chrizza sa sinabi ni NAv.
Chrizza: okay na ba iyon?
Nav: parang nabitin yata ako!
Chrizza: Sira! Mauna na ako, may-klase na ako.
Nav: pwede bang um-absent ka muna? Punta tayo sa bahay.
chrizzA: ha? Anung gagawin natin dun?
Nav: papa-kilala kita sa Mama ko.
Chrizza: anu?
Mike: hey, Lovebirds!
Nav: anu ba naman! Istorbo oh!
Lyndon: ganyan ka na ngayon. Istorbo na kami para sa iyon!
Nav: ang drama niyo!
Sherwin: kain tayo. Ili-libre tayo ni Mike, bagong sweldo!
Chrizza: sige mauna na ako sa inyo.
Mike: aalis ka na agad? Sama ka na sa amin.
Nav: oo nga!
Chrizza: hindi ba nakak-hiya?
Sherwin: sa amin ka pa nahiya? We are familya!!!! Diba? Diba guys?
Lyndon: teme!!! Wahahha!!!
Chrizza: hindi naman siguro magagalit ang prof naming kung a-absent ako isang bese lang naman.
Mike: yes! So tara na! sa canteen lang tayo ha!
Nav: akala ko ba bagong sweldo ka?
Mike: demanding ka naman tol! Ili-libre ka na nga.
Nav: lets go! Drama ka pa dyan.
Habang patungo sa canteen, nagkaka-tawanan pa ang lahat. Hindi lingid sa ka-alaman ang maaring mangyari sa isa sa nga kasama.
Sa Bahay ng mga Celeres
Mitch: Dice!!! Lucy!!! Nasaan kayo?
Dali-daling umuwi si Mitch ng araw na iyon para ibalita ang tagumoay niya sa kanilang plano. Kailangan ng masimulan ang plano nila. Ngunit walang nadatnan si Mitch sa kanilang tahanan.
Mitch: hala!! Nasaan naman kaya yung dalawang iyon!??? Hmmmm… maka-tulog nga muna. Hintayin ko na lang sila.
Samantala sa isang liblib na lugar, isang lihim na pagti-tipon ang naga-ganap.
Lalaki: anu na ang balita? Nasaan na ang pangako niyo?
Babae1: konting panahon na alng po, pinuno. Sinisigurado muna naming ang lahat para sa mas ikaka-tagumpay ng ating plano.
Lalaki: siguraduhin niyo lang walang mangya-yaring kapalpakan. Mahabang panahon na ang ipinaghintay namin para maisa-katuparan ang planong ito. wag niyo kaming bibiguin. Dahil kung hindi,
Babae1: alam po naming. Bigyan niyo lang po kami ng panahon. Ipagkaka-loob po naming sa inyo ang inyonh nais.
Sa Bahay ng mga Roque
Selena: Mayumi! Apong?
Apong: kumusta na Selena? Maari ba kaming pumasok?
Selena: ah.. opo!!! Tul-tuloy po kayo. Napa-dalaw po kayo?
Mayumi: matagal-tagal ka na ring hindi nada-dalaw sa ating lugar. Kaya naman napag-desisyunan ng buong lipon na dumalaw na sa inyo.
Apong: gusto rin naming kumustahin ang lagay ninyon pamilya dito. at bukod pa doon, malapit na ang kabilugan ng buwan.
Hindina nagulat pa si Selena sa binanggit ng bisita. Ngunit kinabahan naman siya sa maaring mangyari sa pag-dating ng dalawa.
Selena: hanggang kalian po kayo mananatili dito?
Apong: mukhang ayaw mo kaming naririto, Selena?
Selena: hindi naman pos a ganun.. kasi..
Apong: ayos lang iyon, Selena. Nai-intindihan kita. ngunit, tandaan mong ang hina-harap ay matagal ng na-ulat para sa anak mo. Hindi na maaring pigilan pa. kahit ikaw o ang iyong ina.
Selena: Apong, hayaan niyo na po ang anak ko sa simpleng buhay. Lumayo po kami para..
Mayumi: Selena, hindi iyon ang ipinunta naming dito.
Selena: ha?
Mayumi: isang buwan na ang nakaka-lipas ng biglang nagka-lamat ang libingan ng iyon ina, Selena. Ipinag-walang bahala ng lahat iyon. Nang isang araw isang itim na kalapati ang nakitang dumapo sa mismong puntod ng iyong ina.
Apong: at alam mo siguro ang ibig ipa-hiwatig noon.
Nan-lamig ang buong katawan ni Selena habang nakikinig sa kwento nina mayumi at Apong. Tama ang mga ito, alam niya ang ibig sabihin ng mga nangyari sa puntod ng kanyang ina. Isang masamang pangitain ang pagkaka-roon ng lamat sa puntod ng isang mangku-kulam lalo na para sa isang pinuno. Nagba-badya iyon ng isang kalamidad o isang paghi-hirap. Ngunit ang pag-dapo ng isang itim na kalapati sa isang punto ay hindi talaga magandang pangyayari. Naniniwala ang kanilang lahi na ang mga hayop sa kapa-ligiran ay may kanya-kanyang katungkulan para sa kanilang mangku-kulam. Ang putting kalapati ay nagsi-silbing taga-dala ng balita. Ang isang aso ay nagsi-silbing kanang kamay ng mga lalaking mangku-kulam at pusa naman para sa mga babae. Ngunit ang itim na kalapati ay pinaniniwalaang ginamit ng mga sina-unang mangku-kulam para magnakaw ng kaluluwa o kapangyarihan ng isang nilalang o ng isang mangkukulam na yumao na. ang pag-nakaw ng kaluluwa o kapangyarihan ay isang malaking kasalanan sa lahi ng mga mangku-kulam. Kamatayang walang-hanggan ang kaparusahan sa sinumang gumawa nito. Ngunit matagal ng na-supil ang ganitong gawain. Dahil takot ang mga ka-lahi nila na gawin ang bagay na iyon dahil sa bigat ng kaparusahan.
Selena: sigurado po ba kayong itim na kalapati talga ang inyong nakita?
Mayumi: ako at ang aking anak ang mismong naka-kita. nandun kami sa lugar upang dalawin ang punto ng aking ama, ng makita naming ng aking anak ang pag-dapo ng itim na kalapati sa puntod ng inyon ina.
Selena: ngunit.. sino ang gagawa nun sa aking ina?
Apong: wala pa kaming ideya kung sino. Kaya kami nag-tungo dito para ipa-alam sa inyo ang nangyari. At para na rin alarmahin kayo sa kung anu ,man ang ma-aaring mangyari.
Mayumi: lalo na sa iyong bunsong anak.
Selena: kay devon? te-teka.. bakit napa-sam dito ang aking anak?
Apong: hindi naman siguro lingid sa iyong ka-alaman ang nabasang kapalaran para sa iyong anak.
Selena: hindi..
Mayumi: maaaring may kinalaman ang nangyaring ito sa nalalapit na kaarawan ng iyong anak.
Apong: ang nalalapit na pagiging ganap na mangku-kulam ni Devon.
Selena: wala…. Wala akong..
Apong: Selena, hayaan mo kaming manatili dito sa inyo hanggang sa dumating ang kaarawan ng iyong anak. Para maka-sigurado tayo sa kanyang kaligtasan.
Hindi na magawang sumagot pa ni Selena. Masyadong napuno na nga pangamba ang kanyang isipan para sa kung anung maaraing mangyari sa kanila. Lalo na sa kanyang anak na si Devon. wag naman sana.
Selena: Ina, tulungan mo kami.
Saad ni Selena sa kanyang isipan.
