Kinabukasan hindi pumasok si Devon. lalo tuloy kina-bahan si James ng hindi makita ang dalaga. Hindi na niya kasi ito dinaan sa kanila dahil na-late siya ng gising ng umagang iyon. Hindi siya maka-tulog kagabi dahil sa labis na pag-aalala dito. ng i-uwi nila ito sa bahay ng mga Roque, hindi pa rin ito nagi-gising. Nakita niya ang pag-luha ng mama nito ng makita ang anak. Ng tumawag siya ng nag-daang gabi sa bahay ng mga ito, sinabi ng ate nito na hindi pa rin ito nagi-gising. Kaya't lalo siyang hindi mapa-kali. May sakit kaya ito? pero ang sigla-sigal nito! Napa-hilamos na lang si James sa kai-isip. Binasag naman ng isang tinig ang pag-iisip iya.
Mitch: Goodmorning James!
James: Goodmorning.(matamlay nitong sagot)
Mitch: anung problema? May sakit ka ba?
James: wala. Wala ito. di lang ako masyadong naka-tulog kagabi.
Mitch: ganun ba? Ahm.. gusto mo bang mag-mall mamaya? Balita ko kasi maaga tayong makaka-uwi, dahil wala yung isa nating prof? so what do you think? Para naman medyo maging okay ka!
James: thank you Mitch! Pero as of now, alam kong hindi ang pagma-mall ang magpapa-buti sa paki-ramdam ko.
Mitch: so what is it? tell me! Baka may magawa ako!
James: that's so nice of you Mitch.
Mitch: is it about Devon?
Hindi nai-tago ni Mitch sa tinig ang galit, ngunit hindi naman ito naman ito napansin ni James. matamlay na ngiti ang isinagot ni ames na lalo pang nagpa-tindin ng galit ni Mitch.
Mitch: Anu ba ang nang…..yari sa kanya?
James: actually hindi ko alam at hindi ko maintindihan. Nag-alala talaga ako.
Mitch: baka naman, may sakit yung tao.
James: I don't know.
Nav: James, let's go!
James: SIge mMitch mauna na kami.
Mitch: Teka! ! saan kayo pupunta?
Nav: pupunta kami sa bahay nina Devon.
At wala ng iba pang salita nawala na sa paningin ni Mitch ang dalawa. Hindi na napigilan ni Mitch ang galit kaya't sinipa nito ang kaharap na bangko. Nakita naman nina lucy ang ginawa ng kapatid kaya agad nila itong nilapita.
Lucy: Mitch! What are you doing?
Mitch: Lucy! Ang sabi mo sa akin mapapa-saakin si James! pero parang paki-ramdam ko iba ang nangyayari?
Dice: Hindi ka nga nya gusto! Si Devon ang gusto nun!
Lucy: shut up dice!
Dice: whatever! Bahala nga kayo dyan!
Lucy: listen Mitch! Nagsi-simula palang tayo.
Mitch: tama! Nagsi-simula pa lang nga tayo. Pero paki-ramdam ko talo na ako! Ayoko Lucy! Akin si James! akin lang siya.
Lucy: Mitch! Hinaan mo ang boses mo kung ayaw mong maka-agaw ng pansin dito!
Mitch: anung paki-alam ko! Pansinin nila ako at gagawin ko silang mga palaka!
Isang sampal ang dumapo sa pisngi ni Mitch.
Mitch: why did you do that?
Lucy: to calm you down! And to remind you about our main reason why we're here! At hindi kasama doon si James! ikaw na nga ang hina-hayaan dyan sa kapritsuhan mo, ikaw pa ang galit. Listen, ako ang bahala dito sa walang kwenta mong problema. I'll make sure na mapupunta sayo si James. but make sure na hindi ka makaka-limut sa totoong pakay natin dito!
Mitch: oo! Alam ko yun! Hindi naman ako nakaka-limut! Please Lucy, make him mine! Make him mine!!!!!
Lucy: don't worry! A promise is a promise!
Sa bahay ng mga Roque
Selean: Izay, paki-tingnan nga kung sino yung tao sa labas. Meron kasing kuma-katok.
Chrizza: Sige po!
Pag-bukas ng pinit, nagulat pa si Chrizza ng makita sina NAv at James.
Chrizza: anung ginagaw niyo dito?
James: pasensiya na! makiki-balita sana kami tungkol kay Devon.
Selena: Izay, sinu yan?
James: Goodmorning po Mrs. Roque
Selena: NAv, James! pasok kayo.
Nav: pasensiya napo ku-kumustahin lang po nami ang lagay ni Devon.
Selena: Pasok kayo mga ijo.
James: Kumusta po si Devon?
Selena: hindi pa rin siya nagigising hanggang ngayon. Pero kumpara kahapon, maganda na ang kulay ng balat niya. Ibig sabihin, magiging okay na siya. Kailangan na lang niya siguro ng mas mahabang pahinga.
Nav: Mrs. Roque, matanung ko lang po. Meron po bang sakit si Devon. yun pwede pong maging basehan ng nangyari sa kanya kahapon?
Tumingin muna ang ginang sa anak nitong si Chrizza bago mag-salita.
Selena: sa totoo lang ijo, wala eh. Masiglang bata iyang si Von-von simula pagka-bata pa lang. mas sakitin pa nga itong si Izay. Kuna may sakit man siya, hindi ko masasabi.
James: Pwede kop o bang makita si devon? kung papaya lang naman po kayo.
Selena: Oo naman ijo. Halika at sasamahan kita.
Naiwan sina Nav at Chrizza sa sala. Ngunit wala ni isa man sa mga ito an gang-salita. Madalian lang ang naging pag-silip ni James sa dalaga. Dahil parang hindi niya kayang tingnan ang dalaga sa ganung kalagayan. Maka-lipas lang ang isang oras ay nag-paalam na rin ang mga ito sa pamilya Roque.
No comments:
Post a Comment