Chapter 29-My WitchHeart

Devon: what??!!!

Mother: bakit ija, hindi mo ba alam?

Devon; kasi po..

James: MA! magkwe-kwentohan na lang ba tayo o ka-kain?

Mother: ay oo nga pala! Ija, halika na! nandito rin ang mga pinsan ni James, ipa-pakilala kita pagka-tapos nating kumain.

Devon: hindi po ba nakaka-hiya?

Mother: feel at home ka alng ija. Harmless naman kami dito. walang aswang sa pamilya namin. Don't worry!

Naka-ngiting turan ng ina ni James. nai-ilang naman si Devon sa sitwasyon. Pero nakaka-taba ng puso ang warm treatment sa kanya ng ina ng binata. Gayun din ang mga kamag-anak nito sa kanya.

Pinsan: James, siya na ba ang ipapa-kilala mo sa Lola?

Natahimik ang maingay na paligid ng dahil sa katanungang iyon. Tumingin siya kay James para mag-tanung sana. Pero napa-titig lang siya ng makitang naka-tingin din pala ito sa kanya. Katabi niya ang mama ni James sa mga oras na iyon. Si James naman ay katapat niya sa kabilang panig ng lamesa. Nang dahil sa titig na iyon ay muling na-namang bumilis ang tibok ng puso ni Devon. alam niyang namu-mula na siya. Hindi na niya kailangan pang tumingin sa salamin. Lalong hindi siya maka-hinga ng mag-simulang mag-salita ito.

James: Matagal pa naman bago ako magpa-kilala ng babae sa Lola. Pero sisiguraduhin kong siya ang magiging una at huli! At kung sino man ang babaeng iyon, isang bagay lang ang ipa-pangako ko sa kanya, hinding-hindi ko siya papa-iyakin at sasaktan.

Habang nagsa-salita si James hindi nito ina-alis ang mga titig nit okay devon. paki-ramdam tuloy ni Devon kilala niya kung sino ang tinutukoy nito. Si Mitch! Pero bakit parang may isang munting tinig sa isang bahagi ng isip niya ang sumisigaw na siya ang babaeng iyon. Si Devon na ang unang nag-bawi ng tingin. Hindi siya sanay sa mga ganoong eksena.

Mother: Anu ba naman kayo, wag niyo muang pag-usapan yan. Bata pa ang baby James ko. Saka nayan pag-usapan pag nasa tamang panahon na.

Pagka-tapos kumain, nag-tungo si Devon sa Azotea ng bahay nina James. at doon malayang pinakawalan ni Devon ang hanging na kanina pa hindi maka-labas ng maayos dahil sa kaba na nararamdaman. Mula sa pwesto niya ay naki-kita niya ang mga bisita ni James na nagkaka-siyahan.

James: are you having fun?

Devon: james! wag ka ngang mang-gulat!

James:magugulatin ka masyado! Want some juice?

Devon: no thanks! Ang dami ko ng na-inom kanina. Grabe ka naman! Bakit di mo sinabi na birthday mo pala ngayon!

James: kung sinabi ko ba sasama ka?

Devon: huh?...hmmmmm

James: kita mo na!

Devon: bakit ako?

James: anung bakit ikaw?

Devon: bakit ako ang dinala mo dito? bakit hindi si……. Mitch?

James: si Mitch? Bakit naman siya napasok sa usapan?

Devon: diba… ka—yo na?....

James: sinong may-sabi? Wow! Grabe! Buti ka pa alam mo! Tsktsktsk…. You have a great imagination Devon!

Devon: bakit hindi ba?

James: at ano naman ang naging batayan mo to say na Me and Mitch are couple?

Devon: kasi….. diba… lagi… ak-

James: I think I know na! nasabi mo yan kasi, lagi kaming lumalabas? At mag-kasama kumain tuwing lunch?

Devon:hmmmmmm… parang ganun na nga….

Naka-talikod si Devon kay James kaya hindi namalayan ng dalaga ang pag-lapit nito sa kanya. Parang kinuryente si Devon ng maramdaman ang pag-yakap ni James mula sa likuran niya.

Devon: ja-james….a---nung gi-gina-gawa mo? Ba-

James: nagse-selos ka ba Luna Devon?

Paki-ramdam ni Devon ay sasabog na siya dahil sa sobrang pamu-mula ng pisngi niya. Parang uminit din ang paligid at triple pa ngayon ang bilis ng tibok ng puso ni Devon.

James: Luna Devon…..

James say Devon's names continuesly that it became a music to Devons ears. Humigpit pa ang pakaka-yakap sa kanya ni James. Sa muling pag-sambit ni James sa pangalan ni Devon, isang katiyakan na ang malinaw sa dalaga. May nararamdamn siyang espesyal para dito. A feeling that is different from what she feels for her mother, her sister and friends. A feeling so new, yet her heart seems to know it for a long time ago. Feeling of security, happiness and contentment with the man hugging her so tight at that very moment. Napa-pikit na lang si Devon sa natuklasan niyang damdamin para sa binata.

James: Mitch and I are just friends. We have nthing especial that you need to be jealous about.

Devon: at sinong may sabing nagse-selos ako?

James: My heart!

Devon: kapal mo!

James: Luna Devon, can you be my girl?

Devon: ja-james…..

James: I know its too soon, pero hindi ko na alam ang gagawin sa sarili ko. Maba-baliw na yata ako. Hindi lang kita makita hindi na ako mapa-kali. Lagi kitang hina-hanap. I became so attatched with your smile ang laughter.