Other three-fourth of chapter 54

May narinig si James na animoy bumubulong sa kanya. Paulit-ulit iyon. Pero hindi naman niya maintindihan. Habang tumatagal ay lalo pang lumalakas ang boses na parang nasa ulo lang niya. Pero hindi pa rin niya iyon maintidihan. Parang malakas na bulong ang napapakinggan niya. Hindi lang talaga malinaw.

James: kung anu-anu na ang naririnig ko!!! James Anthony!! Wag kang tumayo lang dito!! hanapin mo na ang halimaw na iyon para mai-paghiganti mo na ang iyong ina!!! Humanda ka sa akin!!!!

Leal Residence

Apong: handa nab a kayo?? Ngayon palang, pinaa-alalahanan ko na kayo. Maaring hindi mag-tagumpay ang gagawin natin!! Wala itong kasiguruhan. Malakas ang pinag-samang kapangyarihan ng mga Celeres. Tanging ang pinuno lang ang maaring maka-tapat sa mga ito. ngunit dahil wala na siya dito, tayo-tayo ang dapat mag-tulungan.

Selena: gagawin ko ang laaht, mailigtas lang ang aking anak!!

Mrs. Leal: walang hindi gagawin at ti-tiisin ang isang ina para sa kanyang anak!!! Ahanda ako sa anumang pwedeng mangyari!!

Kiya: wag kayong mag-alala, su-suportahan naming ang inyong hangarin na mailigtas ang inyong mga anak!!! Basta, ilagay niyo lang ang buo niyong puso at isipan sa gagawin natin. At siguradong malaki ang pag-asa natin na mag-tagumpay. Isa yan sa mga tinuro ng aking master.

Lurdes: Apong mag-simula na tayo!!!

Inilagay lahat ng mga gamit nina Devon at James sa malaking kawa kasama ang iba pang mga gamit. Nag-palabas ng isang apoy gamit ang kanyang mahika si Lurdes at doon iniligay ang malaking kawa. Pinalibutan ng mga naro-roon maliban kay Nav ang kawa. Pina-ngunahan ni Apong ang orasyon at sinundan naman nina Kiya ang mga salitang sina-sambit ng matanda. Walang maintidihan si Nav sa mga sinasabi ng mga kasama niya. Ngunit hindi na niya yun ininda pa. sinabayan na lang niya ng dasal sa panginoon ang gina-gawang orasyon nina Chrizza.

Nav: Panginoon, tulungan niyo po kami!!!

Piping dasal ni Nav.

Ilang minuot pa at nag-salita si Apong.

Apong: nara-ramdaman ko ang malakas na kapangyarihan na ginamit dito. mukhang mahi-hirapan tayo. Selena, ang orasyon na ito ay gagawa ng lagusan patungo sa kinaro-roonan ng inyong mga anak, ngunit hindi ang eksakto lugar na kinaro-roonan nila. Pero kung papalarin baka, sakali doon kayo dalhin ng lagusan. Isama mo ang iyong anak at ang ina ni James. kayo ang da-daan sa lagusan. Maiwan kami dito nina Kiya at Lurdes upang ipag-patuloy ang orasyon. Siguradong matutunugan kami ng mgaka-kapatid na iyon. Iba na yung may sasalo sa inyo mula dito sa labas. Sa lagusan ding ito kayo da-daanan pabalik. Pero bilisan niyo lang. hindi natin alam ang takbo ng mga utak ng mga Celeres.

Lurdes: oras na mabuo ang lagusan pumasok kayo agad. Mag-iingat kayo!

Selena: si-siguraduhin po naming yan.

Mrs. Leal: at oras na bumalik po kami, sisiguraduhin naming kasama na naming sina James at Devon.

Nav: sasama po ako!!

Kiya: wag na binata. Masyadong mapanganib.

Nav: pero gusto kong maka-tulong.

Kiya: mas makaka-tulong ka kung mananatili ka dito. wala kang kapangyarihan tulad namin.

Chrizza: Nav, dito ka na lang. kaya naming 'to!!

Apong: Humanda na kayo!

Somewhere

Lucy: Dice, ihanda mo na si Mitch, malapit nang mag-kita sina James. dapat walang maging abala sa madamdamin nialng pagki-kita. may iba akong nara-ramdaman.

Dice: Aye!!! Aye!! Captain!!! Excited na ako!!! Sa wakas, matutupad na rin ang nina-nais n gating angkan. Ang muling makuha natin ang kapangyarihan upang pamunuan ang lahat ng angkan ng mga mangku-kulam. Tulad ng dati, bago pa man dumating sa mundo ang mga Mercedes!!!

Lucy: wag kang mag-alala, kahit anuman ang mangyari. Kung kailangan man nating mag-sakripisyo ng milyong buhay, gagawin natin. Makuha lang muli ang respeto at kapangyarihang inalis sa ating angkan. At unang-una na sa listahan ng mga magsa-sakripisyo para sa atin ay ang pinaka-mamahal na apo ng mga Mercedes!!

Dice: sige na Sistah, pu-puntahan ko na si Mitch!

Somewhere Else

"Devon!!! Devon!!!! James anak!! Nasaan ka??"

Devon: Huh??!! Boses yun ni…..

"James!!!! anak!!! Mama to!!!!"

Devon: James??? nandito si James??

"Von-Von!!!! Nak, Mama to!!!! Kasama ko din si Izay!!! Anak,"

Devon: Mama!!!!!!!!!!!!!!! Nandito po ako!!!!!!

"Von!!!! James!!!! sumagot kayo kung nari-rinig niyo kami!!!!"

Devon: Ma!!!!!!!!!!!!!!! nari-rinig ko po kayo!!!!!!!!!!!!!!

"Anak!!!!!!!!!!!!!!!!!! Anak!!!!!!!!!!!!!!!"

Devon: ma!!!!!!!!!!!!! nandito po ako!!!!! Bakit ganun? Parang hindi nila ako napapa-kinggan!!!!

James: bakit??? Sino ang hindi ka mapakinggan?

Devon: Ja---james????

James: nagulat ka yata??? Nata-takot ka???

Devon: James!!! nandito ka rin??/ pa---paano??? Ang dami mong sugat, na-pano ka??

James: ayos ka rin ano?? Parang wala lang kung umasta ka!!!

Devon: ha???// teka, galit ka ba???

"Devon!!!!!!!! Izay to!! Asan ka na???? James anak!!!!!"

Devon: nari-rinig mo bay un?? Nandito sina Mama, kasama ang mama mo!!!!

James: at anung gimik ito, Luna Devon??? pati nanay ko??? Patay na nga pinagla-laruan mo pa!!!

Devon: James???? anung karapata mong mag-salita sa akin ng gayan???

James: Halimaw!!!!!!!!!!!!!!!!

Sinugo ni James si Devon, at mula sa kung saan, bigla na lang nasa kamay ni James ang kutsilyong kanina ay nakita niyang tumalsik mula sa bulsa niya. Buti na lang at naka-iwas si Devon. ngunit nahagip pa rin siya sa kanyang pisngi.

Devon: Ja-----james???? bakit????

Lumu-luhang tanung ni Devon kay James habang hawak ang pisngi niyang tinamaan ni James. si James naman, hindi na nagwang bigyang pansin ang hawak ng kutsily dahil sa buhos ng emosyon sa mga oras na iyon. Tanging ang tuma-takbo sa isipan niya ay ang maipag-higanti ang kanyang ina na pinatay ng babaeng nasa harapan niya at umi-iyak!!!

James: Walang karapatang umiyak ang isang tulad mo Luna Devon!!! isa kang halimaw!!! Mama-matay tao ka!!!!!!!!!!!!!!!

Devon: Hi----hindi kita maintindihan, James…..

Unti-unting lumapit si Devon kay James. pilit ina-abot ang kamay ng binata. Ngunit, parang wala sa sarili si James sa mga oras na iyon. Iwinasiwas ni James ang kamay niya na may hawak sa kutsilyo kaya naman na-tamaan ang kamay ni Devon. na naging sanhi ng isang malaking sugat dito. lumayo si Devon sa binata.

Devon: hindi ikaw, si James!!!! hin—di.. hindi!!!!!!!!!!!!!!

Tumakbo palayo si Devon!!! lalo pang namanhid ang buo niyang katawan dahil sa malayang dalyoy ng dugo sa kanyang kamay na dulot ng sugat na gawa ni James.

Devon: James!!!! anung nangya-yari sayo!!!

"Devon!!!!! anak!!!!!!!!!!!! Asan ka na ba??? Mag-salita ka naman!!! Kasama mo ba si James???"

Devon:: Ma!!!!!!!!!!!!!!!!!! bakit po hindi niyo ako mapa-kinggan!!!!!!!!!! Nandito po ako!!!!!!!!!!!!!

Halos hindi na maka-hinga si Devon sa labis na bilis ng tibok ng puso niya. Paki-ramdam niya sa-sabog na ito!!!! patuloy din ang pag-patak ng luha ng dalaga.

Devon; James, bakit???

Napa-tigil si Devon sa pagla-lakad, ng may makita siyang babae na naka-talikod na naba-nalutan ng liwanag. Naalala niya, katulad rin ito ng nakita niya noong nasa ospital siya. Sino kaya ang babaeng ito!!!

James: halimaw!!!!! Lumabas ka!!!!!!!!!!!! Wala ka ng mata-taguan pa!!!!! magbabayad ka sa ginawa mo sa aking ina!!!!

"Anak nasaan ka!!!!!! Von!!!!"

Devon: Ma!!!

Babae: gusto mo na bang maka-alis sa lugar na ito?

Devon: po?

Babae: gusto mo bang maka-alis sa lugar na ito??

Devon; hindi kop o kayo kilala.

Babae: kung makikilala mo ba ako, sasagutin mo na ang kataungan ko?

Hindi naka-sagot si Devon sa sinabing iyon ng babae. Naka-talikod pa rin ito sa kanya. Pero paki-ramdam niya, pamilyar ang boses at pigura nito sa kanya. Unti-unting humarap ang babae sa kanya. At doon niya nakompirma ang paki-ramdam niya. Pamilyar talaga ito sa kanya!!

Devon: Nanay???

Babae: kumusta na mahal kong Devon?

Lalapit n asana si Devon dito upang yakapin. Ngunit bigla niyang naalala ang nangyari noon sa kanyang kaarawan. Kaya naman, umtras siya upang lumayo dito. narinig niya ang mahina nitong pag-tawa.

Babae: nag-mana ka rin pala sa iyong ama!!!! Masuspetsiya!!!! Ngunit hindi kita masi-sisi. Dahil bago ka mapunta dito, mukha ko ang nakita mo. Pero, pakinggan mo ang sina-sabi ng puso mo.Doon mo lang malalaman kung dapat mo nga ba akong pagka-tiwalaan.

Napa-iyak na ng tuluyan si Devon.

Devon: Nanay!!!!!

Tinakbo niya ang nati-tirang distansiya sa pagitan nialng mag-lola. At buong pangungu-lilang niyakap ang mahal niyang abuela!!!!!

Devon: masaya po akong makita kayo!!! Miss na miss ko na na po kayo!!!!!!!!!! Nanay!!!!!!!!!!!! Natatakot po ako!!!!!

Lola: Hush…… wag kang matakot Apo, nandito na ako.

"Devon!!!!!!!!!!!!!!"

Devon: nanay, nandito po sina Mama!

Lola: hindi ka rin nila mapapa-kinggan! Nababalot ng mahika ang lugar na ito. ginawa ito para ikulong ka at ang kasama mo. Kahit gumamit pa ng mahika ang iyong ina at ang mga kasama niya. Hindi pa rin kayo magta-tagpo hanggat hindi nangya-yari ang naka-takdang mangyari dito sa lugar na ito. ang dahilan kung bakit nilikha ng mga kalaban ang mundong ito.

Devon: Nanay. Wala po akong maintindihan! Bakit po ako nandito?? At si James, bakit ganun po siya??? Nay. Parang hindi niya ako kilala. Gusto niya akong patayin!!! Nahi-hirapan na po ako!! At tyaka Nay, ano pong gina-gawa niy dito? diba po.. pa….

Lola: Oo!! Tama ka. Patay na nga ako. Pero ang pagma-mahal ko sa inyo, sa iyo ay kailanman hindi mama-matay. May nakapag-sabi lang sa akin na may kaka-ibang nangya-yari dito. kaya naman, humiling ako ng kaunting panahon para matulungan kayo. Apo, ikaw ang mag-desisyon. Kung nais mo ng matapos ang paghi-hirap mong ito, sumama ka sa akin.

Devon: ho? Sasama sa inyo?

Lola: tama. Ang pag-sama mo sa akin ay nang-ngahulugan na hindi ka na babalik pa kahit kalian sa mundong ito.

Devon: Nay!!!... pero pa—

Lola: Oo o hindi lang, Devon.

Devon; sina Mama po??? Si…. James, anung mangya-yari sa kanya??

Lola: maku-kulong siya sa mundong ito habambuhay. Makaka-limutan ka ng mga taong naka-salamuha mo. Mawa-wala ang existences mo dito sa mundo. Maging ang iyong ina at kapatid ay makaka-limutan ka. Lahat ng naging parte mo sa mga buhay nila ay mawa-wala.