Chapter 39-My WitchHeart

Sam: Devon! Devon!

Devon: Sam! Huma-hangos ka?

Sam: hina-habol kasi kita.

Devon: Bakit naman? May problema ba?

Sam: kanina pa aksi kita tinatawag. Hindi mo naman ako pina-pansin!

Devon: Pasensiya na, marami kasi akong ini-isip.

Sam: sa tingin ko nga. Ahmm… saan ka pupunta ngayon?

Devon: sa canteen muna ako pupunta then diretso ako sa library. Magsa-sauli ng libro.

Sam: samahan na kita!

Devon: sigurado ka?

Sam: Oo naman!

Mitch: ganyan ka pala.. wala lang dito si James kungkani-kanino ka na lang sumasa. Tsktsktsk….

Sam: anung sinasabi mo?

Mitch: wag kang sumabat, hindi ikaw ang kina-kausap ko!

Devon: anu bang problema mo Mitch.

Mitch: ikaw! At ang buo mong pag-katao!

Devon: anu? Pwede ba Mitch, ayoko ng gulo.

Mitch: ayaw mo ng gulo? Kung ganun, alamin mo ang mga hindi at dapat mong gawin.

Devon: hindi kita ma-intindihan.

Mitch; wag kang mag-maang maangan pwede ba? Alam kong alam mo ang tinutukoy ko! O baka naman gusto mo pang ipag-sigawan ko dito kung anu ang tinu-tukoy ko?

Sam: excuse lang ha! Mitch, mau-una na ka-

Mitch: baka gusto mong pag-sabihan itong kasama mo na manahimik. Baka hindi niya magustuhan ang pwede kong gawin sa kanya.

Devon: Sam, hayaan mo na lang siya. Umalis na tayo.

Tatalikod na sina Devon ng muling mag-salita si Mitch.

Mitch: Mag-saya ka na hanggat gusto mo Luna Devon. dahil malapit ka ng bumagsak. Mapapa-sakin din ang nararapat para sa akin.

Hindi na pinatulan pa ni devona gn mga sinabing iyon ni Mitch. Magkaka-gulo lang. baka mapa-hamak lang si Sam. Hindi niya alam kung anu ang kayang gawin ni Mitch.

Sam: ahmm. Devon, hindi naman sa nakiki-alam ako noh. Anu ba ang

Devon: Sa tingin ko mas ma-

Sam; It's fine! Di naman..

Devon: Pasensiya na Sam ha. Ayoko lang na madamay ka pa.

Sam: Sabi mo eh! Sige dalian na natin, baka marami na ang mga tao sa canteen. Maubusan pa tayo ng makakain.

Devon: mukhang magkaka-sundo tayo pag-dating sa pag-kain.

Sam: it's good to know na may mapapagka-sunduan tayo.

Sa Classroom

Lucy: Handa ka na ba Dice?

Dice: ready as always! Si Mitch?

Lucy: wag na natin siyang isama. Magugulo lang tayo. Alam mo namang iba ang nasa isipan niya sa mga panahong ito.

Dice: wala kang balak sabihin sa kanya ang tungkol sa lakad natin?

Lucy: pag-balik na lang natin siguro.

Dice: sige.. go.go.go tayo!!!!!!! Excited na ako.. hindi ko na mahintay kung anu ang magiging reaksiyon ng maaring maka-kita sa atin doon!!!!

Lucy: ihanda mo rin ang sarili mo sa mga pwedeng mangyari sa pupuntahan natin.

Dice: Ai! Ai! Captain!!!

Sa Pampanga (Leal Resedence)

James: Ma, bakit tayo nandito?

Mother: Merong, pagpu-pulong ang mga kasapi nang ating angkan. May mga kasama rin tayong ilang piling bisita galing sa ibang angkan.

James: Ma, baka naman pwedeng hindi na ako pumunta pa dito! at tyaka, bakit nadi-dito si Nav, akala ko ba wala siyang alam.

Mother: wala nga. Ngunit ang Lola mo ang nag-papunta sa iba mong pinsan dito. gusto rin niyang makita ang iba niyang apo. Hindi pwedeng hindi ka pupunta sa pagpu-pulong. May matututunan ka dito bilang pagha-handa mo sa pagiging fully pledge na mangku-kulam. Sa susunod na pag-bilog na ng buwan ang iyong tunay na kaarawan James, kailangan mo ng matinding pagha-handa para dito. Ang iyong abuela ang mamumuno ng gagawing ritwal para sayo. Importante ito dahil ikaw na ang huling magma-mana ng lahat ng karunungan mula sa Lola mo at ang magpa-patuloy ng lahat ng nasimulan ng ating lahi.

James: Ma, may maga-gawa ba ako para hin-

Mother: James! wag mong sabihing may ba-

James: Ma I'm worried!

Mother: is it about Devon?

James; Ma, I love her! I ca-

Mother: Kung hindi ka niya matanggap, mas makaka-buting ngayon palang sanayin mo na ang sarili mo na wala siya sa buhay mo!

James: no Ma!

Mother: at anu James ang balak mo? Talikuran ang lahi mo ng dahil lang sa kanya?

James: Ma hi-

Katulong: señora, mag-sisimula na po.

Mother: Sige, susunod na kami. Think about it James. wag na wag mong ipa-pahiya ang pamilya mo!

Naiwan si James na gulong-gulong ang isip. Mahal niya ang kanyang pamilya. Ngunit hindi niya kayang mawala si Devon sa buhay niya.

James: What now James?

Chapter 38-My WitchHeart

Nav: aaminin mo na sa kanya?

Devon: OO! Kinakabahan na nga ako!

Nav: wag kang kabahan! Masama yan!

Devon: sa tingin mo, anung magiging..

Nav: hindi ko rin alam. Pero ipag-dasal mo na lang na mas malawak ang oang-unawa niya. At manaig ang pagma-mahal niya sayo.

Devon: wish me luck Nav!

Nav: Wish you luck!

Devon: Sige, Nav. Sleep na ako. Kailangan ko ng lakas para bukas.

Nav: sige, sweetdreams!

Devon: para sakin ba yan o sa ate ko?

Nav: bahala ka kung paano mo ma-interpret yung message ko. Night…

Ibinaba na ni Devon ang cellphone. Tinawagan niya si Nav, para maka-usap bago ang pag-amin niya kay James bukas. Kahit papaano, nabawasan ang kaba na nararamdaman niya.

Devon: Tomorrow is the day! Aja! Aja Luna Devon! sana kayanin Ko!

Natulog si Devon ng may ngiti sa mga labi at kaba sa dibdib. Sana lang maging maganda ang resulta ng gagawin niya bukas.

James: Devon! Devon!

Devon: James! buti nakarating ka!

James: naka-salubong ko kasi si Mike kanina pag-pasok ko, sinabi niya sakin na gusto mo daw akong makita. Na nandito ka sa mini-forest. Sana tinawagan mo na lang ako.

Huminga na malalim si James bago muling mag-salita.

James: Anu bang sasabihin mo sa akin?

Devon: ahmmmmm…. Kasi James anu…

James: what?

Devon: you need to know something really important. At sana mapatawad mo ako…

James: wa-wait….. ma-upo nga muna tayo… kinabahan ako bigla…

Devon: James, I'm not wht you think I am! I'm totally different.

James: I know!

Devon: you know? But… ho-how?

James: Devon, kaya nga kita mahal eh. Your different from other girls. Your not desperate na makuha ang mga bagay na gusto mo. Simple ka! Mabait. Ma-

Devon: James, hindi yun!

James: eh anu?

Devon: Hindi ako ordinaryong babae. I'm a witch!

James: then I'm a wizard! Perfect couple diba?

Devon: James….. I'm being serious here.

James: seryoso din ako! Mas seryoso ako, Devon!

Devon: James….

James: Devon, alam mo kung ayaw mo sa akin, sabihin mo ng maayos! Hindi kung anu-ano pa ang sinasabi mo!

Devon: James! Totoo ang sinasabi ko! Kaya ko nga sinasabi ito sayo, kasi gusto kita! mahal na kita eh!

James: yun naman pala eh! You know from the very start that I love you! Pinili kita over those beautiful and gorgeous ladies na nagha-habol sa akin. Dahil alam kung totoo ka! Walang pagpa-panggap! Tapos ganito? Ganito lang mapapala ko?

Devon: James, listen to me! I'm telling you the truth! Making ka naman!

James: NAkikinig ako! Hindi lang kita maintindihan kung bakit mo sinasabi sakin ang mga yan! Niloloko mo lang ba ako? O baka naman, this is your own way para i-dump na lang ako? Bakit? Are you tired of me, Devon? Nagsa-sawa ka naba na araw-araw ako lagi ang kasama mo? May nag-utos ba sayo na ito ang sabihin mo sakin ngayon?

Devon: Arghhhhhh! James! Walang nag-uutos sakin! Wala! Ayaw ko na lang na may humahadlang pa sa puso at isip ko para tuluyang mahalin ka! Diba sabi mo, kahit anu pa man ako, mamahalin mo at tatanggapin pa rin ako? Pero bakit ngayon? Bakit ka ganyan?

James: Bakit Devon, kung nag-kapalitan ba tayo ng posisyon ngayon, magiging iba ba ang sasabihin mo? Baka nga sabihin mo pang may iba na akong babae. Na nagsa-sawa na ako sayo.

Devon: James, ipa-paliwanag ko.

James: ewan ko Devon! Ewan ko! Wag na muna tayong mag-kita! Paalam!

Devon: James! Bumalik ka! James…..

Chrizza: Devon! Devon gising!

Devon: James.. sa-sandali..

Chrizza: Devon! gising!

Devon: Ha? I-Izay? Si-si James? nasaan siya?

Chrizza: Na-nanaginip ka!

Devon: panaginip?

Chrizza: anu ba ang napanaginipan mo? At tinatawag mo pa si James!

Devon: I'm confessing to him! Inamin ko sa kanya about the real me. Nagalit siya, Izay. Sinabihan pa niya ako na siguro ay nagsa-sawa na daw ako sa kanya… iniwan niya ako, Izay… natatakot ako!

Hindi na napigilan ni Devon ang mapa-iyak. Sa panaginip pa lang hindi na niya nakaya, what more kung sa tunay na sitwasyon na.

Chrizza: sssssshhhh.. Von-von, panaginip lang yun. Kaya mo yan.

Devon: hindi ko kakayanin Izay… hindi ko kakayanin.

Naka-tulugan na ni Devon ang pag-iyak. Na-aawa si Chrizza sa kapatid. Alam niya ang sakit na maaaring maramdamn ni Devon sa posibleng hindi magandang pag-tanggap ni James sa pag-amin ni Devon.

Kinabukasan sa University

Devon: Mike! Mike!

Mike: little girl! Goodmorning! May problema ba?

Devon: ahmmm.. si James? pumasok na ba?

Mike: hindi ka ba niya tinawagan?

Devon: hindi eh.. bakit? May nangyari ba?

Mike: actually, hindi makaka-pasok si James ngayon. Biglaan kasi ang pag-bisita ng pamilya nila sa Lola nila. Sa Pampanga yun.

Devon: ah.. ganun ba? Hindi kasi siya tumawag..

Mike: Si Nav, ang tumawag samin. Mukhang nagma-madali nga yata.

Devon: sige salamat!

Mike: No problem…. Bye.

Devon: Wow! Devon, mukhang mabi-binggit pa ang pag-amin mo. Pero look on its positive side. Makaka-pag ipon ipon ka pa ng maraming lakas ng loob. Ipag-pasalamat mo na rin.

Biglang tumunog ang cellphone ni Devon. isang text message ang natanggap niya galing kay James.

"Devon, sorry hindi na ako nakapag-paalam. Biglaan aksi ang pag-alis naming nina Mama. May kailangan kasi kaming gawin sa bahay ng Lola ko. Baka hanggang Wednesday pa ako dito. wag mo ako masyadong ma-miss ha! Babalik din ako. Hugs and kisses for you, My love!"

Devon: baduy talaga kahit kalian

Nai-iling na saad ni devon matapo mabasa ang mensaheng iyon ni James.

Chapter 37-My WitchHeart

James: may problema ba, Devon? bakit tayo nandito?

Devon: masama bang magyaya?

James: eto naman… nagta-taka lang ako. We're three weeks as a couple at ngayon ka lang nag-yaya na lumabas tayo. At ang ganda ng venue natin ha.. park!

Devon: di umuwi na lang tayo!

Akmang tatayo na si Devon mula sa pagkaka-upo ng hilahin siya pa-balik ni James para manatili sa kinau-upuan niya.

James: galit ka naman agad! Sorry! Masaya lang ako! Okay?

Devon: ewan!

James: it's Saturday. Wala ka bang lakad ngayon?

Devon: wala….. break ko muna…

James: break? Saan? May trabaho ka na?

Devon: ha? Break ko………. Sa pag-bisita sa pinsan ko.ahmmmmmm James… can I ask you something?

James: buzz interview ba? Honestly, definitely, Precisely, Accurately, Devon!

Devon: James, I'm being serious here…

James: serious din naman ako sa sinabi ko eh… di ka ba nani-niwala?

Devon: James, do you really love me? Or, your just doing this to prove that kahit sino, pwede mong pa-ibigin?

James: Wha-what? Devon, are you trying to point out something?

Devon: James, mahal mo ba talaga ako?

James: Luna Devon Roque, when I say I love you believe me coz its true. I never felt anything like this for other girls before. Alam kong alam mo na hindi lang ikaw ang babaeng naging parte ng buhay ko, pero nata-tanging ikaw lang ang minahal ko sa unang pagkaka-taon. Bukod sa Mama ko at Lola ko, ikaw lang ang babaeng pinahalagahan ko ng tunay. I never respect anyone as I respect you now. And I can never imagine my life, my future without you by myside! I know it's kinda early to say na tayo hanggang huli. Pero I'll do everything na makakaya ko para manatili ka sa piling ko! I just love you that much that I can do everything just to make you stay by myside forever!

Devon: James, mamahalin mo pa kaya ako, pag-nalaman mo ang totoo? Paano kung hindi ako ang babaeng ini-isip mong ako? Paano kung iba ako sa ina-

James: Devon, kung anu ka pa man, tatanggapin at mamahalin pa rin kita! hindi ganun ka-babaw ang nararamdaman ko para sayo! Isa lang naman ang hinihiling ko, ang pagka-tiwalaan mo ako.

Devon: James I'm a-

"maybe its true that I can't leave without you.."

Devon: excuse me, may tumatawag

James: go on.

Devon: Hello!

Kiya: Don't you ever try na aminin sa boyfriend ang tungkol sayo!

Devon: Kiya? Paano mo nala-

Kiya: your sister told me! Kaya pala hindi ka pumunta dito para mag-train!

Devon: kiya, I need to do this!

Kiya: yes! You can do that, but not now!

Devon: pero kelan pa?

Kiya: kapag kaya mo na siyang ipag-tanggol!

Devon: pero Kiya,

Kiya: no more pero2x! I'll be waiting you here! Bye.

Iyon lang at pinutol na nito ang tawag. Napa-buntong hininga naman si Devon sa sinabi ni Kiya.

Devon: Anu ba yan! Kung kelan may lakas na ako ng loob para sabihin….

James: May problema ba? Sino ang tumawag?

Devon: ha? Si Mama…. Pinapa-uwi na kasi niya ako…

James: Ganun ba? Ahmm… teka may sasabihin ka sakin diba?

Devon: ha? Ahmmmm…. Naka-limutan ko na! sige na James.. kailangan ko ng umuwi.

James: iha-hatid na kita.

Devon: okay lang?

James: para kang others!

Devon: thank you!

Habang nasa loob ng kotse, kapansin-pansin ang pananahimik ni Devon. napuna ito agad ni James dahil hindi naman ganoon dati si Devon. nararamdaman ng binata na may malalim pang dahilan kung bakit kailangang umuwi ni Devon pati ang pananahimik nito. Pero mas piniling wag nang magtanung ni James.

James: hihintayin ko na lang na siya mismo ang mag-sabi sakin.

Bulong ni James sa sarili.

Sa Bahay ng mga Roque

Chrizza: bakit umuwi ka agad? Anung nangyari sa pag-amin mo? Nagalit ba? Na-

Devon: I didn't do it!

Chrizza: bakit?

Devon: tumawag si Kiya!

Chrizza: ha? Pinigilan ka niya?

Tumango lang si Devon bilang kasagutan.

Chrizza: pero bakit niya ginawa iyon?

Devon: hindi pa daw ito ang tamang panahon para sabihin ko ang katotohanan kay James. hindi ko pa daw kayang ipag-tanggol si James.

Chrizza: ipagtanggol? Kanino?

Devon: Izay, alam mo kung sino at anu ang tinutukoy ko at ni Kiya.

Chrizza: anung plano?

Devon: pupunta ako ngayon sa gubat. I need to do a serious training with Kiya. Siguro oag nakita na niya na malaki na ang improvement ko, she will alow me to confess the truth kay James. and maybe by that time, kayak o na siyang protektahan.

Chrizza: Goodluck sis! Sana mas maganda ang ending niyo ni James.

Devon: wala naba talagang pag-asang magkaba-

Chrizza: hindi kami ang issue ngayon. And besides, kung gu-gustuhin naman niya, baka meron. Pero through these years, wala siyang ginawa. At worst pa dun, naging..

Devon/Chrizza: babaero na siya!

Niyakap ni Devon ang kapatid. Don't worry Izay, matapos ko lang itong isipin ko, I'll help sa pag-ayos ng love story mo!

Chrizza: whatever! Sige na! lumakad ka na, hinihintay ka na sigurado ni Kiya. Ingat ha!

Devon: ikaw na alng amg-sabi kay Mama.

Chrizza: alam na niya yun!

Sa Gubat

Kiya: mag-simula na tayo!

Devon: Pasensiya na Kiya.

Kiya: bago ka gumawa ng desisyon, subukan mong hindi lang sa isang tao mag-tanung ng opinion.

Devon: sorry

Kiya: mag-focus ka na lang!

Naging determinado si Devon sa training niya. Kailangang lumakas siya, hindi lang para sa pamilya niya at para sa sarili niya. Kailangan niyang lumakas para kay James. Para ma-protektahan niya ito. Lumipas ang mga araw. Ang mga araw ay naging linggo at ang linggo ay naging buwan. Tama! Isang buwan na rin ang nakakaraan ng mag-simula siyang mag-train kasama si Kiya. Masasabi na ring malaki na ang pinag-bago niya. Tulad nga ng sabi ni Kiya, nalagpasan na niya ang first level. At ngayon ay handa na siya sa mas-komplikado pang pag-sasanay.

Devon: Aaminin ko na kay James ang totoo, Kiya. Alam kong hindi pa ako ganun ka-lakas, pero malaki na ang pinag-bago ko! Sana hayaan mo na akong umamin sa kanya. Kiya?

Kiya: Sa tingin ko naman, pwede mo ng gawin ang gusto mo. Pero mag-iingat ka lang. at wag ka ring masyadong umasang matatanggap ka niya.

Devon: OO! Alam ko iyon. Pero wag na sanang maulit pa ang nangyari sa ate ko sa akin. Sana, mas maging suwerte ako.

Chapter 36-My WitchHeart

Maagang pumasok si Devon na araw na iyon. Kahit masakit pa ang katawan at ulo niya dahil sa training niya kahapon with Kiya. Binawela na lang niya ang mga iyon, kailangan niyang maka-usap si James. hindi niya kasi ito naka-usap bukod sa sira ang cellphone niya, talagang hindi sinasagot ng binata ang mga tawag niya gamit ang landline nila. Mukhang nag-tampo talaga ito sa kanya. Sa sobrang pagma-madali hindi na napansin ni Devon ang isang paparating na estudyante. Huli na ng makita niya ito, dahil nagka-bongguan na sila. Buti na lang mabilis ito kaya naman napigilan nito ang pag-bagsak niya sa sahig. Pero dahil sa ginawa nito, ay ito ang natumba sa sahig worst, napa-ibabaw siya dito. naging alerto naman si Devon sa naging pisisyon nila kaya dali-dali siyang tumayo at inayos ang sarili. Nagulat naman siya ng mag-salita ito.

Estudyante: you?

Devon: ha? Kilala mo ako?

Estudyante: di mo ba ako nata-tandaan? Ahmmmmm.. sa gubat, remember? Nung natumba ka? Nung sabado! Hindi ako pwedeng mag-kamali, ikaw nga yun!

Devon: nung sabado….. right! Ikaw nga yun!

Estudyante: talaga bang lagi kang nagma-madali? Kasi sa tuwing nagkaka-salubong tayo lagi kang nagma-madali at natu-tumba!

Devon: hindi naman. Teka lang, dito ka nag-aaral? Bakit nga-

Estudyante: bago lang kasi ako dito. by the way I'm Samuel Cruz. Transfer student from Samsters University.

Devon: Luna Devon Roque, nice meeting you Sa-

Sam: Sam na lang.

Devon: nice meeting you Sam. Devon na lang din ang itwag mo sakin.

James: Devon!

Devon: sige Sam, mauna na ako sayo. Nice meeting you again.

Sam: same here!

James: Who's that?

Devon: ahmmm… bagong ka-kilala… James, can we talk?

James: about what?

Devon: last Saturday, noong tumawag ka… anu ka-

James: Let's not talk about it anymore! Wala ng dapat pang pag-usapan pa.

Devon: James, let me explain… hi-

Naputol ang sasabihin ni Devon ng yakapin siya ni James.

Devon:ja-james…..

James: ssshhhh…. I'm so sorry Devon. naging makitid ang utak ko. Nag-alala lang naman ako sayo… tumawag ang Ate mo sakin kagabe. She told me na dinalaw mo yung pinsan mo kasi may sakit. Tyaka matagal na kayong hindi nagki-kita kaya gusto mong sulitin ang panahon na meron kayo lalo na at hindi maganda ang kalagayan niya.

Devon: pinsan? Pinsan ko?... aaaaaaaaaahhhhh.. tama… tama yun… dumalaw nga ako sa pinsan ko. Na-miss ko talaga siya.

James: pero sana sa susunod, ipa-alam mo rin sakin yung mga lakad mo. Para hindi na ako nag-aalala pa. tingnan mo ang nangyari, nagka-problema pa tayo.

Devon: pasensiya na. biglaan lang kasi… pasok na tayo… baka magka-iyakan pa tayo.

Nav: Devon! Devon!

James: Nav! Anung gina-gawa mo dito?

Nav: James…. Devon, pwede ba tayong mag-usap?

Devon: bakit? May problema ba?

Nav: Gusto mong malaman ang totoong nangyari diba?

James: Anu? Totoong nangyari? Saan? Devon?

Naintindihan agad ni Devon ang ibig sabihin ni Nav.

Devon: Ahmmmm… James, mauna ka na. susunod na lang ako. May pag-uusapan lang kami ni Nav.

James: Samahan na kita.

Devon: No James! I'll be fine!

Nav: lets go?

Devon: Sige James, mauna na kami. Tara!

James: hintayin na lang kita sa classroom. Nav, ikaw na ang bahala kay Devon.

Sinundan na lang ng tingin ni James ang papalayong sina Nav at Devon.

Sa Mini-Forest

Devon: Nav, sure ka na ba talaga na sasabihin mo sa akin ang story nyo ng Ate?

Nav: Devon, kayo ba ni James? I mean..

Devon: Yes! Bakit?

Nav: alam ba niya ang totoo mong pagka-tao?

Nagulat si devon sa tinanung sa kanya ni Nav.

Devon: anung ibig mong sabihin?

Nav: ang totoo nyan, ang dahilan kung bakit kami nagka-hiwalay ng ate mo ay, I found out na hindi siya ordinaryong tao. Na she's totally different from others.

Devon: paki-linaw na-----naman..

Nav: Your'e a witch!

Nang-hina ang mga tuhod ni Devon ng dahil sa narinig. Napa-upo si devon sa isa sa mga bench sa lugar na iyon.

Devon: pa-pa

Nav: You're sister told me before. Pero naging duwag ako para tanggapin iyon. Nilayuan ko siya. Dahil sa maling paniniwala ko tungkol sa mga tulad niyo. I even treated your sister as if, may nakaka-hawa siyang sakit. Huli na bago ko ma-realize how stupid I am para gawin ang bagay na iyon. Proving how fool I am. I forgot the true meaning of love is acceptance. Naging bulag at bingi ako ng mga panahong iyon. Nasaktan ko ng labis ang nagi-isang babaeng minahal ko ng lubos. Kaya eto ako ngayon, nagsisi. Hinihiling nasana ma-ibalik ko ang naka-raan para sana hindi ko siya nasaktan.

Devon: alam mo ang lahat ng tungkol sa akin all this time? At wala ka man lang sinabi sa akin?

Nav: Devon, wala akong ideya tungkol sayo, not until malaman kong kapatid ka ni Izay. Pero kami ang isyu ngayon dito. It's all about you and James.

Devon: anung tungkol samin?

Nav: alam nab a niya na hindi ka ordinaryong babae? That you are a witch!

Devon: no…. importante pa ba yun?

Nav: of course! Devon, nag-aalala ako sa kung anung pwedeng maging reaksiyon ng pinsan ko once na malaman niya ang tungkol sayo! Sa totoo mong pagka-tao! Devon, I'm worried nab aka ma-ulit lang ang nangyari sa ate mo sayo!

Devon: No! iba sayo si James!

Nav: paano mo nasabi?

Devon: coz…. He promise me!

Nav: nag-promise din ako sa ate mo na hinding-hindi ko siya iiwan no matter what. Pero anu? Nang malaman ko ang totoo, na-bali lahat ng pangako ko! Devon, lets face the reality, hindi magiging madali ang pag-tanggap sa katotohanan. Lalo na kung patatagalin mo pa! mas mahi-hirapan siyang tanggapin!

Devon: hindi lahat ng tao katulad mo Nav. Duwag!

Nav: hindi nga. Kaya baka mas matindi pa ang mangyari sayo kesa sa ate mo. You don't know everything about my cousin. Kahit ako hindi ko siya ganun ka-kilala. Kaya hindi ko masasabi kung anung kaya niyang gawin or pa-paano siya mag-isip!

Devon: hi-hindi ko kaya…..

Tinabihan ni Nav si Devon at kinuha ang mga kamay nito.

Nav: Devon, look at me. Mas lalo ka lang masasaktan kung patatagalin mo pa ang pag-amin sa kanya. Mas mabuti kung habang maaga pa lang ay nili-linaw mo na ang lahat. Habang hindi pa malalim ang pinag-samahan niyo. Oo masasaktan ka kasama iyon, pero isipin mo na lang, mas madali niyang matatanggap kung habang maaga pa, inamin mo na sa kanya ang totoo. Ayokong matulad kayo sa nangyari sa amin ng ate mo.

Devon: pero paano kung, hin…di niya ako matanggap?

Nav: then you need to set him free. Kung mahal ka talaga ng pinsan ko, matatanggap ka niya! Kahit anu ka pa!

Devon: pag-iisipan ko….

Nav: gawin mo habang maaga pa… paano, mauna na ako sayo….. goodluck!!!

Devon: salamat

Naiwan si Devon na nagta-talo ang isip kung susundin niya ang sinabi ni Nav, tungkol sa pag-amin niya.

Devon: Devon! paano ka na? isip! Isip! Isip!

Sa Bahay ng mga Leal

Mother: James, anak pwede ba kitang maka-usap?

James: about what ma?

Mother: tungkol sa inyo ni Devon.

James: sige po. May problema po ba Ma?

Mother: alam naba niya anak?

James: hindi pa po! Pero sasabihin ko din po sa kanya!

Mother: kalian?

James: sa birthday party po niya. Sa susunod na buwan.

Mother:anu sa tingin mo ang magiging reaksiyon niya?

James: I just hope, maganda.

Chapter 35-My WitchHeart

Saturday

Nasa Gubat muli si devon para mag-sanay.

Kiya: nabalitaan ko mula sa Kapatid ko ang nangyari sayo. Mukhang nagsi-simula na!

Devon: sa tingin mo ba, sila ang may..

Kiya: sino pa bas a tingin mo? Bukod sa mga Celeres wala ng iba pang naka-laban na angkan ang iyon abuela. Kaya mas dapat kang maging seryoso sa pag-aaral mo para sa pagha-handa para sa nalalapit mong kaarawan.

Devon: OO alam ko! Teka lang, asan si Piya?

Kiya: may kailangan siyang tapusin, hindi muna natin siya makaka-sama ngayon. Handa ka na bang matuto ng mahika?

Devon: handing-handa na!

Kiya: magsi-simula muna tayo sa mga basic magic and spells na dapat mong matu-tunan. Tulad ng elevation, invinsibility, teleportation at konting elemental magic.

Devon: ang dami naman!!!

Kiya: madami ka dyan? konti pa yan! Wala pa sa kalahati. Basic muna para kahit pa-paano may alam ka na, bago ka pa maging fully pledge witch. Para din di ka masyadong dehado sa mga nasa paligid mo.

Devon: ganun?

Kiya: ganun na nga! Ai naku tama na nga itong kwentohan na ito! mag-simula na tayo!

Devon: anu ang u-unahin natin?

Kiya: elevation na muna. Isa lang ang dapat na meron ka pag-gagawin mo ang magic na ito. FOCUS!!! You must your purpose or goal or yung main object kung bagay, hayop or tao.

Devon: tao? Magpa-palutang ako ng tao?

Kiya: yes! You can even elevate yourself, kung gu-gustuhin mo!

Devon: wow! Amajing!!!!! Mag-umpisa na tayo, para maka-rami!!!!!

Kiya: just try to imitate what I'm going to do. Magsi-simula tayo sa…… that one! yung sanga na nasa ibabaw ng naka-tumbang puno. Ili-lipat ko iyon sa……. Sa ibabaw ng lamesa sa kanan mo.

Pumwesto si Kiya sa unahan ni Devon. nagulat pa siya ng biglang tumayo ito. dalawang beses ito nag in-hale at exhale. Itinaas nito ang kanang kamay/paa(aso si Kiya diba?). itinapat sa sanga malayo dito. ipinikit nito ang mata, maka-lipas lang ang ilang segundo ay nakita na ni Devon ang pag-angat ng sanga mula sa kinapa-patungan nito.

Devon: whoah!!! Ang galing!!!

Unti-unting gumalaw ang sanga patungo sa direksiyon niya.

Kiya: wag na wag kang mawawala sa konsentrasyon. Dapat ay malinis ang iyong isipan mula sa anumang uri ng isipin o issue. Dahil kung hindi, kahit ang mapa-angat ng isang pulgada ay hindi mo magagawa.

Ilang Segundo pa ang lumipas ay tuliyan ng na-ilipat ang sanga sa mesa katabi ni Devon.

Kiya: ikaw naman. Subukan mo! Itong kutsara ang ili-lipat mo sa ibabaw ng naka-tumbang punong iyon.

Devon: ako? Di pa a-

Kiya: di ka pa handa? Kelan pa? sige na! di ka ka-kain kung hindi mo naga-gawa ang ginawa ko.

Devon; anu?

Kiya: gusto mong ma-gutom or what?

Devon: fine!! Fine!!! Eto na.. magsi-simula na po!!!

Devon close her eyes focus her mind on the spoon. Slowly, she put on her mind to elevate the spoon and that she needs to transfer it ot other place. Kiya on the other hand, watch and observe Devon on her first trial. Ilang minute na ang naka-lipas ngunit hindi pa rin napapa-galaw o lutang ni devon ang kutsara.

Kiya: Devon! whats wrong?

Devon: I'm trying my best, Kiya!

Kiya: you must not only try it, but do it Devon! Wag mong pagdu-dahan ang kakayanan mo. You're a witch! You'll always be! Kaya dapat sisiw lang sayo ang bagay na yan.

Devon: pero Kiya! Ito ang first ko!

Kiya: walang first-first sa mga katulad natin Devon! wala! So do it!

Devon: Okay!!!! Gagawin ko na! just give me enough time.

Kiya: you have all the time that you need, Devon. you just need to learn how to use it well.

After hearing everything that Kiya said, Devon starts to focus her mind once again. She just hopes she'll do it fine this time.

Devon: Focus!! Focus!!!! Focus Devon!!!

Kiya: alisin mo lahat ng mga isipin mo!!

Devon: I'm doing it!!!

FOCUS!! FOCUS!!! Yan ang ginawa ni Devon for almost an hour. Halos sumakit na ang ulo ni Devon, sa kaka-Focus niya. Pero like what many people belives, pag may tiyaga may sinigang! At last, nai-angat na ni Devon ang kutsara mula sa ibabaw ng lamesa. Now, ang dapat na gawin ay ilipat iyon san aka-tumbang puno.

Devon: FOCUS Devon!!! You're almost there. Slowly but surely dapat…. Unti-unti lang…

Nasa kalahati na ng distansiya si Devon sa pagli-lipat ng kutsara ng biglang tumunog ang cellphone niya.

Devon: ay butiki!

Dahil sa bagay na iyon, ay nawala sa concentration si Devon at nahulog ang kutsara sa lupa.

Devon: Aw… saying! Konti na lang!

Kiya: Devon! diba sinabihan n akita bawal ang cellphone kapag andito tayo?

Devon; sorry! naka-limutan kong i-silent.. ahmmmm… excuse muna…

Dali-daling nilapitan ni Devon ang bag niya kung saan naroroon ang maingay niyang cellphone. Isang tawag iyon, galing kay James. nilingon ni Devon si Kiya para sana humingi ng permiso para sagutin ang tawag.

Kiya: fine! Paki-bilisan lang. at that would be the last time na magiging destruction ang cellphone na iyan.

Devon: oki oki!!! Thanks thanks!!!!

Lumayo si Devon ng kaunting distansiya mula kay Kiya.

Devon: James? bakit?

James: Asan ka? Pumunta ako sa house niyo kanina. Pero sabi ng mama mo, may pinuntahan ka daw? Wala naman tayong pasok ngayon ah!

Devon: ahmmmm…… pumunta lang ako sa…… mall!!! Nandito ako sa mall!!

James: nasa mall ka? Where? Puntahan kita now!

Devon: pupunta ka? No!!!

James: ha? No? bakit?

Devon: ahmmm….. pa-..pa-uwi na rin ako!!!! So baka hindi mo na rin ako ma-abutan.

James: okay, so sa bahay nyo na lang ako maghi-hintay!

Devon: No! I mean…

James: Devon, asan ka ba talaga?

Devon: anu kasi… ahmmmmm…..

James: fine! I get it! ayaw mo akong makita!

Devon: no! hindi yun ma-

James: bye. Kita na lang tayo sa school sa Monday. Kung hindi mo ako pagta-taguan.

Iyon lang at pinutol na nito ang tawag.

Devon: James! ja-……….. naku naman! Arghhhhh!!!!

Kiya: umuwi ka na!

Devon: ha?

Kiya: sabi ko umuwi ka na!

Devon: di pa ta-

Kiya: alam ko naman na hindi ka na makakapag-concentrate sa training natin. Kaya umuwi ka na lang. bumalik ka na lang bukas.

Devon: bukas? Pero, baka hindi ako pa-

Kiya: papayagan ka nun!

Devon: ni Mama?

Kiya: yup! Nabanggit na ng kapatid ko sa Mama mo about our training.

Devon: at pumayag siya?

Kiya: bakit hindi? Magaling yata mag-paliwanag ang ate ko! Tyaka even your mom believes that sa panahon ngayon at sa mga nangyayari sayo these past few weeks, kailangan na niyang kalimutan ang pag-pigil sayo to learn magic. Dahil aminado siya na maraming mga unnecessary things and people ang nakaka-salamuha mo.

Devon: really? Whoah!! That's a relief! Atleast ngayon nabawasan na ang ala-lahanin ko! Thank you talaga!!!!

Kiya: whatever!!! Go! Umalis ka na! baka hini-hintay ka na ng boyfriend mo!

Devon: how did you

Kiya: hello? Who's on the line? May naligaw ba dito? at nag-taka pa kung paano ko nalaman! Gosh! Umalis ka na lang nga!!! Dapat maaga ka bukas!

Devon: so sorry!!! sige2x!!!!! bye bye na!! thanks thanks talaga.

Nagma-madaling umalis si Devon sa training ground nila ni Kiya. Lakad-takbo ang ginawa ng dalaga at habang daan ay kinokontak niya si James.

Devon: James! sagutin mo! James naman!!!!!!!

Sa pagma-madali ay hindi napansin ni Devon ang naka-usling uagt ng puno sa daan. Na naging dahilan para matalisod at tumumba siya. Nabitiwan ni Devon ang cellphone at nadaganan ng matumba siya.

Devon: araaaaaaaaay!!!!! Naku naman!!

Tinig: Miss okay ka lang?

Devon: Obvious ba?

Tinig: tulungan na kita!

Devon: wag na! kaya ko!

Tumayo si devon mula sa pagkaka-tumba. Nakita niya kung sino ang nagma-may-ari ng tinig na iyon. Isang Lalaki. Bigla niyang na-alala ang cellphone niya.

Devon: naku naman! Nasira! Lagot ako kay ate!

Hindi na pinansin ni Devon ang lalaki at dali-daling umalis sa lugar na iyon. Samantala ang lalaki naman ay iiling-iling na pinag-masdan ang nagma-madaling dalaga.

 

Chapter 34-My WitchHeart

Dice: Anung nang-yari, Lucy?

Lucia: merong kumontra sa ginawa ko! Malakas siya!

Mitch: hindi pa ba patay ang Devon na iyon?

Lucy: wag mo akong madaliin Mitchele! Alam ko ang ginagawa ko!

Dice: hayaan mo na si Lucy, Mitch! Naka-plano na ang lahat. Kung magma-madali tayo baka mabolelyaso pa!

Mitch: patawad…

Lucy: marunong akong tumupad sa pangko, Mitchele! Alam mo iyon.

Sa Classroom

James: Devon! Goodmorning!

Devon: Good-morning…

James: may problema ba?

Devon: ha? Wala… medyo masakit lang ang katawan ko.

Hinila ni James ang bangko para maka-tabi kay Devon. minasahe pa ng binata ang ulo ni Devon hanggang balikat.

James: alam mo, ganito ang ginagawa ng mama ko kapag masakit ang ulo ko. Pero hindi ko masasabi na magaling din ako pag-dating sa pagma-masahe. First time ko kasi mag-masahe..

Devon: swerte kop ala.. salamat James..

James: anything for my Dearest…

Devon: baduy!!!

James: punta tayo sa bahay mamaya.

Devon: ha? Bakit? Anung meron?

James: dapat ba may dahilan?

Devon: hindi naman…. Baka kasi nakaka-hiya sa ma-

James: Devon, my mother likes you! Tina-tanung nga niya lagi sa akin kung kelan ka babalik sa bahay. Wala ka naman sigurong gagawin ngayon?

Devon: gagawin?

Biglang na-alala ni Devon ang isa sa mga pakay niya ng araw na iyon.

Devon: ahmmm… siguro, hintayin mo na lang ako sa may parking lot mamaya.. may ka-kausapin lang muna ako.

James: baka gusto mong samahan kita? at sino ba ang gusto mong kausapin? Kilala ko ba?

Devon: sa akin na lang yun.

James: baka lalaki yan?

Devon: seloso!

Sa halip na sumagot pa, isang mabilis na halik sa mga labi ni Devon ang ginawa ni James na ikina-bigla ng dalaga.

Devon: James!!! ba-

James: anung masama? Girlfriend naman kita!

Devon: kahit na! baka may ma-

Hindi na natuloy ang gustong sabihin ni Devon dahil sa halik ni James. ngunit di katulad ng na-unang halik, hindi agad iyon tinapos ni James. unti-unti na ring nada-dala si devon sa mga halik na iyon. Kung hindi lang may tumikhim sa likuran nila at nag-salita.

Mitch: baka hindi niyo naki-kitang may iba pang tao kayong kasama dito!

Devon: ahmmm… so-sorry..

Pinalo ni Devon si James sa braso na pangiti-ngiti lang sa tabi niya.

James: bakit?

Devon: kaw kasi!

James: I love you!

At hinalikan pa ni James si Devon sa pisngi bago bumalik sa pwesto niya. Nakita iyon ni Mitch na lalo pang nagpa-tindi ng nararamdaman niyang poot sa dibdib.

Mitch: mag-saya ka lang Luna Devon Mercedes, sulitin mo na lhat ng panahon na meron ka habang kasama mo pa si James. dahil isang araw gigising ka, wala na ang lahat sa iyo. Kundi ang tanging bagay na nati-tira para sayo ay kamatayan!!

Ito ang nasa isipan ni Mitch habang matamang pinagma-masdan si Devon. pagka-tapos ng klase nila ng hapon na iyon, agad na hinanap ni devon ang taong pakay niya. Unang nakita niya si Sherwin.

Devon: Sherwin, goodafternoon!

Sherwin: little girl!!! Kumusta? Ang tagal nating hindi nag-kita ah?

Devon: tagal? Nakita mo kay ako kahapon!

Sherwin: na-miss lang kita. so anung atin?

Devon: ahmmm… hina-hanap ko kasi si Nav. Nakita mo ba siya?

Sherwin: si Nav? Bakit?

Devon: may ita-tanung lang ako! Anu na-saan siya?

Sherwin: nasa court siya, pero dalian mo na rin at pa-uwi na rin yun. Kaka-tapos lang ng basketball practice naming.

Devon: sige-sige. Salamat!

Sa Basketball Court

Devon: Nav! Nav! Sandal!

Nav: little girl? Anung gina-gawa mo dito?

Devon: buti na lang na-abutan pa kita!

Nav: bakit? May problema ba?

Devon: may ita-tanung lang sana ako….

Nav: sure! Anu ba yun? Ooooooppps… wag lang sa pera. Wa-

Devon: tungkol kay Chrizza, sa ate ko!

Nakita ni Devon ang naging reaksiyon ni Nav, nang banggitin ang pangalan ng ate niya.

Devon: alam ko na, nagkaroon kayo ng past ni Ate.

Nav: pa-…..paano mo nalaman?

Devon: I asked her last night! At naging honest naman ang kapatid ko.

Nav: alam mo nap ala, anu pa ang kailangan mo sa akin?

Devon: Nav, hindi naman sa nanghi-himasok ako, gusto ko lang kasing malaman kung anu ang nangyari sa inyo ni Izay. Bakit kayo nagka-hiwalay?

Nav: diba tinanung mo na si Izay, bakit tinatanung mo pa ako?

Devon: hindi naman niya sinabi lahat. Kaya……….. napag-desisyunan ko na ikaw na lang ang tanungin…

Nav: I'm so sorry, Devon. Pero nangako ako sa sarili ko na hindi ko na kailanaman bu-buksan pa ang issue tungkol samin ni Chrizza. At alam kong iyon din ang gusto niya.

Devon: hindi ba ako lulusot? I mean… I really want to know the story behind your breakup!

Nav: so sorry, Little girl! Not unless si Chrizza ang unang mag-salita, I wont tell you anything. Mauna na ako sayo!

James: Devon!

Nav: ayan nap ala sundo mo! Ingat! Say hi for me sa ate mo.

Bago pa ito umalis ay ginulo pa nito ang buhok niya. Nag-hi lang it okay James at tuluyan ng umalis.

Devon: saying naman!

James: anung pinag-usapan niyo?

Devon: wala… may tinanung lang ako! Lets go!

James: okay! Sinabi mo eh!

Chapter 33-My WitchHeart

Chrizza: totoo? Hindi ka ba nag bi-biro?

Devon: oo nga sabi! Pang-sampung tanung mo na yan. Kaya please tama na!!! nato-torete na ako sayo!

Chrizza: pero paano nangyari? Diba magka-galit kayo nun?

Devon: nang-yari na ang nang-yari!! Tyaka diba, matagal na kaming nagka-bati diba?

Chrizza: iba talaga pag-tinamaan ng pana ni Kupido. Tsktsktsk….

Devon: kaw, Izay? Kalian?

Chrizza: ikaw ang topic dito, kaya wag mong i-baling sa akin.

Devon: may past ba akyo ni Navinel?

Chrizza: at bakit naman nasama ang lalaking iyon sa usapan?

Devon: OO o hindi lang ang sagot. May past ba kayo ni Nav?

Nakita ni Devon ang paga-alinlangan ni Chrizza na sagutin ang tanung niya dito.

Devon: kung ayaw mong sagutin,okay lang.

Chrizza: Yes!

Devon: ha? Anung yes?

Chrizza: diba tina-tanung mo kung may past kami ni Nav? Yes! Naging kami nga!

Devon: really? So what happened? Bakit parang ilag kayo sa isa't-isa?

Chrizza: dahil wala siyang kwentang lalaki! Duwag!

Devon: ha? Paki-explain.

Chrizza: wag mo ng alamin. Tyaka tina-tanung mo lang naman kung naging kami diba? Hindi na kasama dun ang kwento ng past namin.

Devon: Izay naman! KJ ka! I-kwento mo na kasi! Hindi ako makaka-tulog niyan.

Chrizza: at bakit naman?

Devon: siyempre! I-isipin ko kong anu ang naging dahilan ng separation ni Nav! OMG!! Magkaka-eyebags ako nito!! Izay, pity me! Pa-pangit ako nito!!!

Chrizza: care ko?

Devon: Izay naman!

Chrizza: Goodnight!

Tumalikod na si Chrizza sa kapatid para putulin na ang usapang iyon. Bago matulog, naka-isip si Devon kung pa-paano malalaman ang buong istorya.

Devon: kung ayaw sabihin ni Izay ang dahilan, pwede naman akong mag-tanung sa isa pang tao na involve din.

Naka-ngiting naka-tulog si Devon dahil sa na-isip.

Nasa isang gubat siya, nakikita ni devon ang sarili na nag-lalakad sa isang masukal na gubat. Lakad-takbo ang ginagawa niya. Nararamdaman niya ang bilis ng tibok ng puso niya at bilis ng pag-hinga. May naririnig siyang boses ngunit di niya mawari kung saan iyon nag-mumula. Sa di kalayuan ay isang pigura ng tao ang nakita niya. Ngunit hindi niya maaninag ito. kina-kawayan siya nito. Animong tinatawag siya nito upang lumapit dito. sa likuran naman niya ay may mga sumisigaw ng pangalan niya. Marami ang mga ito. sa kanan niya ay may isa pang pigura ng isang tao. Naka-lahad ang mga kamay nito sa kanya. Ngunit ganoon na lang ang takot niya ng makita ang animoy sinulid na naka-tali sa buong katawan nito. At ang dulo ng sinulid ay hawak ng isa pang pigura na nasa likuran nito. Nagulat na lang siya ng saksakin siya nito sa tapat ng puso niya ng patalim. Natumba siya sa lupa. Habol hiningang tini-ngala niya ang sumaksak sa kanya. Nakita niyang lumuluha ito. Naki-kita ni Devon ang pag-daloy ng dugo mula sa kanyang dibdib. Mula sa liwanag na nagmu-mula sa buwan, na-aaninag niya ang itsura ng taong sumaksak sa kanya. Ngunit unti-unti ng dumidilim ang paningin niya para makita ng maayos ang mukha nito. Naririnig ni Devon ang mga boses na tumatawag sa kanya. Pinilit niyang gumapang, ngunit napaka-bigat ng katawan niya para gawin iyon. Unti-unti ng nauubusan ng hangin si Devon.

Devon: Tu-----lu—ngan…. Nyo ako……….. tu---long

Chrizza: Von!!! Von-von!!! Gising!! Bina-bangungot ka!!!! Von-Von!!!!

Devon: tulong!!!!

Napapa-kinggan ni Devon ang boses ng ate nya. Ngunit hindi nya ma-imulat ang kanyang mga mata. Nararamdaman din niya ang pagyugyog nito sa kanyang balikat. Tinatawag na rin ng ate niya ang kanyang ina.

Selena: anung nangya-yari?

Chrizza: ma!! si Von-von!!! Bina-bangungot na naman!!!!

Selena: anak!!! Devon, imulat mo ang mga mata mo!

Devon: Mama!!!

Chrizza: Ma!!! nata-takot na ako!!!

Selena: Izay, hindi lang ito basta-basta bangungot…. May gumagawa nito sa kapatid mo!!!

Chrizza: gumagawa? Sino? Bakit?

Selena: wag ka ng mag-tanung, kunin mo ang itim na libro sa kahon na nasa ilalim ng kama naming ng papa nyo. Dalian mo!

Chrizza: O—Opo!!!

Selena: Anak.. kapit ka lang! lakasan mo ang loob mo! Nandito lang kami ng ate mo!

Narinig ni Devon ang mga salitang iyon ng kanyang ina. Kaya naman nag-karoon siya ng lakas ng loob para lumaban. Ngunit, kasabay ng pag-lakas ng loob, ay ang unti-unting pag-hirap niya sa pag-hinga.

Chrizza: Mama!! Mama!! Eto na po!!

Selena: hanapin mo ang pahina 65! Tapos ibigay mo sa akin ang libro.

Akala ni Izay ay madali ang paghahanap ng pahinang sinabi sa kanya ng kanyang ina. Ngunit nagka-mali siya. Hindi ordinaryong libro iyon. Dahil wala sa ayos o sequence ang mga numero na naro-roon.

Chrizza: Ma! bakit ganito ito? hin-hindi ko…

Boses: tao po! Tao po!

Chrizza: amy tao po sa labas!

Selena: tingnan mo muna kung sino! Ako ng bahal sa kapatid mo!

Devon: Ma…. hi---------hindi po a------kooo ma-

Selena: ssssshhhh… wag ka nang mag-salita pa anak. Ipunin mo na lang ang lakas mo. Nasaan na ba yun?

Piya: Goodeve po!

Chrizza: Ma, hindi ko siya

Selena: Zerisa Piya?

Piya: Buti naman at na-aalala mo pa ako!

Chrizza: Ma, kilala mo?

Selena: oo! Anu-

Piya: mamaya na tayo mag-kwentohan, mas kailangan ng atensyon ng anak mo, Selena.

Lumapit kay Devon ang bagong dating. Hinaplos nito ang mukha ng dalaga na puro pawis na sa mga oras na iyon.

Piya: Kinu-kulam siya! At napaka-lakas ng kapangyarihan nito para mapasok ang panaginip ng kapwa niya mangku-kulam.

Selena: may ideya ka ba kung sino?

Piya: meron akong kilala! Ngunit matagal na siyang wala sa mundong ito. Maliban lang kung ang gumagawa nito sa anak mo ay galing rin sa kanyang angkan.

Selena: Ang mga Celeres ba?

Chrizza: excuse me po! Baka naman gusto niyong tulungan ang kapatid ko? Nahi-hirapan na po siya. Mama!!

Piya: akong bahala sa kanya!

Hinawakan ni Piya ang kaliwang palad ni Devon. bumulong ito ng mga salita sa hangin. wala namang maintindihan isa man sa mga salitang iyon si Chrizza. Ilang minute pa ang lumipas ay isang maitim, manipis at mahabang bagay ang hinila ni Piya mula sa gitna ng palad ni Devon. nang makita iyon ni Chrizza.

Chrizza: Sinulid? Bakit sinulid?

Piya: ito ang ginagamit ng angkan ng mga Celeres sa pangku-kulam.

Selena: pero bakit ang anak ko? Matagal ng wala ang Nanay gayundin ang Pinuno ng angkan nila! Wala akong naki-kitang dahilan para gawan nila ng masama ang aking anak.

Piya: maaaring wala tayong naki-kita. pero sila ay meron. Maging ma-ingat kayo hindi lang sa mga gina-gawa niyo. Gayundin sa mga taong nasa inyong paligid. Maging mapag-matiyag kayo! Bantayan niyo ang bawat isa, lalo na si Devon. nara-ramdaman kong hindi ito ang huli. Hindi lang basta-basta ang gumawa nito sa anak mo Selena.

Selena: ta-tandaan ko iyan. MAraming salamat, Piya.

Piya: tungkulin naming iyon, Selena. Bago ako umalis, ma-aari ba kitang maka-usap Selena?

Selena: oo ba! Maiwan muna kita dito sa kapatid mo Izay.

Chrizza: Opo Mama!

Selena: Doon tayo sa sala.

Chapter 32-My WitchHeart

Sa Park

Devon: alam mo ang OA mo. Bakit mo sinabing grabe ang lagay ng kamay ko dun sa doctor?

James: kung hindi ko yun sasabihin, siguradong hindi ka noon aasikasuhin ng mabuti. Iba na rin yung sigurado.

Kasalukuyan silang nagla-lakad ni Devon sa parke. Naki-kita ni James ang mga ngiti ng dalaga sa mga bata na nagla-laro doon. Umihip ang isang malamig na hangin dahilan para yakapin ni Devon ang sarili. Nakita iyon ni James kaya dalian niyang ibinigay kay Devon ang suot nyang jacket.

Devon: wag na james! okay lang ako.

James: di ka okay.!

Wala na ring nagawa ang dalaga. Niyaya ni James si Devon na ma-upo sa isa sa mga bench na naroroon.

James: dito muna tayo ha!

Devon: ayaw mo pang umuwi? Baka nag-aalala na sayo ang mama mo.

James; eh sayo?

Devon: nakita tayo ni Izay na sumakay sa kotse mo. Umuwi lang daw ako bago mag-nine.

James: ang bait naman ni ate! ^_^

Devon: ate ka dyan! kapatid mo?

James: future!

Naka-ngiting sagot ni James. naka-titig lang sina James at Devon sa isa't-isa. Nag-simula na naman ang pag-tambol ng puso ni Devon. hindi na rin normal ang pag-hinga niya ng mga oras na iyon. Na-kita niya ang unti-unting paglapit ng mukha ni James sa kanya. Halos tatlong pulgada na lang ang layo ng mga labi ni James sa labi ni Devon ng mag-salita ang binata.

James: Devon, pwede mo akong itulak o sampalin habang maaga pa.

Pero sa halip na gawin ang mga sinabi ni James sa kanya, parang may sariling isip ang mga kamay ni Devon. sa halip na sampal ang gawin, isang masuyong haplos sa mukha ang ginawa ni Devon sa binata. Naulat si James sa ginawa ni Devon. pero parang naging senyales na rin iyon para kay James na ituloy ang gustong gawin sa mga oras na iyon. The moment their lips meet, fireworks seem to be everywhere. Music of love is playing again and again saying that it is forever. At that very moment two hearts become one. Promise of forever between two hearts in love. Nang mag-hiwalay ang kanilang mga labi, nag-salita si James.

James: does this mean….

Devon: hmmm…..

Kinuha ni James ang dalawang kamay ni Devon dinala iyon sa kanyang labi at hinalikan.

James:Luna Devon Roque, I James Anthony Leal, pro-

Devon: No! Please don't!

James: what do yu mean by that?

Devon: please don't promise me anything, James. I don't believe in promises.

James: don't worry I wo-

Devon: Please! If your feeling for me is real, just show it! just make me feel that its true. Ayoko sa huli, pareho tayong masasaktan dahil sa mga pangakong pwedeng mapako.

James: okay. If that's what you want. Hindi ako manga-ngako. Gagawin ko na lang lahat ang mga dapat gawin para maniwal ka na ang nararamdaman ko para sayo ay totoo. Basta bigyan mo lang ang ako ng chance at pagkaka-taon at panahon para mapa-tunayan ang sarili ko sayo.

Devon: oo ba!

James: so ibig bang sabihin nito,…. Ahmmmmm.. tayo na?

Devon: siguro….

James: devon…

Devon: di pa ba obvious? Talga 'to!

James: really???? Totoo?

Sa halip na sumagot ay hinalikan na lang ni Devon si James sa mga labi. Nabigla naman si Devon ng biglang magsi-sigaw si James at magta-talon na parang bata!

James: yeeeeeees!!!!!!!!!!!!!! Kami na ni Luna Devon!!!!!! kami na!!!!!!!!!!!!

Devon: james!! wag ka ngang maingay dyan! baka mapag-kamalan kang sira!

James: I LOVE YOU LUNA DEVON!!!! I LOVE YOU!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Sa Bahay ng mga Celeres

Mitch: aaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Lucia: Mitchle Lyn!!!! Anu nangya-yari sayo?

Dice: anu bang ingay yan? Oh my!!!! What happened here?

Sa kwarto ni Mitch ay naroroon ang mga piraso ng basag na salamin. Ang mga vase at iba pang gamit ay sira-sira na rin. Habang si Mitch ay naka-upo sa tapat ng basag na salamin ,umi-iyak at sumisigaw. Nilapitan siya ng kanyang mga kapatid. Nakita ng mga ito ang dugo sa kamao nito. Maaaring ito ang ginamit ng dalaga para basagin ang salamin sa harap nito.

Lucia: mitchele what are you doing with yourself????

Mitch: I saw it!!! I saw them!!!!!

Dice: them? Who?

Mitch: James and that damn bitch Luna Devon!!! lucy, you promised me! You promised me that I'll have James. pero bakit iba ang nangyayari?????!!!!!!!!

Lucia: calm down, Mitch!! Ca-

Mitch: calm down???????? At ano??? Para ano?? Para manuod kung gaano ka-saya ang Devon na yan sa piling ni James? no Lucy!!!! I had enough!!! Tama na ang pagiging kalmado ko all this time. Siguro panahon na para paalalahanan nag Devon na yan kung sino ang kina-laban niya.

Dice: Mitch, wag kang mag-padala sa emosyon mo! Remember the reason why we are here. At hindi kasama dun si James!!!!!!!!!!

Mitch: wala akong paki-alam!!!!!

Lucia: mitch!!! Ayusin mo ang sarili mo. Mag-uusap tayo mamaya.

Bago pa lumabas si Lucia, muli itong tumingin sa kapatid. At nag-wika

Lucia: kung gusto mong makuha si James, ayusin mo ang sarili at kilos mo. Kayang-kaya kong ibigay sayo ang gusto mo, Mitch alam mo yan. Pero dapat kaya mo ring ibigay ang gusto ko.

Dice: Lucy!!! Wag mong sabihing….

Lucia: bini-bigyan ko alng siya ng option. Hindi ko siya pinipilit.

Pag-katapos sabihin iyon, tuluyan ng lumabas sina Lucia at Dice sa kwarto ni Mitch. Alam ni Mitch kung anung "gusto" ang tinutukoy ni Lucia na dapat niyang ibigay dito. at hindi ito basta-basta. Dahil ilang beses din niyang tinanggihan iyon. Pero sa pagka-kataong iyon, mukhang makukuha na nga ni Lucia ang "gusto" nitong makuha.

Mitch: kahit anu ga-gawin ko makuha lang kita James Anthony Leal!!! Dahil akin ka lang! akin!!

Chapter 31-My WitchHeart

Hapong-hapo si Devon ng araw na iyon. Ma-aga siyang pumasok dahil balak niyang matulog muna. Pagka-uwi niya galing sa unang araw ng training niya kasama si Kiya at ang kapatid nito na si Piya, paki-ramdam ni Devon dalawang beses siyang umakyat ng bundok ng walang pahinga. Nag-umpisa kasi sila sa physical training. Naubos siguro ang oras nila sa physical training palang. Sabi kasi ng mag-kapatid kailangang i-kondisyon muna ang katawan niya. Maas madali daw kasi kong nasa mabuting kalagayan ang katawan niya bago siya mag-simulang mag-aral ng mga spells.

Devon: parang gusto ko ng sumuko

Bulong ni Devon sa sarili habang naka-subsob ang mukha sa desk ng kanyang upuan. Babalik siya ulit sa lugar na iyon sa sunod na sabado. Anu na-naman kayang palusot ang gagawin niya sa mama at kapatid niya para maka-alis. Nag-alala naman si Devon ng malaman na may make-up class pala sila ng nag-daang sabado. Maka-ilang tawag din ang natanggap ni Devon at ng kapatid niya galing kay James. dahil hina-hanap siya nito. Hindi na lang niya iyon sina-sagot dahil baka lalo lang siyang mawala sa focus. Hindi na naman nagtanung ang mama at kapatid niya ng dumating siya sa bahay nila. At pinagpa-salamat na rin niya iyon. Dahil baka hindi niya kayaning sagutin pa ang mga tanuung ng mga ito dahil na rin sa pagod. Muntik namang mahulog sa kinau-upuan si devon ng may sumigaw mula sa likuran niya. Hindi naman niya ito nilingon para kilalanin kung sino ito. dahil kilalang-kilala niya ang boses na iyon tulog man siya.

James: Luna devon!

Niyugyug pa nito ang balikat niya.

James: luna Devon! tinatawag kita diba? Bakit di mo ako pina-pansin? Bakit di ka pumasok last Saturday? Saan ka nag-punta? Devon!

Hindi pa rin pinansin ni Devon si James.

Mitch: Goodmorning James! devon? si Devon ba yan? Tulog yata James. teka, nag-breakfast ka na ba? Gusto mong kumain? Treat ko?

Tumingin muna si James sa nagtu-tulug-tulugang dalaga. Pigil-hininga naman si devon sa kung anu ang isa-sagot ni James sa alok ni Mitch.

James: Sure! Kailangan ko nga sigurong kumain. Nasi-siraan na yata ako para kausapin ang tulog.

Mitch: okay! Lets go?

Maya-maya ay napa-kinggan ni Devon ang pag-sara ng pinto ng classroom nila. Ang masigurong naka-labas na sina James at Mitch, umayos ng upo si Devon at eksaheradong pinakawalan ang hangin na kanina pa niya pini-pigil.

Devon: ang dali mo namang bumigay james Anthony Leal! Hmpf!!!!!! Nada-dala ka pala sa pa-treat treat!!!!! Naku!!!!!!

Sa inis ni Devon ay hinampas niya ang desk na kanyang bangko. Yun nga lang sa lakas ay nasaktan ang kamay niya.

Devon: aray!! Aray!!! Ko!!! Malas talaga!!!!!!

Sa Canteen

James: Devon!

Narinig ni Devon ang pag-tawag sa kanya ni James. kaya naman binilisan niya ng lakad palayo sa binata. Nakita naman ni James ang ginawang pagma-madali ng dalaga at alam niyang siya ang dahilan noon.

James: aba't!!!!!!! devon!!!!!

Binilisan pa ni Devon ang pag-lakad. Ngunit na-abutan din siya ni James sa may parking lot. Agad nitong hinablot ang braso ni Devon.

James: hey!!!!

Devon: anu ba? Bitiwan mo nga ako!

James: para ano? Para takbuhan mo naman ako? Anu na naman ba ang problema? Dahil ba dun sa nangyari sa bahay namin? Devon, hindi naman kita pini-pilit na sagutin ang nararamdaman ko para sayo! Sinabi ko lang naman ang nararamdaman ko! Hinayaan kitang hindi sumagot ng tanungin kita kung pwede kitang maging kasintahan. Pero hindi ko hahayaan na gawin mong dahilan ang bagay na iyon para iwasan na naman ako. Devon, please don't do this to me!

Na-pako naman sa kinata-tayuan niya si Devon ng yakapin siya ni James.

James: Please Devon….. kung ayaw mo sakin, pwede pa naman siguro tayong maging mag-kaibigan. Mata-tanggap ko pa iyon, pero hindi ang pag-iwas mo.

Devon: hindi naman ako umi-iwas sayo ah.

Naka-ngusong sagot ni Devon. bumitiw naman si James sa pagkaka-yakap sa kanya at nagta-takang tiningnan si Devon.

James: hindi mo ako ini-iwasan ng lagay na iyon? Diba tinakbuhan mo ako kanina. Tapos kanina sa classroom, baka akala mo, alam kong gising ka.

Devon: ayaw ko lang ng gulo. Diba kasama mo si Mitch.. so bakit tina-tawag mo pa ako?

James: mitch? Si Mitch na naman?

Devon: oh! Bakit ganyan ka maka-tingin? Problema mo?

James: na-isip ko lang, hindi kaya nagse-selos ka?

Devon: anu??? Ang kapal mo!!

Akmang ta-talikod si Devon ng hilahin siya ni James para yakapin ulit.

James: wala ka namang dapat ipag-selos, Luna Devon.

Devon: sinung nagses-selos? In your dreams Mr. Leal!

James: kung ganun, hini-hiling ko na sana panaginip na lang lahat ng ito!!!!!

Devon: ja-james……

James: bakit ba ang hilig mong mag-deny?

Kumalas ito sa pagka-kayakap sa kanya at tini-tigan siya sa mga mata ni James.

James: Ms. Luna Devon Roque, pwede ba kitang ligawan?

Narinig ni Devon ang pag-singhap ng mga naro-roon. Sigurado siyang kanina pa sila ng mga ito pina-panuod. May nari-rinig din siyang mga bulungan. Pero masyado ng mabilis at malakas ang tibok ng puso niya para maintindihan at mapakinggan pa ang mga iyon.

James: sige, maghi-hintay ako sa sagot mo. Pero for now, alis muna tayo at hina-wakan nito ang kamay niya. Kaya lang..

Devon: aray!

James: bakit? Anung nangyari? May masakit ba sayo?

Tiningnan nito ang kamay niya na hawak nito.

James: Bakit nama-maga ito?

Devon: ha? Anu kasi…. Kani-

Hindi na siya hinintay pa nitong mag-paliwanag. Sa halip ay binuhat siya nito sa kotse. At dali-daling pinatakbo ang kotse patungo sa ospital.